Tractoren versus politici: het landbouwakkoord dat maar niet van de grond komt

Ondanks eindeloze praatsessies, die waarschijnlijk productiever zouden zijn geweest als men op het land aan het werk was, staan partijen nog altijd lijnrecht tegenover elkaar. Het lijkt erop dat men het niet eens kan worden over zaken zoals mest, landbouwgrondgebruik en pesticiden. Goh, wie had dat gedacht?

Dinsdagmiddag komt er dan eindelijk een einde aan de gezamenlijke praatsessies, en voorzitter Chris Kalden zal zijn uiterste best doen om een document op te stellen waarin iedereen zich kan vinden. Of dat gaat lukken, is natuurlijk nog maar de vraag, want boerenpartijen zoals de Nederlandse Melkveehouders Vakbond (NMV) zijn niet zomaar tevreden met een 'onderhandelaarsakkoord'.

Ach, wat een verrassing: minister Piet Adema (Landbouw) heeft inmiddels ook opgemerkt dat partijen 'best wel stevig uit elkaar' liggen. Alsof je daar een minister voor nodig hebt om dat te zien. En ondertussen blijven ze maar praten, zonder daadwerkelijk tot een akkoord te komen.

Een van de grootste obstakels blijft de stikstofproblematiek en de jaartallen die de overheid daarvoor wil hanteren. LTO-voorman Sjaak van der Tak heeft al duidelijk gemaakt dat het stikstofbeleid drastisch op de schop moet. Gedwongen onteigening van boeren en versnelling van stikstofuitstoot halvering naar 2030 zijn uit den boze.

Het CDA wil heronderhandelen over de versnelling naar 2030, maar de rest van de politiek lijkt nog steeds in een dikke mist verzonken als het gaat om het stellen van duidelijke kaders. Want waarom zouden zij de problemen oplossen, als ze die gewoon bij de boeren kunnen neerleggen?

Dus nu wachten onze dappere boeren nog steeds op toezeggingen, terwijl ze hun standpunten dinsdagmiddag bij een kasteel in het oosten van het land zullen toelichten. Het kasteel zal ongetwijfeld prachtig zijn, maar het is ironisch dat het symbool staat voor de afstand tussen de politiek en de boeren. Laten we hopen dat er snel duidelijke kaders komen, zodat onze boeren zich weer kunnen richten op het voeden van het land in plaats van het vechten tegen de windmolens van de politiek.