'Miljoenen kiezers krijgen een middelvinger van partijen als D66: ons democratische systeem begint te ontrafelen'

Ik doe een beroep op u, vanuit verbinding en verbroedering, opdat wij één land zullen blijven. Ons mooie Nederland, dat wij kennen in zijn heldere wateren, zijn groene dijken en drassige polderlandschappen. Het Nederland dat ons thuis is – het thuis dat wij delen met medeburgers van vele politieke stromingen.

Ik spreek u aan – collega-volksvertegenwoordigers, leiders van politieke partijen, het staatshoofd en koningshuis, alle inwoners van dit land. Het is de taak van de politicus, van de gekozen volksvertegenwoordiger, om er alles uit te halen voor onze kiezers binnen de mogelijkheden van het parlementaire systeem. Maar ook om kritisch naar dat systeem te kijken en het te benoemen, wanneer onze democratie haar grenzen bereikt – wanneer de uitputting van dit systeem in zicht komt.

Dan blijkt dat het voor een democratie niet houdbaar is, wanneer een groep kiesgerechtigden zó stelselmatig en zo lang, buiten substantiële regeringsmacht wordt gehouden. Het is de bittere realiteit dat wij als politici de maatschappelijke onvrede kanaliseren via argumenten en debatten. En dat mensen die op ons ‘populisten’ stemmen, dit dikwijls doen als een ‘last resort.’

Bij de anti-lockdowndemonstraties, gele hesjes-manifestaties, boerenprotesten en de toeslagenaffaire werd duidelijk hoeveel mensen het water aan de lippen staat. Als we kijken naar de ontrafeling van de vertrouwensband tussen burger en politiek en de voortvloeiende miltante wending van ontevreden burgers, kunnen ook bijvoorbeeld Black Lives Matter en Extinction Rebellion worden genoemd. Zodoende benadruk dat ik hier juist vanuit het oogpunt van maatschappelijke stabiliteit en houdbare vrede, de verbroedering en de nationale eenheid onderstreep.

De belangen van de winnaars van de globalisering en de verliezers ervan, worden niet gebalanceerd afgewogen en bediend binnen dit parlementaire gremium: de gekozenen zijn ook steeds minder een dwarsdoorsnede van de bevolking. Dat een techmiljonair een bedrag schenkt aan de kosmopolietenpartij D66, waar andere partijen voor rond moeten bij dertigduizend mkb’ers, bevestigt dit beeld volledig.

Als u de PVV blijft uitsluiten, in nauwe zin van nu onmiddellijke coalitie-onderhandelingen, en in bredere zin van bestuurlijke invloed, dan is het een kwestie van tijd totdat we verzeild raken in grootschalige burgerlijke ongehoorzaamheid – een oppositionele verhouding tussen burgers en overheid zal ingesleten raken.

Zelfs de Canadese linksliberale filosoof Charles Taylor trok al de conclusie, dat een democratie naar inhoud en substantie geen democratie kan blijven, wanneer een grote minderheid geen serieuze kans maakt op meeregeren, en tóch geacht wordt via belastingen de wensen van de meerderheid te bekostigen en de wetten die de kleine meerderheid over de grote minderheid uitvaardigt, te gehoorzamen.

Hier spreek ik in bredere zin, en omsluit ook partijen als FVD en SP. Door politieke partijen uit te sluiten, vergemakkelijkt de coalitie van ‘mainstream’ partijen ons werk – we kunnen ieder kabinetsvoorstel bekritiseren en hoeven nergens verantwoordelijkheid voor te nemen. En als de boel dan uiteindelijk instort, dan blijkt dat onze handen schoon zijn dat ons geen blaam treft voor het beleid waar de mensen tegen te hoop lopen.

Misschien komt er dan alsnog een PVV-regering, of van partijen die nu al decennia in oppositie zijn. Maar dit zal voor Nederland en onze democratie een ravage opleveren, omdat we dan in crisissfeer uit het niets een ambtelijk apparaat zullen moet inwerken op onze beleidsplannen en levensbeschouwelijke overtuigingen; dit zijn visies en waarden die haaks staan op het huidige globalistische denken, of we dit nu neoliberaal, kosmopolitisch of cultuurmarxistisch noemen.

U klopt uzelf op de borst dat u te moreel verheven bent om met ons op inhoudelijke gronden tot beleid te komen, maar het aantal stemmen dat wij krijgen neemt niet af. Het gevolg is louter dat grote groepen in ons gezamenlijke Nederland, zich definitief afkeren van politiek. Daarom zei ik dat het mijn plicht is om de grenzen te benoemen van wat in mijn macht ligt en het ook aan te geven waar ons democratische systeem begint te ontrafelen.

Besef dat ik slechts opnieuw verhelder wat de kern van politiek is: het kanaliseren, via debat en argument, van het maatschappelijke onbehagen, wat gepaard gaat met het streven om onze diepst gevoelde waarden mee te geven aan het beleid. De uitoefening van geweld en macht wordt via ons parlementaire systeem uitgekanaliseerd in verbale slagenwisselingen in plaats van lijfelijke: dat is onze beschaving. Maar als u deze functie onklaar maakt, door uzelf moreel verheven op te stellen en miljoenen kiezers de middelvinger te geven, dan zet u de bijl aan de wortel van onze gedeelde beschaving. Dit is conform de politiek-filosofische literatuur, die loopt van Hobbes tot Locke en Schmitt.

Ik verzoek u dus om serieus met ons de coalitieonderhandelingen aan te gaan, gelet op niet uw en onze directe politieke belangen, maar op het lange termijn belang van de nationale eenheid.

Hoogachtend, de oppositieleider