Ontevreden Suriname eist daden in plaats van woorden in slavernijexcuses: "Geen woorden maar geld, minister!"

Nadat Nederland officieel excuses heeft aangeboden voor het slavernijverleden, rijst de prangende vraag: wat is de volgende stap? Minister Robbert Dijkgraaf heeft de reis naar Suriname ondernomen, waar de vraag naar financiële compensatie steeds luider klinkt. "We gaan kijken wat we kunnen doen," aldus de minister in het AD. Maar laten we eerlijk zijn, dit komt niet als een verrassing: het blijft niet bij excuses, de portemonnee moet worden getrokken. En dat was vanaf het begin het doel, ze willen geld zien - veel geld. En wie mag dat ophoesten? Juist, wij, de belastingbetalers. Dit illustreert wederom de naïviteit en wereldvreemdheid van onze elite. Het was van tevoren al duidelijk dat Suriname en de Nederlandse Antillen zouden aandringen op herstelbetalingen.

Het is belachelijk om te denken dat de Nederlandse belastingbetalers verantwoordelijk zijn voor wat er eeuwen geleden is gebeurd. Wij waren er niet bij, wij hebben geen slaven gehouden, en toch worden wij nu gedwongen om de prijs te betalen voor de fouten van anderen. Dit is niets meer dan een flagrante vorm van schuldinductie, waarbij het verleden wordt gebruikt als een excuus om ons financieel uit te kleden.

Het is een feit dat slavernij een afschuwelijke periode in de geschiedenis was, maar het is niet de taak van de belastingbetalers van vandaag om daarvoor te boeten. Waar is de verantwoordelijkheid van de landen die nu onafhankelijk zijn en hun eigen economieën hebben opgebouwd? Moeten zij niet ook een deel van de last dragen in plaats van simpelweg hun hand op te houden en te eisen dat wij betalen?

Deze herstelbetalingseis is een duidelijk voorbeeld van de wereldvreemdheid van de elite. Ze leven in een fantasiewereld waarin geld eindeloos beschikbaar is en waar geen rekening hoeft te worden gehouden met de economische realiteit. Maar de belastingbetalers weten wel beter. We werken hard voor ons geld en elke euro telt. We moeten zorgen voor onze eigen gezinnen en onze eigen toekomst.

In plaats van herstelbetalingen zouden we moeten streven naar een samenwerking die gebaseerd is op gelijkwaardigheid en wederzijds respect. Laten we kijken naar manieren om de economische groei en ontwikkeling in Suriname te bevorderen, zonder de lasten eenzijdig bij de belastingbetalers neer te leggen. Laten we investeren in onderwijs, infrastructuur en zakelijke kansen die de Surinaamse bevolking ten goede komen, in plaats van in de bodemloze put van herstelbetalingen te storten.

Steun DDS op BackMe: samen pakken we het mediakartel aan. Deze steun is heel nuttig in deze zware economische tijden. Steun ons dus! Dat kan met een groter of een kleiner bedrag... en help ons overeind te blijven in deze moeilijke tijden.

Het is tijd dat we stoppen met het accepteren van deze absurde eisen en opkomen voor de belangen van de belastingbetalers. We moeten ons verzetten tegen deze plundering van onze portemonnees en eisen dat de verantwoordelijkheid op een eerlijke manier wordt verdeeld. Het is tijd om de realiteit onder ogen te zien en te stoppen met het voeden van de hebzucht van de elite.