Zet u schrap, want Ronald Plasterk, voormalig socialistisch boegbeeld en polderboswachter, heeft genoeg van het naïeve energiebeleid van zijn voormalige partijnest, de PvdA. In een haarscherpe column in de Telegraaf zet hij deze week in op een radicale koerswijziging van zijn voormalige politieke broeders. Klimaat serieus nemen? Bouw kerncentrales! Plasterk neemt in zijn column geen blad voor de mond als hij het heeft over de vernietigingsdrift van groenen die de Noordzee om willen toveren tot een dystopisch industrieterrein. En dat terwijl de bijkomende nadelen, van vogelslachtpartij tot hopeloze roestroestplaats, zich opstapelen. Waarom staan organisaties als Milieudefensie en Natuurmonumenten niet op hun achterste benen, vraagt hij. Zouden ze dezelfde bedwelming ondergaan hebben als de antikernenergielobby?
En dan komt hij pas echt goed op stoom. Plasterk prikt met vlijmscherpe precisie de biomassa-ballon lek. Dat deze oplossing duurzaam zou zijn, is volgens hem 'opzichtige onzin'. Hij bejubelt terecht de draai die de PvdA hierin heeft gemaakt, maar wijst erop dat er nog een veel grotere olifant in de kamer staat: de potentiële goudmijn die
kernenergie is.
Plasterk veegt de vloer aan met die schreeuwerige klimaatdramatici die kerncentrales te duur vinden. Dezelfde figuren die smelten bij het idee aan ‘klimaatdoden’, veranderen plotsklaps in zuinige boekhouders als kernenergie ter sprake komt
Het is nu aan de PvdA/GL combinatie om de realiteitscheck van Plasterk te accepteren en de strijd tegen kernenergie los te laten. De keuze is niet moeilijk volgens de oud-minister: "Je neemt het klimaat serieus en gaat kerncentrales bouwen, of je neemt het niet serieus."
Kamerverkiezingen de belangrijkste verkiezingen van ons leven zijn. Daarom gaan we er met gestrekt been in. Elke dag weer. Steun ons daarom! Doneer aan DDS en help ons te strijden voor jouw vrijheid, jouw kinderen, en jouw welvaart! Geef de Scheveningse jongen maar eens ongelijk! Ondertussen steken wij, met een voldane grijns op ons gezicht, de vingers in onze oren voor het voorspelbare progressieve gejammer. Aan Plasterk de taak om zijn voormalige partijgenoten te overtuigen. Wij wachten geduldig af.