Ggz-instellingen zagen hun opgetelde nettoresultaat met 64 procent kelderen van 107 miljoen euro in 2017 naar 38 miljoen euro in 2018. Steeds meer instellingen dreigen kopje onder te gaan. Grijpt men niet snel in, dan ontstaat er mogelijk een ramp! Via NU.nl. Intrakoop, de inkooporganisatie voor zorginstellingen, en Verstegen accountants en adviseurs analyseerden de stand van zaken binnen de ggz. De resultaten liegen er niet om: het dreigt flink mis te gaan.
Dit lijkt voornamelijk te komen door personeelskosten. Psychiaters, verplegers en andere hulpverleners kiezen er steeds vaker voor om zich te laten inhuren, waardoor ze een dubbel uurtarief kunnen vragen. Dat kun je ze nauwelijks kwalijk nemen, want het is in die sector hard werken voor een mager loontje. Ik krijg de verhalen dagelijks te horen.
Dat de arbeidsomstandigheden en -voorwaarden niet echt iets is om over naar huis te schrijven, komt door de overheid en de verzekeraars. Minder zorg leveren betekent minder geld. Meer patiënten binnenhalen betekent meer
subsidie. Dat patiënten dan onvoldoende worden geholpen, is dan dikke vette pech.
De ggz zit daarom in een benaderde positie, want wie gaat er nou voor een laag loon, met belabberde werktijden, onvoldoende middelen en in een bijna overbevolkte ggz-instelling aan het werk als je ook het dubbele kunt vragen en véél minder last hebt van al die negatieve aspecten?
De voor de hand liggende oplossing lijkt 'meer geld naar de zorg' te zijn, maar ik vraag me af of dat de oplossing is. Het lijkt mij eerder dat het hele systeem op de schop moet waardoor kwaliteit en resultaten weer de boventoon gaan voeren.
Mensen die ik ken die in de zorg werken, is het echt niet om het geld te doen. Ik zie echter wel dat ze flink balen als de oplossing binnen handbereik is en ze door budgettaire redenen of door wet- en regelgeving worden belemmerd. Om nog maar te zwijgen over managers met hun broodjes zalm die hun hulpverleners gaan vertellen hoeveel sneetjes brood een cliënt per dag mag eten.