Wooncrisis explodeert: kabinet stopt woningbouw met huurbevriezing

De branchevereniging van woningcorporaties, Aedes, slaat groot alarm. Volgens voorzitter Liesbeth Spies betekent deze maatregel dat er de komende jaren tienduizenden woningen minder gebouwd zullen worden. De kabinetsplannen zijn een complete afgang voor woningzoekenden, starters, jonge gezinnen en iedereen die nu al jarenlang op een wachtlijst staat te verrotten.

In plaats van écht iets te doen aan het aanbodprobleem in de woningmarkt, kiest het kabinet voor een korte-termijnsymboolmaatregel. De huren gaan niet omhoog – applausje voor de bühne – maar de financiële ruimte van woningcorporaties wordt compleet weggeslagen.

“Bevriezen van de huren lijkt makkelijk scoren, maar de coalitie laat vooral woningzoekenden aan hun lot over,” aldus Spies. “We moeten nu bekijken welke projecten we moeten schrappen. Dat kan niet anders.”

In gewone mensentaal: projecten worden geannuleerd. Bouwkranen stil. Grond blijft braak. En dat terwijl we in een land leven met een woningnood die zijn weerga niet kent.

Iedereen die met open ogen naar deze sector kijkt, weet dat het probleem zit aan de aanbodzijde. Er zijn te weinig woningen. Punt. En wat doet dit kabinet? Exact het tegenovergestelde van wat nodig is.

Woningcorporaties hadden concrete afspraken met het kabinet gemaakt over tienduizenden nieuwbouwwoningen en grootschalige verduurzaming. Die afspraken blijken nu letterlijk niets waard.

“Die Woontop blijkt nu dus een farce. Ik vind het verbijsterend, deze coalitie blijkt onbetrouwbaar,” zegt Spies.

Het gevolg? Tienduizenden huurders krijgen géén nieuwe woning. Geen verduurzaming. Geen alternatief. Alleen uitstel. Vijf jaar wachten wordt tien. Tien jaar wordt vijftien. En voor de mensen die nu acuut een dak boven hun hoofd zoeken? Pech.

De kern van het probleem is eenvoudig. De woningmarkt is, zoals elke markt, afhankelijk van vraag en aanbod. Als je het aanbod kunstmatig beperkt, stijgt de druk. En dus de prijzen. En dus de frustratie. En dus de spanningen in wijken, op arbeidsmarkten, in de samenleving.

Maar dit kabinet – nota bene met partijen die zichzelf rechts noemen – lijkt volledig doof voor economische realiteit. Wat ze gisteren hebben afgetikt, is precies het soort beleid waar links Nederland om smeekt: goedkope feelgoodmaatregelen die op termijn alles alleen maar erger maken.

Gisteravond, tijdens mijn livespace op X (zoals altijd live, zonder opname, zonder edit-knop – puur dialoog met lezers), hebben we het hier uitgebreid over gehad. De huurbevriezing klonk misschien sympathiek, maar de gevolgen zijn desastreus voor de lange termijn.

En nu blijkt: precies dat wat we daar voorspelden, gebeurt. Woningbouw kapot. Investeringen geparkeerd. Tienduizenden mensen extra in onzekerheid. Geen visie. Geen lef. Alleen politieke pleisters op een gapende wond.

Als dit kabinet ook maar een greintje verstand heeft, draaien ze deze maatregel alsnog terug. Of ze kiezen ervoor om een miljardeninjectie richting corporaties te sturen om de schade te beperken – maar dat zal vast weer via belastinggeld bij de burger terechtkomen.

Wat dit vooral laat zien, is dat de coalitie geen coherente visie heeft op de wooncrisis. Geen langetermijnbeleid. Geen besef van urgentie. Alleen overlegtafels, ‘compromissen’ en het blussen van het ene vuur met het aansteken van een ander.

De mensen die al een sociale huurwoning hebben, kunnen zich in de handen wrijven. Zij profiteren van huurbevriezing. Maar de jonge werkende starter, de gescheiden moeder, de student, de arbeidsmigrant, de leraar of politieagent die nú iets nodig heeft? Die mag achteraan sluiten. Of liever gezegd: in het luchtledige wachten, want er wordt simpelweg niets bijgebouwd.

Het is het zoveelste voorbeeld van beleid voor de zittende klasse, en tegen de toekomstige generaties. En dat is misschien nog wel het grootste politieke verraad van allemaal.

Nederland verdient beter dan dit.