De overheid houdt ons graag in angst: Nu weer een dreigend watertekort in Nederland?
Sinds maart 2020 is het voor veel Nederlanders overduidelijk geworden: de overheid houdt ons het liefst in een constante staat van angst. Of het nu gaat om de pandemie, de klimaatverandering of, zoals nu weer, een zogenaamd dreigend watertekort. Het lijkt erop dat elke keer wanneer het volk weer wat rustiger wordt, de overheid een nieuwe ‘crisis’ bedenkt om de controle te vergroten en de vrijheid in te perken. En nu is er dus ineens sprake van een dreigend watertekort, ondanks dat we in een land leven dat letterlijk van water is doordrenkt — met rivieren, kanalen en regen te over.
Dit keer is het universitair hoofddocent Erik Ansink van de Vrije Universiteit die het alarm luidt in economenvakblad ESB. Door droogte, vervuiling en een grotere vraag zou er een groot drinkwatertekort dreigen in Nederland. Technische innovaties zouden de oplossing moeten zijn om de vraag naar water in Nederland te verminderen. Ansink stelt dat „in principe de vergunningen voor waterbedrijven kunnen worden uitgebreid, maar dat dat ten koste gaat van sectoren als de landbouw en natuur.” Dus nee, er moet niet naar de aanbodzijde gekeken worden, maar naar de vraag. Een klassiek geval van weer de burger laten opdraaien voor een ‘probleem’ dat wellicht helemaal niet zo acuut is als men ons wil laten geloven.
Lees ook
Wat Ansink zelf ook opmerkt, is dat het waterverbruik in Nederland al twee decennia vrij constant is gebleven, ondanks de groei van de bevolking. Mensen gebruiken individueel steeds minder water, wat het effect van de bevolkingsgroei compenseert. Toch blijft de boodschap: er dreigt een tekort, we moeten ons zorgen maken, en het liefst natuurlijk onze gewoontes aanpassen.
Natuurlijk, er zijn technische innovaties mogelijk. Ansink stelt dat waterbesparende douchekoppen ons „een beetje helpen, maar niet overdreven veel.” In plaats daarvan moeten de innovaties plaatsvinden aan de kant van de waterleveranciers, bijvoorbeeld door water beter op te slaan in tijden van overvloed, zodat er voldoende is in tijden van droogte. Ook wordt er gedacht aan kostbare infrastructuurprojecten, zoals het aanleggen van een pijpleiding die water van Zwolle naar Twente brengt — een regio waar men regelmatig met droogte kampt.
Maar laten we eerlijk zijn: hoe geloofwaardig is dit allemaal? Het lijkt vooral weer een nieuw hoofdstuk in het boek van doemdenken dat onze overheid en de klimaatalarmisten zo graag willen verkopen. In plaats van eerlijk naar de cijfers te kijken — cijfers die aantonen dat het waterverbruik niet significant is gestegen — wordt er weer een angstbeeld geschetst. En wie moet er weer betalen voor die nieuwe ‘innovatieve’ oplossingen? Juist, de burger.
Lees ook