"De toon": het zwakke non-argument van zwakzinnig links

"Ze zijn uitwisselbaar: de woedende betogen tegen de partijleider van Forum voor Democratie, Thierry Baudet, tegen Geert Wilders van de PVV, of tegen als ‘rechts’ bestempelde scribenten die zeggen wat de verongelijkte criticasters niet willen horen," schrijft blogger en fractiemedewerker van FVD Robert Bor op de website van ON over de woordspelletjes van links. "De intense bekrompenheid in het denken van de oordelaars duidt op een keurig afgebakend wereldbeeld. De piketpaaltjes zijn geslagen en de morele kaders voor eenieder duidelijk. Treed buiten de dogma’s en morele grenzen van de verongelijkten en je hebt hen als een pitbull in je kuiten hangen."

Een voorbeeld daarvan is, hoe kan het ook anders, de term boreaal. Tot Thierry Baudet dat woord gebruikte in zijn overwinningsspeech na de Provinciale Statenverkiezingen van 2019 had niemand er een probleem mee. Maar oh, oh, oh. Hij gebruikte de term, en voila: links werd gek. Opeens werd "boreaal" een "rechs-extremistisch" woord genoemd. Zo kon Baudet weggezet worden als een neo-nazi (altijd lekker: zo zet je hem direct buitenspel) én hoefde links niet in te gaan op de inhoud van zijn speech.

Zoals Robert terecht schrijft wordt deze strategie steeds weer gebruikt door de linkse Deugmensch. Het gaat alleen maar over De Toon. Nooit wordt er gesproken over De Inhoud. Baudet kan zelfs een boek publiceren (hier te bestellen) met een selectie van zijn belangrijkste essays, columns en speeches, maar het maakt totaal geen verschil. De Toon, De Toon, De Toon. Inhoudelijk wordt er niets besproken in de media.

Het is om kotsmisselijk van te worden.

Het enige goede nieuws? Een significant deel van de bevolking ziet daar tegenwoordig doorheen. Helaas vormt dat deel geen meerderheid. Dat is dan weer het slechte nieuws.