Zondag zijn er ‘verkiezingen’ in Wit-Rusland, maar laten we eerlijk zijn: spannend wordt het allerminst. Aleksandr Loekasjenko, de machtsbeluste dictator die al bijna drie decennia het land met ijzeren vuist regeert, zal zichzelf opnieuw tot winnaar kronen. Dit is geen democratisch proces, maar een zorgvuldig geregisseerde show waar niemand zich door laat misleiden – behalve misschien zijn eigen propaganda-apparaat.
Loekasjenko lijkt inmiddels te begrijpen dat brute repressie alleen niet meer voldoende is om de controle te behouden. Daarom probeert hij nu met een social media-campagne, compleet met TikTok-video’s, een "toegankelijk" en "barmhartig" imago te creëren. In een veel gedeelde clip uit 2019, waarin hij op barse toon een boer de les leest over de toestand van een koe, probeert hij zichzelf neer te zetten als de strenge maar rechtvaardige leider. Het is een doorzichtige poging om jongeren te paaien, de generatie die hem het meest verafschuwt en zich het felst tegen zijn regime verzet.
Loekasjenko’s propaganda-inzet via TikTok is niets minder dan lachwekkend. Hij mag dan wel proberen om zijn bikkelharde imago een zachtere rand te geven, maar de werkelijkheid is duidelijk: hij blijft een despoot die zich met alle mogelijke middelen aan de macht klampt.
De ‘verkiezingen’ van 26 januari zijn niet meer dan een herhaling van 2020, toen Loekasjenko zichzelf met ruim 80 procent van de stemmen tot winnaar kroonde. Die uitslag was zo ongeloofwaardig dat zelfs het Europees Parlement hem niet langer erkende als president. Wat volgde, was een golf van massale protesten, gedragen door de moedige Wit-Russische bevolking die genoeg had van decennialang onderdrukking.
Hoe reageerde Loekasjenko? Met brute kracht. Meer dan 30.000 mensen werden gearresteerd, velen van hen gemarteld en mishandeld. Veiligheidsdiensten en oproerpolitie sloegen de demonstraties hard neer, met behulp van zijn trouwe bondgenoot Vladimir Poetin. Deze repressie heeft diepe littekens achtergelaten in de Wit-Russische samenleving.
In 2020 had Loekasjenko nog Poetin nodig om zijn wankelende regime te redden. Russische veiligheidsdiensten stonden klaar om hem overeind te houden en zijn oppositie neer te slaan. Maar nu lijkt hij zich sterker te voelen, of in ieder geval zelfverzekerd genoeg om het verkiezingstheater zonder openlijke Russische hulp te organiseren.
Toch is het duidelijk dat de schaduw van Poetin altijd boven Wit-Rusland hangt. Loekasjenko is afhankelijk van Moskou, niet alleen voor economische steun, maar ook voor politieke rugdekking. Wit-Rusland is een satellietstaat geworden van het Kremlin, en Poetin heeft Loekasjenko stevig in zijn greep. Deze 'overwinning' is dus niet alleen een farce voor Wit-Rusland, maar ook een voorbeeld van hoe Rusland zijn invloedssfeer uitbreidt en versterkt.
Hoewel de repressie na 2020 veel oppositieleden heeft doen zwijgen of het land heeft uitgejaagd, is het verzet in Wit-Rusland niet verdwenen. Jonge mensen, de hoop van de toekomst, blijven zich stilletjes organiseren. Ze weten dat Loekasjenko's regime gebaseerd is op angst, leugens en brute kracht, en dat die macht ooit zal breken. Het is niet de vraag of, maar wanneer.
Artikel gaat verder onder deze oproep) Bij DDS maken we onze GROTE zorgen om de globalisten en dan met name het WEF en Klaus Schwab. Daarom ondersteunen wij een initiatief van onze vrienden van Cultuur Onder Vuur. Teken de petitie waarin geëist wordt dat Nederland de banden met de globalisten van het WEF voor eens en altijd verbreekt. Het kost je maar 30 seconden, maar die tijd is het meer dan waard. Laten we samen een vuist maken tegen de enge Klaus Schwab!
De verkiezingen in Wit-Rusland zijn een klucht, een toneelstuk waarin de uitslag al vaststaat voordat de eerste stem wordt uitgebracht. Loekasjenko’s zogenaamde ‘overwinning’ is een klap in het gezicht van democratie en mensenrechten. Maar de geschiedenis leert ons dat geen dictatuur eeuwig standhoudt. Hoeveel TikTok-video’s Loekasjenko ook maakt en hoeveel propaganda hij ook verspreidt, de Wit-Russische bevolking zal hem op een dag naar de geschiedenisboeken verwijzen – als een tragische voetnoot in hun strijd voor vrijheid.