Afgelopen week kwam Rob de Brouwer (50Plus) op bezoek bij Café Weltschmerz om te spreken over de AOW, pensioenen en het ouder worden. Volgens De Brouwer moeten jongeren zich 'geen zorgen maken dat ze geen pensioen krijgen' en vindt hij het vreemd dat de Nederlandse staat, terwijl de rentes laag staan, kiest om 'de staatsschuld af te lossen'. Dat laatste is met een mogelijke recessie in het vooruitzicht niet raar, maar verstandig. In gesprek met Ad Broere graaft het 50Plus-lid diep in zijn geheugen en spreekt over de pensioenen en de 'miljoenenroof uit de pensioenpotten'. Zijn verhandeling van het pensioenverleden is een (onbedoelde) reactie op artikelen over
de 'Afbraakgeneratie' en De Brouwer doet een serieuze poging om zijn generatie te verdedigen.
Volgens Ad Broere is de overheid debet aan het
geneuzel over pensioenen omdat de overheid 'haar afspraken niet nakwam' en 'de uitgaven van de overheid de pan uit schoten'. Dat de Rijksuitgaven zo sterk stegen omdat de politiek een mandaat kreeg laat hij handig buiten beeld. Het lijkt een poging om de collectieve verantwoordelijkheid van de kiezer onder de mat te vegen.
Op de vraag 'hoe het zo ver heeft kunnen komen' legt hij natuurlijk de schuld bij de politiek: 'de Tweede Kamerleden wisten niet waar ze mee bezig waren'. Lekker makkelijk weer! Het betekent dat kiezers destijds jarenlang stemden op Kamerleden 'die niet wisten waar ze mee bezig waren'. Zegt dat iets over kiezers? Natuurlijk niet: 'het ligt allemaal aan de politiek.'
Volgens De Brouwer ging het met de economie 'in de jaren 70 niet goed en liep het overheidstekort op'. Pas tijdens het kabinet Lubbers 'kon het vliegwiel van de overheidsuitgaven worden beperkt' en zijn er 'grote maatregelen genomen om de overheidsfinanciën te stroomlijnen'. Dat klopt natuurlijk.
Zo stelt De Brouwer dat 'ambtenaren loonsverlaging moesten slikken' en 'geld uit de pensioenpotten werd geroofd'. Het overheidstekort werd gefinancierd door een truc: 'ambtenaren betaalden maandelijks premies en het ABP kocht vervolgens staatsobligaties op'.
De Brouwer heeft ook kritiek op de lage rentestanden van het moment. Volgens hem is dat problematisch en stelt hij dat 'Nederlanders teveel sparen'. Dat lijkt mij vrij onzinnig! De lage rentes leiden juist tot riskant gedrag en verminderd rendement op sparen! Hierdoor wordt er juist minder gespaard dan wanneer de rentes hoger waren.
De schulden opgebouwd in de afgelopen decennia zijn zo hoog waardoor de rentes niet omhoog kunnen! Anders
valt Italië om en volgt een domino-effect. Toch hekelt hij de lage rentestanden en stelt hij dat 'de hoge vastgoedprijzen en aandelenprijzen' een gevolg zijn daarvan.
En inderdaad, dat is zeer waarschijnlijk. En de vastgoedprijzen
doen pijn bij starters, maar niet bij de
de huizenbezitters. Maar, waar ligt het nu aan? Aan de kiezers van de Afbraakgeneratie? Aan de politiek die zaken beloofde die men niet kon waarmaken? Of een ongelukkige samenloop van omstandigheden? De waarheid ligt vast ergens in het midden...
Met een verkiezingscyclus van minder dan vier jaar is het niet meer dan logisch dat de 'visie' van de politiek beperkt is tot de volgende verkiezingen. En die van kiezer ook. En dus liepen de Rijksuitgaven de spuigaten uit. En de ongemakken van destijds blijken de pijnpunten van nu. Hopen dat we in de politiek voortaan vaker een 'nationale visie' zien: niet voor de korte termijn, maar voor decennia!
Verder stelt De Brouwer een aantal vreemde zaken tijdens het interview. Zoals dat 'de jeugd zich geen zorgen moet maken dat zij geen pensioen krijgen' of dat 'het aflossen van de staatsschuld onverstandig is', maar dat zijn precies de naïeve opvattingen die de problemen rondom AOW en pensioenen heeft veroorzaakt.
De staatsschuld aflossen is
altijd verstandig. Want rente...