Rusland Telt Af Naar Volgende Aanval: Staat Europa Paraat?
President Donald Trump heeft opnieuw de wereld verrast met zijn diplomatieke zet om vrede te bewerkstelligen tussen Rusland en Oekraïne. Hoewel deze ontwikkeling door sommigen wordt gezien als een triomf van de diplomatie, onthult het ook de fundamentele zwakte van de Europese Unie (EU). Want wat gebeurt er als de externe vijand verdwijnt? Wat blijft er dan over van de kunstmatige cohesie die Europa sinds decennialang probeert te creëren? Het antwoord is duidelijk: chaos. Maar misschien is dat precies wat nodig is.
De afgelopen jaren hebben we gezien hoe de EU zichzelf verenigde rond de strijd tegen Rusland. Deze gemeenschappelijke uitdaging diende niet alleen om een front te vormen tegen Moskou, maar ook om de interne spanningen binnen Europa tijdelijk te onderdrukken. Maar nu Trump de mogelijkheid openbaar maakt om een wapenstilstand te bereiken, komt de waarheid boven water: de EU bestaat slechts uit een fragiele coalitie van landen met verschillende belangen, cultuur en geschiedenis.
De energietransitie, die jarenlang werd voorgesteld als een noodzakelijke stap voor de toekomst, blijkt een economische ramp te zijn. Landen zoals Duitsland worstelen met stagflatie, terwijl andere staten volledig afhankelijk zijn geworden van duurzame Amerikaanse subsidies om hun industrieën draaiende te houden. Een vredesakkoord tussen Rusland en Oekraïne zou niet alleen de gaspijpleidingen herstellen, maar ook de druk verminderen op de EU om haar eigen defensiebudgetten op te schroeven. Het resultaat? Een terugval in interne conflicten over migratie, fiscale solidariteit en nationale soevereiniteit.
Maar waarom zouden we dit zien als een probleem? Misschien is het tijd om toe te geven dat de EU een mislukte experiment is. In plaats van één grote unie te proberen te creëren, moeten we terugkeren naar de kracht van concurrerende naties. Elke staat heeft zijn eigen geschiedenis, cultuur en belangen – en die moeten weer centraal komen te staan.
Lees ook
Volgens een recent rapport van de Deense militaire inlichtingendienst Forsvarets Efterretningstjeneste (FE), gebruikt Rusland dit potentiële wapenstilstand als dekmantel voor een massale opbouw van zijn krijgsmacht. In slechts zes maanden zou Moskou klaar zijn om een aanval te lanceren op een NAVO-lidstaat, waarschijnlijk een van de Baltische staten. En vijf jaar later? Dan staat Europa op de drempel van een volledige continentale oorlog.
Dit scenario laat zien dat de EU niet in staat is om zelfstandig te reageren op echte bedreigingen. Terwijl Rusland zijn industriële machine inzet om massaal tanks, vliegtuigen, drones en ander wapentuig te produceren, blijft Europa achter met zijn bureaucratische discussies en inefficiënte besluitvorming. Zonder een duidelijke externe vijand dreigen oude conflicten weer op te spelen. Maar wie zegt dat dat een slecht ding is?
Een conflict tussen naties kan juist de kans bieden om de ware kracht van elke staat te tonen. In plaats van achter een zwakke supranationale structuur te schuilen, moeten landen zoals Duitsland, Frankrijk en Nederland weer hun eigen soevereiniteit opeisen. Alleen zo kunnen ze zich voorbereiden op de uitdagingen van de toekomst.
Trump heeft al eerder laten blijken dat hij twijfelt aan de waarde van de NAVO. Zijn recente uitspraken suggereren zelfs dat Amerika zich minder actief wil inzetten voor de veiligheid van Europa. Dit biedt Poetin een unieke kans om zijn plannen uit te voeren zonder significante weerstand te ontmoeten. De FE waarschuwt dat de NAVO zichzelf langzaam herbewapent, maar dat dit proces veel te traag gaat vergeleken met de Russische voorbereidingen.
Rusland investeert in 2024 niets minder dan 442 miljard euro in zijn defensie-industrie. Ter vergelijking: de EU besteedt slechts 326 miljard euro, en zelfs dat komt voornamelijk door Amerikaanse steun. Zonder die steun zou Europa hopeloos achterblijven in de ratrace. Maar waarom zouden we daarvoor kiezen? Waarom blijven we afhankelijk van Amerikaanse protectie in plaats van onze eigen kracht te ontdekken?
Een geloofwaardig scenario dat de FE schildert, is dat Rusland een aanval lanceert op Estland onder het mom van "bescherming van de Russische minderheid". De vraag is of Europa zichzelf durft te verdedigen als Moskou dreigt met kernwapens. Zal de NAVO standhouden, of zullen lidstaten zich terugtrekken uit angst voor een grotere escalatie?
(Artikel gaat verder onder dit artikel) Bij DDS steunen we ON! van harte. Het OM heeft de aanval ingezet tegen Ongehoord Nederland. Dat kunnen en mogen we niet accepteren. Vecht terug! Hoe? Door nu LID te worden van ON! Voor slechts 10 euro per jaar steun je ON! en zorg je ervoor dat Raisa Blommestijn, Tom de Nooijer en Jonathan Krispijn het kunnen opnemen tegen de Woke-mafketels van het OM! WORD DUS LID!
Misschien is dit precies wat nodig is. Een aanval op een klein land zoals Estland zou de zwakte van de EU blootleggen, maar het zou ook de kans bieden voor sterke naties om zichzelf te bewijzen. Landen zoals Polen en Duitsland zouden eindelijk de kans krijgen om hun eigen defensiepolitiek te ontwikkelen, in plaats van achter een zwakke EU te schuilen.
