Column Frits Bosch: Angela Merkel was een ramp voor Europa

Angela Merkel is afgezwaaid. We houden helaas geen goed gevoel aan haar over. Integendeel, zij was een ramp voor Europa. Ik neem haar kanselierschap met u in grote stappen door.

Angela Merkel is de dochter van de Lutherse dominee Horst Kasner, wiens vader uit Polen afkomstig was. Het gezin verhuisde in 1954 van Hamburg naar het BrandenburgseQuitzow in de DDR, waar haar vader de leiding van een protestantse Luthers-Evangelische gemeente overnam. In 1957 verhuisde het gezin naar het stadje Templin, nabij de Poolse grens. Ze is dus doortrokken van de autoritaire Lutherse religie en ze kent de cultuur van Oost-Duitsland door en door. Zij was communiste, en in haar hart is ze dat mogelijk nog steeds. Merkel zou de mentaliteit van Oost-Duitsland goed kunnen inschatten, inclusief de gevaarlijke aspecten daarvan. In 2010 verklaart ze dat het multiculturalisme mislukt is. Ze geeft toe dat Duitsers pas laat begrepen dat gastarbeiders niet zouden terugkeren naar hun vaderland en dat ze moeizaam integreren op de arbeidsmarkt. Socioloog prof Ruud Koopmans voorziet ons van ontnuchterende cijfers op dat gebied. Dit weerhield haar er niet van in 2015 de grenzen open te zetten voor massaimmigrantie. Haar gevoelens van compassie brachten de stabiliteit van Duitsland in gevaar. Heeft ze tegen beter weten in gedacht dat het wel mee zou vallen? Is zij nog wel de juiste persoon om dit land te leiden? Of is zij dat juist niet, gelet op haar christelijke achtergrond en haar communistische achtergrond?

Nederlanders zijn doorgaans enthousiast over Merkel. Ze kreeg uit handen van de Nederlandse premier Mark Rutte de ‘Four Freedom Award’ voor moraliteit. Hij had het over “Liebe Angela”. Moraliteit ja, maar tegen welke prijs. Merkel heeft weinig benul van economie en idem van informatie technologie. Veel in de Europese Unie hangt van de kracht van Duitsland af. De economische groei en de inflatie trekken aan en de rente is laag. De gemiddelde Duitser heeft het goed. Dat ziet er voor de korte termijn gezond uit, zou men denken. Er is echter een keerzijde: 16% van de Duitsers leeft onder de armoedegrens en dat percentage neemt toe. De inkomens- en vermogensongelijkheid in Duitsland neemt eveneens toe, de kloof wordt fors breder. Sinds de hereniging in 1990 heeft de economische groei de laagste klassen niet bereikt. Duitsers beleggen weinig en hebben een gering huizenbezit, maar wel een mooie auto. Vier op de tien Duitsers heeft geen bezit. Bondskanselier Gerd Schröder hervormde de arbeidsmarkt en de stagnerende economie werd uit het dal getrokken. De SPD stortte in, naar analogie met de PvdA in Nederland. Evenals de PvdA zegt de SPD niet te begrijpen waardoor de ineenstorting gekomen is. Dankzij kleurloze Olaf Scholz, een eerste klas boekhouder, is de SPD weer wat opgekrabbeld. Net als in Nederland vertonen politici weinig verantwoordelijkheidsgevoel.

Angela Merkel kon de eerder gecreëerde welvaart op haar conto schrijven. Maar de flexibilisering van de arbeidsmarkt leidde tot verliezers onder de ouderen en laagstbetaalden. Het percentage gepensioneerden onder de armoedegrens steeg naar 15%. Het land kent 7 miljoen mini jobs met een maandelijks salaris van maximaal 450 euro. Duitsland bouwt prima auto’s, maar Japan en Korea geven moordende concurrentie en daar komen China en India bij. Op middellange termijn ziet het er minder goed uit voor Duitsland. Het land moet uitkijken dat de auto-industrie niet dezelfde weg op gaat als in Groot-Brittannië en Italië. Het land kent geen pensioensysteem zoals Nederland heeft op basis van een kapitaaldekkingsstelsel. Het Duitse pensioenstelsel is ontoereikend. Duitsers moeten het dus hebben van hun spaargeld waarover ze niet vrij mogen beschikken. Bij een nulrente bestaat de Duitse rentenier niet meer. Gepensioneerde Duitsers kunnen enkel nog interen op hun spaargeld. Danke schön! Geen wonder dat Duitsers in de laagste inkomensklassen ontevreden zijn. In feite is het verwonderlijk dat ze zich electoraal zo lang koest hebben gehouden, onderdanig als ze zijn.

Duitsers keken naar het beleid van de minister van financiën Schäuble en van de ECB. ECB wordt er van beschuldigd de ‘no bail’ clausule in Europese contracten met voeten te treden. De ‘bailout’ via EMF en Bankenunie zou contractueel niet toegestaan zijn. Bovendien zou het ECB juridisch niet toegestaan zijn staatsleningen op te kopen. Realiseren ze zich dat ze van hun plus 900 miljard EU vordering niets meer terugzien en het moeten afschrijven? Angela Merkel heeft als natuurkundige geen flauw benul van economie. Het interesseert haar ook de rozen. Dit komt het land zeer slecht te stade. Juridisch is ze een volstrekt onbeschreven blad. Ze moet het – net als Mark Rutte – van presentatie hebben. En dat doet ze zeer goed. Ze komt rustig, wijs en bedaard over. Haartjes recht, goed in het broekpak, net als haar volgeling Mark Rutte. Merkel wordt verweten geen visie te hebben, net als Mark Rutte. Blijkbaar is dat niet erg, want beiden zitten als volkomen vastgekit aan het pluche. Ze zijn er met geen stokken af te slaan. En er klinkt een klaterend applaus bij haar vertrek. Komen er tribunalen?

De vergrijzing neemt sterk toe: de autochtone Duitse bevolking veroudert snel. In het Duitse pensioensysteem, gebaseerd op de zogenaamde omslagbasis, moet vermogen opgebracht worden door percentueel steeds meer jonge allochtonen die dat geld niet kunnen opbrengen. Waar moet dat pensioengeld vandaan komen. Een nieuw Wirtschaftswunder? Vooralsnog biedt de vergrijzing een zorgwekkend vooruitzicht. “Wir schaffen das” leidt er toe dat de Duitse staat jaarlijks 22 tot 25 miljard euro voor immigranten moet reserveren, terwijl ze bijna geen bijdrage tot de economie leveren. Onduidelijk is hoe het land de extra kosten voor gezondheidszorg, defensie en investeringen in infrastructuur, pensioenen en EU uitgaven zal kunnen ophoesten. Duitsland is op het gebied van informatie technologie een ontwikkelingsland. Als de komende jaren zullen de kunstmatige intelligentie en robotica als een deken uitgerold worden dreigt dat midden- en hoger kader aan den lijven gaan voelen wat de lagere klassen al enige decennia ondervinden, namelijk werkloosheid en achteruitgang qua inkomen en vermogen. West-Duitsers en zeker Oost-Duitserszijn minder rijk dan we denken. Men acht het niet zo nodig veel vermogen te hebben dankzij de verzorgingsstaat. Dat is wensdenken. Het is echter nog niet zo lang geleden dat Duitsland ‘de zieke man van Europa’ werd genoemd. Mede gelet op de magere wijze waarop pensioenen zijn geregeld, zou hier sprake kunnen zijn van een wankel evenwicht. De hemel verhoede als het wankele financiële systeem wat zich in de grip bevindt van de ECB omlaag dendert. Duitsland, de mondiaal vierde economie, likt er dan als eerste aan. Nederland ligt aan de tweede mem...

Ga eens in Frankfurt toeristisch rondkijken en wees verbaasd plotseling in een getto verzeild te raken wat niet zou misstaan in een achterstandswijk van een Derde Wereldland. Bedelaars liggen op de straat en de uitzichtloosheid is groot. Getraumatiseerde mensen kwamen naar een getraumatiseerd volk. Er heeft import plaatsgevonden van armoede en kansloosheid van een Derde Wereldland naar Duitsland. Het doet denken aan het boek van de voormalig directeur van de Duitse centrale bank Thilo Sarrazin ‘Deutschland schafft sichab: Wie wir unser Land aufs Spiel setzen’, 2010. Eveneens van zijn hand zijn ‘Europa braucht den Euro nicht: Wie unspolitisches Wunschdenken in die Krise geführt hat’ en ‘Der neue Tugendterror: Über die Grenzen der Meinungsfreiheit in Deutschland’. Is Sarrazin een typisch voorbeeld van ZumTode betrübt? Maar dan wel eentje die niet over één nacht ijs gaat. Deze oud-SPD politicus spreekt zich op briljante wijze en zonder terughoudendheid uit over de naar zijn mening politieke mishandeling van Duitsland. Duitsland scoort volgens hem niet goed op alle tien thema’s en nog veel meer.

Sarrazin onderbouwt rigoreus waarom Duitsland zich op het pad der ondergang bevindt. Sarrazin is verguisd binnen de SPD om nadien vermeend racistische uitspraken, maar kwam daarmee in het reine met de SPD. Zelden is een non-fictie boek dermate uitgebreid onderbouwd met data en statistieken. Sarrazin zal regelmatig gedacht hebben “Maar Angela, wat doet u nu”! Inmiddels is Olaf Scholz, SPD, kanselier geworden. Zijn Stoplicht coalitie wil een ‘vooruitstrevend migratiebeleid’. Dan weten we het al: de grenzen gaan weer wagenwijd open. Dat is slecht nieuws voor de Duitse provincie genaamd ‘Nederland’. Jan Rap en z’n maat kan bij ons vrij naar binnen komen. Welkom! Sarrazin constateert: sterk teruglopend autochtone bevolkingsaantal, Überfremdung, islamisering, dalend IQ, vergrijzing, verarming, toenemende ongelijkheid, hoge criminaliteit allochtonen, gebrekkige integratie, verdraaiing van realiteit, elite die wegkijkt en verval prima lijkt te vinden. Onder het masker van welstand is Duitsland op weg naar de ondergang.

De cultuurkritiek van Sarrazin, hoe treffend ook beschreven, is niet populair bij het Duitse establishment. Het doet denken aan de verkettering die prof Ruud Koopmans van de HumboldtUniversiteit ten deel valt en ten onzent ooit Pim Fortuyn. Hebben dit soort boeken eigenlijk wel zin? Er wordt toch niet geluisterd. Waarom zou je mensen willen overtuigen die niet overtuigd willen worden? Is het niet beter een kookboek of een reisboek te schrijven, waar de mensen vrolijk van worden. ‘Deutschland schafft sich ab’, daar wordt je niet blij van…

Het Duitsland Instituut (DIA) is het kennisinstituut in Nederland over Duitsland. DIA zegt te opereren op het raakvlak van onderwijs, wetenschap en maatschappij en initieert Nederlands-Duitse netwerken en uitwisselingen. Het doel is de kennis over Duitsland te vergroten en te verspreiden onder een breed publiek in Nederland. Hanco Jürgens is historicus en wetenschappelijk medewerker van DIA en wetenschappelijk coördinator van Duitslandstudies aan de Universiteit van Amsterdam (UvA). Hij schrijft in zijn artikel “Hoe Duitsland ons grote voorbeeld werd”, dat Duitsland een toonbeeld is van rust en stabiliteit en het grote voorbeeld is voor Nederland, ooit een gidsland, maar nu een vertwijfeld land. Duitsland is een prima land, maar om het een toonbeeld van ‘rust en stabiliteit’ te noemen en Duitsland als ‘het grote voorbeeld’ voor ‘vertwijfeld’ Nederland voor te stellen, nee! Dan zijn er wel andere voorbeelden te vinden. Nederland is veeleer voor Duitsland het grote voorbeeld. Nederland ligt qua politiek, kunstmatige intelligentie en robotica ongevreer 15 jaar voor op Duitsland. Duitsland is sociaal politiek volstrekt de weg kwijt. Merkwaardig dat Jürgens dit niet ziet, of liever niet wil zien van zijn broodheer.

Hans Jürgens toont zich een onvoorwaardelijk Merkel adept: “keine Sonne strahlt wie ich”. Je mag toch aannemen dat Jürgens vanuit zijn functie – hij noemt zich graag wetenschapper - kennis heeft genomen van Thilo Sarrazin, die wetenschappelijk onderbouwd een beeld schetst van een sociaal en multicultureel drama in Duitsland. Waarom negeert wetenschapper Jürgens dit? De Nederlands-Duitse relatie heeft niets aan de eenzijdige ‘Heil mein Deutschland!’ teksten die Jürgens hier meent te kunnen debiteren. De relatie tussen beide landen is daarvoor veel te belangrijk. Beide landen verkeren in een soortgelijk lastig vaarwater: economisch best goed, maar de sociale verdeeldheid is weerzinwekkend. De landen zijn broeders in ellende. Zou het geen aanbeveling verdienen dat bijvoorbeeld onze politici eens bijeenkomen om te reflecteren over mogelijke oplossingen. Of doen ze dat al en moet het beter. De verhouding Nederland-Duitsland lijkt nu ‘so near, yet so far away’. Bij Hans Jürgens doet zich het bekende “twee belangen op één kussen” voor. Hij behartigt de belangen van Duitsland in Nederland én is als ‘onafhankelijk’ wetenschapper actief in Duitslandstudies voor de UvA. Ook op dat kussen slaapt de duivel tussen. Blijkbaar heeft de UvA geen moeite met zo’n evidente belangenverstrengeling.

Nederland ziet Duitsland als een veel politiek stabieler en sterker land dan het feitelijk. Ondanks het feit dat de Tweede Wereldoorlog inmiddels 76 jaar geleden is, lijkt het land soms nog steeds in een soort shocktoestand te verkeren. Nederlanders moeten zich goed realiseren dat het Duitse volk een zwaar getraumatiseerd volk is. En het wordt steeds erger. AfD wordt ervan beschuldigd nazi’s te zijn. Dat is nogal wat om dat te beweren. We weten dat er een zeer lange lijst is van Duitse nazi’s die na de Tweede Wereldoorlog hun politieke loopbaan in de Bundestag doodleuk hebben voortgezet. Artsen konden na de oorlog doorgaan hun beroep uit te oefenen, terwijl ze de ‘evolutionaire’ artsenij van de nazi’s ondersteunden. Navrant is overigens dat Duitsland nog zo schaamtevol is over wat zij de Joden hebben aangedaan. Maar ze hebben geen tweede gedachte bij het massaal binnenhalen van mensen, waarvan bekend is dat ze Joden – op z’n zachtst gezegd – niet zo’n warm hart toedragen. Couturier KarlLagerfeld heeft Angela Merkel daarover tevergeefs onderhouden.

De afgelopen vijf decennia heeft Duitsland een dominante rol gespeeld in Europa, dankzij een economisch herstel. Die rol loopt ten einde. Angela Merkel heeft een actieve rol gespeeldin de neergang van het land. Duitsland loopt mijlen achter in dit digitale tijdperk. Haar migratiebeleid was een ramp voor Duitsland en een ramp voor Europa. De hoop is dat men het daar beschaafd kan houden. Merkel heeft een te groot broekpak aangetrokken in haar empathie zonder rationeel kader. Ze lijdt aan een ernstige vorm van empathiewaan. Duitsland lijkt sterker dan het is. Het land wil zich snel te herpositioneren. De wereld wacht niet. De Duitse regeringspartijen stellen dat Duitsland een ‘migratieland’is. Zandzakken! Maar wat geeft ‘t. Wij halen per jaar al zo’n100.000 ‘vluchtelingen’ binnen: kan nog meer bij. We zwaaien Merkel uit. Godzijdank dat ze weg is. Ze was een ramp voor Europa.