Zoals we wel vaker zien, heeft de zogenaamde 'mainstream' wetenschap er weer flink naast gezeten. Jarenlang hebben we verhalen gehoord over de gigantische plastic soep in de oceanen, die onze zeeën en oceanen zou verstikken. Maar verrassing, verrassing: het valt allemaal reuze mee! Uit recent onderzoek van de Universiteit Utrecht blijkt dat er aanzienlijk minder plastic in onze wateren drijft dan de alarmerende cijfers die we continu voorgeschoteld kregen schrijft de Telegraaf. Waar experts schreeuwden over tussen de 50 miljoen en 300 miljoen ton plastic, wijst nieuw onderzoek uit dat het daadwerkelijke cijfer rond de 3,2 miljoen ton ligt. Dat is nog steeds een aanzienlijke hoeveelheid, maar laten we wel zijn: het verschil tussen de eerdere schattingen en de realiteit is ronduit schokkend.
En het wordt nog mooier. Jan Roos, die nooit verlegen zit om een treffende opmerking, wist het nieuws treffend samen te vatten met zijn tweet: ''Goed nieuws. 96% komt uit Azië. En wij betalen plastictax op patatbakjes.'' Kortom, terwijl wij in Nederland te maken krijgen met belastingen en restricties, lijkt het grootste deel van het probleem elders te liggen.
Laten we duidelijk zijn: iedere ton plastic in de oceaan is er één te veel. Maar laten we ook eerlijk zijn naar onszelf en erkennen dat er vaak onnodige paniek wordt gezaaid over milieukwesties, wellicht om politieke of financiële redenen. Dit nieuwe onderzoek werpt licht op het belang van nauwkeurige data en de gevaren van het blindelings volgen van zogenaamde 'experts' die meer geïnteresseerd lijken in sensatie dan in de feiten.
De vraag die nu op tafel ligt, is waarom we zolang verkeerd zijn voorgelicht. Waarom is het beeld dat ons jarenlang is voorgeschoteld nu zo anders? Heeft het te maken met de drang naar sensationele koppen, of zit er een andere agenda achter?
Help DDS deze moeilijke tijden door te komen. Help ons een vuist te maken tegen de mainstream media én tegen het partijkartel. Strijd zij aan zij met ons. Doneer op BackMe en strijd zij-aan-zij met DDS tegen de globalistische elites. Afsluitend: het is verfrissend om eindelijk een realistischer beeld te krijgen van de omvang van het probleem. Nu is het aan ons om met deze kennis verstandige en doelgerichte maatregelen te nemen, zonder dat we worden meegesleurd in de hysterie van doemscenario's. En laten we hopen dat dit soort correcties in de toekomst vaker voorkomt, zodat we op basis van feiten – en niet op basis van angst – beslissingen kunnen nemen.