In wat een nieuw dieptepunt lijkt in de gestage afgang van ons eens zo veilige en gerespecteerde Nederland, neemt de supermarktketen Dirk een radicale stap: het uitrusten van hun personeel met bodycams. Waarom? Omdat de situatie in onze supermarkten blijkbaar zo uit de hand loopt, dat het gewone personeel zich moet wapenen tegen het walgelijke gedrag van bepaalde klanten. En laten we wel wezen, het is geen geheim uit welke hoek de meeste van deze zogenaamde 'misdragers' komen.
Dit beleid onthult een bittere waarheid: het falen van onze leiders, onder wie de eeuwige premier Rutte, die Nederland heeft laten overspoelen door een golf van vluchtelingen zonder een moment na te denken over de gevolgen voor de gewone burger. Met de invoering van deze bodycams in maar liefst veertig winkels, geeft Dirk toe aan een trieste realiteit waarin het personeel het gevaar loopt om tijdens hun dagelijkse werkzaamheden bedreigd of zelfs aangevallen te worden.
De Directeur van Dirk, Marcel Huizing, beweert dat deze maatregelen incidenten zullen voorkomen. Maar wat zegt het over ons land dat dergelijke maatregelen überhaupt nodig zijn? Moeten onze supermarktmedewerkers nu uitgerust worden als politieagenten, simpelweg om hun werk te kunnen doen?
Laten we niet naïef zijn. De correlatie tussen de toenemende onveiligheid en de groeiende groep vluchtelingen en migranten in Nederland kan niet langer genegeerd worden. Het is een ongemakkelijke waarheid die onze politieke elite liever niet onder ogen ziet, bang om beschuldigd te worden van xenofobie of erger. Maar wie betaalt uiteindelijk de prijs voor deze politieke correctheid? De gewone Nederlander, die zijn dagelijkse boodschappen doet... of die rustig in de lokale supermarkt werkt en continu wordt lastiggevallen.
Terwijl de Autoriteit Persoonsgegevens zich zorgen maakt over privacy, moeten wij ons meer zorgen maken over de veiligheid van ons winkelpersoneel en klanten. Het is een schande dat het inzetten van bodycams nodig is om de veiligheid in onze supermarkten te waarborgen. Dit is het directe gevolg van een falend migratiebeleid en een overheid die wegkijkt.