-Cultuur Onder Vuur- Mitchell Esajas bekent na lintjesophef zijn rode kleur: Nederlanders moeten 'herstelbetaling' doen

Esajas kreeg het koninklijk lintje voor zijn inzet tegen Zwarte Piet, de traditionele kindervriend die geliefd is onder Nederlanders. Zodra het nieuws brak, kwam Cultuur onder Vuur met 7 redenen waarom Esajas geen lintje verdient. Een belangrijk punt: Esajas wil de Nederlandse cultuur vernielen. Onze boodschap is blijkbaar aangekomen bij de activist, die zegt veel reacties te hebben gekregen van mensen die vinden dat hij “de Nederlandse cultuur kapot heeft gemaakt”.

Maar er is meer. Ons voornaamste bezwaar is dat Mitchell Esajas marxisme bedrijft. Openlijk dweept hij met agenten van de Sovjet-Unie. Onbeschaamd vergoelijkt hij de gewelddadige rassenrellen, opgestookt door Black Lives Matter. Deze marxistische agitatie bedrijft hij op kosten van de belastingbetaler: de clubjes waar hij actief in is, strijken royale subsidies op.

In ‘antiracistische’ kringen spreekt men graag van ‘kleur bekennen’. Die kleur is bij Esajas felrood. In zijn OneWorld-column bevestigt hij dat door opnieuw een pleidooi voor herstelbetalingen te voeren. Het regeringsexcuses voor de slavernij (afgeschaft door blanke, christelijke Europeanen) van 2022 is niet genoeg. Het ‘bewustwordingsfonds’ van 200 miljoen euro evenmin. Esajas wil méér geld. Van de staat, van de steden, van het Koningshuis. Van u, de gewone burger.

Esajas sluit zijn column zelfs af met een bizar dreigement richting de Koninklijke familie. “Ik zit niet te wachten op lege woorden op 1 juli 2023 zonder dat er een plan voor herstel(betalingen) aan is gekoppeld,” briest de beroepsactivist. “Het is goed om diep de archieven in te duiken en exact uit te zoeken hoe de koninklijke familie betrokken was bij de slavernij en wat ze eraan heeft verdiend.” Alleen al dit dreigement moet de regering, namens het Koningshuis, bewegen tot onmiddellijke intrekking van Esajas’ onderscheiding. Waarbij een wijze les getroffen wordt: steek Revolutionaire agitators nooit een vinger toe, want ze pakken direct je hand. Voor je het weet ben je met huid en haar opgevreten.

De goede verstaander weet waar Esajas naartoe wil. 'Herstelbetaling' is een tussenstation op weg naar een systeem waarbij de staat het privé-eigendom van ‘vijanden’ confisqueert en distribueert aan ‘slachtoffers’. Dat waren bij de bolsjevieken respectievelijk de bourgeoisie en het proletariaat. Bij de cultuurmarxisten als Esajas zijn dat respectievelijk de blanken en de zwarten. Om met de Amerikaanse ex-communist David Horowitz te spreken: de kwestie is nooit de kwestie. De kwestie is revolutie.

Tot de Revolutie is uitgebroken, eten Mitchell Esajas en zijn vrienden vrolijk uit de subsidieruif. Zijn kompaan Akwasi - u weet wel, de man die op de Dam 'ik trap Zwarte Piet in zijn gezicht' riep, met Esajas vlakbij - doet het via Omroep ZWART, dat volgens media-expert Lars Duursma in de eerste drie maanden van 2023 wel... nul uur televisie uitzond. De NPO-leiding is vast te druk met het dwarsbomen van Ongehoord Nederland om dit te merken. 'Antiracistische' activisten laten hun zakken vullen door hetzelfde mediaal establishment dat ze aan de lopende band uitkafferen als diep en diep racistisch.

Feitelijk heeft Nederland al zeer royaal aan herstelbetalingen gedaan. Toen de Surinamers in 1975 onafhankelijk werden, kregen ze per hoofd 10.000 gulden van kabinet-Den Uyl. Destijds een kapitaal. Het was desastreus voor Suriname, waar corruptie, socialisme en nepotisme al snel maakte dat het geld verkwanseld was. De vrucht van socialistische herstelbetaling is armoede. Voor marxisten als Esajas is dat alleen maar beter: een verarmd proletariaat houd je nu eenmaal makkelijker onder de knoet dan een welvarende burgerij.