Column Frits Bosch: 'Wouter Koolmees, keer alsjeblieft om!'

Jos Heuvelman, bestuurder van de Autoriteit Financiële Markten, AFM te Amsterdam, toont zich ‘zo niet happy’ met het Pensioenakkoord in FD 10-12-20. In het akkoord worden deelnemers van pensioenfondsen voor de leeuwen gegooid qua beleggingsrisico's. Heuvelman wil nog niet zeggen of hij daar gerust op is, maar zijn commentaar spreekt boekdelen. Hij vindt dat ‘deelnemers betere beschermd moeten worden voor de risico’s die ze gaan lopen’.

Wat een understatement! De AFM pleit voor een zorgplicht zoals banken en verzekeraars kennen: “Als een fonds risicovol belegt en de premie laag houdt, krijgen deelnemers daar slapeloze nachten van? Kan hij of zij het opvangen als het pensioen tegenvalt?” Zorgplicht is een goede gedachte van Heuvelman, maar daar zijn pensioenfondsen helemaal niet op ingericht, zoals banken en verzekeraars dat we zijn, of liever gezegd waren. Pensioenfondsen zijn veredelde administrateurs, die de hele Santekraam hebben uitbesteed, “I know nothing”. Bovendien: pensioenfondsen mogen deelnemers niet adviseren omdat ze dan gaan concurreren met commerciële aanbieders. Om het eens zeer plat te zeggen: het nieuwe systeem is fucked from all directions”.

Heuvelman vindt het nieuwe systeem te ingewikkeld met solidariteits buffers en projectie rendementen, 10% vrij opnemen. Dat is correct. De gemiddelde deelnemers wil het zo simpel mogelijk en daaraan beantwoordt dit nieuwe stelsel niet. Dat vindt Jos Röder, hoofd Juridische Zaken van vermogensbeheerder Blue Sky Group ook. Hij zegt hierover “Dat de solidariteit reserve optioneel is voor het bedrijfstakpensioenfonds is ook qua redenering moeilijk te volgen. Als een solidariteit-getrouwe reserve nodig is om onderscheidend te zijn en daarbij de verplichtstelling ondersteunt, dan zou het logisch zijn om deze ook verplicht te stellen voor verplichtgestelde bedrijfstakpensioenfondsen. In dat geval kan de solidariteit reserve ook als optioneel worden toegestaan aan ondernemingspensioenfondsen. Het onderscheid tussen beide typen pensioenfondsen blijft ook in dat geval bestaan, maar de solidariteit blijft voor beide typen binnen handbereik. Daarmee blijft de kern van pensioen behouden en zijn sommige pensioenfondsen niet opeens meer gelijk dan andere.” Waarvan akte. Geen deelnemer die het nog snapt.

By the way: mijn ervaring met politici en ministerie van Financiën is dat er weinigen rondlopen die enig verstand hebben van institutioneel vermogensbeheer. Hoe kun je dit dan verlangen van de gemiddelde deelnemer die voor de beleggingsleeuwen worden gegooid?

En dan de kreet:

Vele ‘deskundigen’ laten, al dan niet besmuikt, weten dat ze niet zo blij zijn met het akkoord. Hoe komt het dan dat het toch IJzerenheinig wordt doorgezet? Dat komt omdat politiek en sociale partners eindelijk eens af willen zijn van het gezeik van korten en deelnemers die zich daarover ontevreden betonen. De enigen die blij zijn met dit akkoord zijn sociale partners, politiek en de fondsen die zich niet meer zo hoeven te verantwoorden. Deelnemers merken vanzelf wel wanneer ze op een houtje gaan bijten, toch? En dan hebben we het nog niet gehad over het zogenaamde Invaren van het oude naar het nieuwe stelsel. De juridische ellende die dat gaat geven! Bingo! Dat gaat een bende aandacht vragen van betrokkenen, dat wil je niet weten!

De grootste grap is nu dat de druk op Wouter Koolmees toeneemt om een hogere rekenrente toe te staan in de overgang naar het nieuwe stelsel. Nood breekt wet! Ik pleit al circa tien jaar voor een hogere en vaste rekenrente. Dan was dit drama ons bespaard gebleven. En dat bij een pensioenvermogen van 1.600 miljard! De idiotie kent werkelijk geen grenzen.

Koolmees heeft zich in het kielzog van De Nederlandsche Bank altijd mordicus tegen een hogere rekenrente gekeerd. Gaat het er nu dan toch van komen?! "Beste Wouter, keer om, doe het niet, dit akkoord is heilloos!"
‘Beste deelnemers, wanneer zien we jullie en masse op het Malieveld?’