Terwijl journalisten zich voor Hermans' werkkamer verzamelen, verwacht men opheldering over het recente gesprek tussen de VVD-Kamerleden en minister Wiersma. Maar in plaats van een krachtig optreden en duidelijke standpunten, wordt de
pers teleurgesteld met een vage verklaring van nog geen minuut. De bronnen binnen de fractie zijn woedend en geven blijk van hun ontevredenheid over Hermans' besluiteloosheid. Ze noemen haar gezag tanende en beschuldigen haar ervan dat ze geen ruggengraat toont. Volgens hen is het vooral premier Rutte die de hand boven het hoofd van Wiersma houdt, terwijl Hermans geen enkele tegenstand biedt.
De onvrede binnen de VVD is begrijpelijk en bevestigt slechts het holle Ruttiaanse geluid dat veel mensen al langer hebben gehoord. De partij die zichzelf profileert als sterk en daadkrachtig toont nu zwakte en aarzeling. Terwijl de woede-uitbarstingen van Wiersma het nieuws domineren, is Hermans niet in staat gebleken om de noodzakelijke veranderingen door te voeren. Het is tijd voor een nieuwe leider die de moed en visie heeft om de partij weer op het juiste spoor te zetten, in plaats van vast te houden aan de zwakke leiding van Hermans. Vooral aan een leider die tegen
Mark Rutte in durft te gaan. Dat dit gaat gebeuren is natuurlijk een illusie.