In de Telegraaf: "Voor 90 procent van de visserijvloot is het voor de kerst einde verhaal''

Jan de Boer is visserman op Urk en aan Wierd Duk vertelt hij over het zieltogende bestaan van onze visserij. „Met de huidige prijzen voor de gasolie is het, denk ik, voor 90 procent van de vloot voor de kerst einde verhaal. In landen om ons heen krijgen de vissers compensatie, wij niet,” zegt Jan de Boer. Het bestaan van onze visserijvloot staat op het spel door wanbeleid van het kabinet Rutte IV.

Het is een opsomming van allerlei zaken waarom de Nederlandse visserij naar de kelder gaat. Het komt door de steeds strengere regelgeving, de uitdijende windmolenparken op zee – met als gevolg minder visgronden –, de voortdurende strijd met milieuactivisten, nauwelijks tot geen overheidssteun, gebrek aan personeel: veel vissers zien geen perspectief meer en laten zich uitkopen.

Dit alles beschouwend is het natuurlijk heel triest om de vissersvloot zo naar de klote te zien gaan. Terwijl de visserij door de pulsvisserij goede jaren heeft gekend. Lichtere vistuigen, minder slepen, veel minder brandstofverbruik. „Vanaf dag één ging het goed. ’Zo kunnen we honderd worden op zee’, zeiden mijn zoons,” zegt de Boer.

Aan het puls vissen kwam een aan eind door het destructieve beleid van de EU. De Boer, mistroostig: „Alles weg, zomaar. En nu staan die spullen hier te rotten. Je stompt af door zo veel onrecht. Ik denk weleens: ik zal blij zijn als ik ervan af ben. Tegenwoordig lig ik in mijn kooi de toeren van de motor te tellen: oei, daar gaat-ie weer, al die dure brandstof. Wil ik dit nog? En wil ik dit mijn drie zoons aandoen? Maar ook bij hen zit het vissen in de genen. Ik vind het zo zonde voor die jongens.”

Net als bij de boeren is het vissen voor de vissers een manier van leven. Naast hun werk, is het ook hun cultuur en identiteit. Hele generaties zijn er in groot gebracht. Dit stukje Nederlandse folklore wordt door deze saneringen kapot gemaakt. Globalisme maakt meer kapot dan ons lief is.