We hadden gehoopt dat de coronamaatregelen achter ons zouden liggen, maar het trauma van de lockdowns blijft een donkere schaduw werpen, vooral over jongeren tussen de 16 en 25 jaar. Volgens Isabelle Dekker van Wacht Verzachter kampen veel jongeren nog steeds met ernstige mentale gezondheidsproblemen, een rechtstreeks gevolg van de strenge maatregelen en isolatie tijdens de p(l)andemie.
Uit onderzoek van de GGD en het RIVM blijkt dat de helft van de jongeren hun mentale gezondheid als onvoldoende beoordeelt. Nog schokkender: 15 procent noemt deze zelfs slecht tot zeer slecht. Dit is geen toeval. Jongeren die juist in de meest sociale en ontdekkende fase van hun leven zaten, werden opgesloten in een wereld van Zoom-lessen, gesloten deuren en angst.
Dekker benadrukt bij Omroep Flevoland: “Hoe handhaaf jij je in een groep? Veel jongeren hebben dat simpelweg niet geleerd.” Een essentieel onderdeel van volwassen worden is hen simpelweg afgenomen.
De lockdowns hebben een generatie beschadigd die nu kampt met de gevolgen. Het ontbreken van sociale interactie, het missen van school en studie ervaringen, en het gebrek aan perspectief hebben een blijvende impact gehad. Dit zijn geen gevolgen die zomaar verdwijnen met het einde van de p(l)andemie.
Jongeren voelen zich verloren. Ze zitten vast in een systeem met lange wachtlijsten in de geestelijke gezondheidszorg en worden aan hun lot overgelaten. Organisaties zoals Wacht Verzachter proberen een helpende hand te bieden, maar zijn slechts een pleister op een gapende wond.
Alsof dat nog niet genoeg is, worden jongeren ook geconfronteerd met een onzekere toekomst. Een woning vinden is vrijwel onmogelijk, en stijgende kosten maken het leven voor velen onbetaalbaar. Het optimisme van Dekker is bewonderenswaardig, maar kan niet verbloemen dat de huidige generatie jongeren te maken heeft met een maatschappij die faalt om hen een toekomst te bieden.
De echte boosdoeners? Een politieke elite die blind vertrouwde op extreme maatregelen, zonder de langetermijneffecten in acht te nemen. Terwijl politici zich nu haastig distantiëren van het coronabeleid, blijven jongeren achter met de rekening.
Waar was de aandacht voor mentale gezondheid tijdens de lockdowns? Waar was het besef dat een generatie sociaal geïsoleerd werd, terwijl juist jongeren amper risico liepen op ernstige complicaties door corona? Dit beleid was niets minder dan een desastreus experiment dat velen hun toekomst heeft gekost.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Bij DDS maken we onze GROTE zorgen om de globalisten en dan met name het WEF en Klaus Schwab. Daarom ondersteunen wij een initiatief van onze vrienden van Cultuur Onder Vuur. Teken de petitie waarin geëist wordt dat Nederland de banden met de globalisten van het WEF voor eens en altijd verbreekt. Het kost je maar 30 seconden, maar die tijd is het meer dan waard. Laten we samen een vuist maken tegen de enge Klaus Schwab!
Het is duidelijk: de mentale gezondheidscrisis onder jongeren is geen losstaand probleem, maar een direct gevolg van de politieke keuzes tijdens de p(l)andemie. Politici die dit beleid steunden, dragen een grote verantwoordelijkheid. Het is tijd dat zij die verantwoordelijkheid nemen en echte oplossingen bieden in plaats van pleisters plakken op een open wond.