Meloni en Trump Verenigen Tegen EU-Haantjes

Meloni maakte geen geheim van haar bedoelingen. “Ik ben ervan overtuigd dat we een deal kunnen sluiten,” zei ze over samenwerking met Trump. En niet zomaar een deal: ze wil hem naar Rome halen voor een officieel presidentsbezoek en mogelijk een EU-top organiseren. “Mijn doel is om president Trump naar Italië te krijgen en te begrijpen of we een top met de EU kunnen houden als hij komt,” verklaarde ze. Dit is geen diplomatieke prietpraat, maar een directe uitdaging aan de EU’s anti-Trump-kamp. Meloni snapt wat de eurocraten niet willen zien: Amerika onder Trump heeft iets “wat iedereen wil,” zoals hij zelf zei. En Italië is niet bang om dat te grijpen, terwijl Brussel mokt.

Laten we eerlijk zijn: de EU wordt gerund door een kliek die Trump haat omdat hij hun globalistische sprookjes doorprikt. Zijn dreiging met 20% importtarieven—nu voor 90 dagen opgeschort—joeg ze al in de gordijnen. En nu komt Meloni, een katholieke leider met ruggengraat, die Trump niet als een paria ziet maar als een partner. “We moeten eerlijk praten over ieders behoeften en een middenweg vinden die voor iedereen nuttig is,” zei ze. De EU-leiders, van Macron tot von der Leyen, moeten hebben geslikt bij die woorden. Want terwijl zij Trump demoniseren, bouwt Meloni aan een transatlantische alliantie die Italië handelsvoordelen en invloed kan opleveren. En dat maakt Brussel nerveus—terecht.

Meloni’s woorden raken een snaar onze lezers zullen begrijpen: “Mensen zeggen dat ik een ‘Westerse nationalist’ ben.” Dit is geen holle kreet, maar een oproep tot trots op onze beschaving. In een tijd waarin de EU onze soevereiniteit uitholt met woke-beleid en open grenzen, durft Meloni te staan voor vrijheid, identiteit en kracht. Haar chemie met Trump is geen toeval: beiden verzetten zich tegen de technocratische verstikking van het Westen. Trump zelf was duidelijk: “We gaan weinig problemen hebben om een deal te sluiten met Europa of wie dan ook, want wij hebben iets wat iedereen wil.” Wat dat is? Macht, economische slagkracht, en een visie die niet buigt voor globalistische onzin.

De paniek in Brussel is niet alleen lachwekkend, het is ook hypocriet. De EU klaagt over Trump’s “America First” terwijl ze zelf protectionistische muren optrekt en lidstaten zoals Italië en Nederland opzadelt met absurde regels. Meloni laat zien dat je niet hoeft te kiezen tussen nationale trots en internationale samenwerking. Haar plan voor een “zero-tariff” handelsovereenkomst met de VS is een middelvinger naar de EU’s verstikkende bureaucratie. Maar in plaats van haar te steunen, zullen de Trumphaters in Brussel haar proberen te isoleren. Waarom? Omdat ze bang zijn voor een leider die wél resultaten boekt en wél luistert naar haar volk.

Meloni’s bezoek aan Trump is meer dan een diplomatieke stunt: het is een oproep aan het Westen om zichzelf te heruitvinden. Weg met de zelfhaat, weg met de woke-waanzin, weg met de EU’s anti-Amerikaanse hysterie. “Ik zoek de beste manier om ons aan beide kanten van de Atlantische Oceaan te versterken,” zei Meloni. En ze meent het. Als katholieken en conservatieven moeten we haar steunen, niet de Brusselse kliek die ons uitlevert aan globalisme. Laat Meloni en Trump een voorbeeld zijn: durf te vechten voor je waarden, durf deals te sluiten, durf te winnen. De EU mag dan in paniek zijn, maar wij zien hoop. Tijd om het Westen weer groot te maken—samen!