Onze columnist Paul Cliteur heeft de HJ Schoo-lezing gezien en heeft daar een duidelijk mening over. Hij ziet een parallel met een andere prominente VVD'er, Edith Schippers. Zij hield een lezing waar “nog-net-acceptabel-rechts” Nederland een mooi klassiek rechts verhaal werd voorgeschoteld. Sinds 2009 organiseert
Elsevier jaarlijks de H.J. Schoo-lezing. Hendrik
Jan Schoo (1945-2007) was oud-hoofdredacteur van Elsevier en hij stond voor wat
ik zou willen noemen “nog-net-acceptabel-rechts”. Nou ja, voor een bepaald
publiek dan, want voor de echte extreemlinkse
die hards zal hij ook wel
een nazi, fascist, racist, xenofoob of anderszins vertolker van extreemrechts
gedachtegoed zijn geweest (zeker naar hedendaagse maatstaven!).
Ter ere van Schoo worden dan dus die lezingen gehouden. Maar wie
wordt daar nu voor uitgenodigd? Ik zou zeggen: mensen waarvan de organisatoren
hopen dat deze representatief zijn voor de politieke stromingen die zij
officieel vertegenwoordigen. Maar is dat ook zo? Ik zou zeggen van niet. Frits
Bolkestein bijvoorbeeld met zijn Schoo-lezing, “De goede vreemdeling” (2011),
vertolkt een standpunt dat geen enkele aanhang heeft in de VVD. Meindert
Fennema vertolkt met “Geldt de vrijheid van meningsuiting ook voor racisten”
(2009) een standpunt dat geen enkele GroenLinkser aanhangt (behalve hijzelf
dan). En zo kan je doorgaan.
Gisteren heeft de minister van justitie Dilan Yeşilgöz (VVD) de
Schoo-lezing gehouden. Daarin klaagde zij wokisme en complottheorieën aan. Vond
ik dat een mooie lezing? Grotendeels wel. Was deze lezing representatief voor
het gedachtegoed van de VVD? Totaal niet. Het was een lezing waarvan de lezers
van Elsevier zouden wensen dat het VVD-gedachtegoed vertolkte, maar dat
deed het totaal niet. Ook de VVD (Amsterdamse gemeenteraad als dieptepunt!) is
totaal in de greep van woke-waanzin, net als alle andere partijen in de
regering. De kans dat minister Yeşilgöz daarin verandering gaat aanbrengen is
zo goed als nul.
De Schoo-lezing van minister Yeşilgöz leek een beetje op de
Schoo-lezing van een andere VVD-minister, namelijk Edith Schippers uit 2016: De
paradox van de vrijheid. Schippers, net als Yeşilgöz, vertolkt dan allerlei
waarvan je denkt “Wow, dit lijkt
Wilders wel. Of
Baudet. Of een andere rechtse
politicus”.
Vaak tappen VVD-politici uit dat vaatje wanneer ze heel laag
staan in de peilingen en verkiezingen in aantocht zijn. Zo ook Schippers in
2016 met de Tweede Kamerverkiezingen in het verschiet van 15 maart 2017.
(Artikel gaat verder onder de oproep ons te steunen in deze barre tijden)
Een oproep van de redactie: door de coronacrisis, de energiecrisis, de inflatiecrisis ´én de koopkrachtcrisis heeft DDS het ontzettend lastig. Wij willen alles gratis leesbaar houden voor iedereen, waardoor we voor onze inkomsten afhankelijk zijn van reclame. Maar bedrijven hebben financiële zorgen, en hebben dus niet veel te makken. Daar merken wij de gevolgen ook van. Vandaar onze oproep aan u, onze lezers: steun ons alsjeblieft! Via het betrouwbare Nederlandse BackMe-systeem kunt u maandelijks óf eenmalig doneren. Doe dat alstublieft, en help DDS in de lucht te blijven! Dan hoor je ineens van VVD-politici dat strenger gestraft gaat
worden. Beter opgespoord. Woke wordt afgewezen. Hoofddoekjes bij de politie
niet kan. Open grenzen-beleid ter discussie wordt gesteld. Je zit tijdens die
lezingen voortdurend te kwispelstaarten. Maar ja, dan komen die verkiezingen,
gaat de VVD regeren, en dan leer je al snel dat niets verandert. Dan moet je
weer drie jaar wachten op een volgende Schoo-lezing van een VVD-politicus. En
ook dan wordt het weer een hele mooie lezing.
Paul Cliteur is de schrijver van Moreel Esperanto: naar een
autonome ethiek (2007):