Vrouwen aan het roer bij Leefbaar Rotterdam: Erfgoed van Fortuyn op de proef gesteld

Leefbaar Rotterdam heeft sinds de oprichting in 2002 uitsluitend mannelijke zwaargewichten als fractievoorzitters gekend. Grote namen als Pim Fortuyn, Ronald Sørensen, Marco Pastors, Joost Eerdmans en Robert Simons hebben de fundamenten van de partij gevormd. Maar deze recente verschuiving naar een vrouwelijk duo aan de top voelt als een knieval voor het moderne 'woke'-feminisme.

Je zou je bijna afvragen wat Pim Fortuyn hier zelf van gevonden zou hebben. De man die zo scherpzinnig en ongezouten zijn mening gaf. Zou hij niet met een schuin oog naar deze ontwikkeling hebben gekeken? Het voelt bijna alsof zijn legendarische uitspraak "Ga lekker naar huis, koken, veel beter" profetischer was dan we dachten.

Maar wat heeft deze verschuiving eigenlijk veroorzaakt? Is het de invloed van JA21 die Leefbaar Rotterdam heeft verzacht? Of is de VVD in Rotterdam gewoonweg rechtser geworden, waardoor Leefbaar Rotterdam gedwongen werd een stap terug te doen? Het lijkt wel alsof Leefbaar Rotterdam zijn oorspronkelijke, stevige geluid heeft verloren en zich nu laat leiden door de winden van politieke correctheid.

Het is ook teleurstellend om te zien dat deze vrouwen misschien niet de 'sterke' types zijn die de partij nu nodig heeft. Waar zijn de vrouwen van het kaliber Mona Keijzer of Tanya Hoogwerf, die met vastberadenheid en duidelijkheid de partij weer op het juiste spoor kunnen krijgen?

Het is duidelijk: Leefbaar Rotterdam bevindt zich op een kruispunt. De keuze voor Bruin en Coenradie als leiders zal ongetwijfeld gevolgen hebben voor de koers en identiteit van de partij. De vraag is nu of zij het erfgoed van Fortuyn kunnen voortzetten en beschermen, of dat we getuige zijn van het begin van het einde van het robuuste en uitgesproken geluid waar Leefbaar Rotterdam ooit voor stond.