NRC Handelsblad voert opnieuw aanval op PVV: deze keer met ‘Hongaarse connectie’

De tendentieuze toon van het artikel laat weinig aan de verbeelding over. NRC zet in op een narratief waarbij de connecties van Wilders met Hongarije en diens premier Orbán worden opgeblazen tot proporties die samenzweringstheorieën zouden doen verbleken. Maar waarom? Omdat Orbán niet past in het progressieve, globalistische wereldbeeld dat NRC voorstaat.

Het begint al met het schetsen van de geschiedenis. Zo wordt een lunchbijeenkomst uit 1995 in Noordwijk, waar Wilders Orbán ontmoette, als bewijs opgevoerd. Destijds was Wilders nog een medewerker bij de VVD en Orbán slechts een parlementariër en voorzitter van de jonge partij Fidesz. Beiden hebben sindsdien hun politieke koers veranderd. Dat Wilders een sterke band met Hongarije heeft ontwikkeld vanwege zijn huwelijk met een Hongaarse, wordt door NRC gepresenteerd als iets sinister.

Het artikel hamert ook op de aanstelling van twee PVV-bewindslieden met Hongaarse roots in het nieuwe kabinet: Zsolt Szabó en Dirk Beljaarts. Hun Hongaarse afkomst en connecties worden verdacht gemaakt, alsof iedere band met Hongarije per definitie dubieus is. Interessant detail: Beljaarts heeft aangekondigd afstand te doen van zijn Hongaarse nationaliteit. Dit wordt echter amper genoemd in het NRC-artikel.

De redactie van NRC lijkt volledig voorbij te gaan aan het feit dat Wilders en Orbán vooral verbonden zijn door hun gedeelde afkeer van massamigratie, een onderwerp dat voor beide landen van groot belang is. Het feit dat Wilders onlangs eregast was bij een radicaal-rechts congres in Boedapest, wordt door NRC gebruikt om een beeld te schetsen van een gevaarlijke alliantie.

Wat werkelijk opvalt, is de dubbele moraal. Stel je eens voor dat een soortgelijk artikel was geschreven over Joden en hun banden met Israël. De verontwaardiging zou niet te overzien zijn. Maar als het gaat om Hongarije, dan lijkt vooringenomenheid plotseling geen probleem meer voor NRC. De krant doet voorkomen alsof iedere connectie met Hongarije, en specifiek met Orbán, per definitie verdacht is en leidt tot ondermijning van de Nederlandse democratie.

De insinuaties over vermeende infiltratie van buitenlandse belangen in het Nederlandse kabinet, puur op basis van etnische achtergrond en historische connecties, zijn zorgwekkend en onsmakelijk. Het NRC-artikel lijkt vooral een poging om wantrouwen te zaaien en een wig te drijven tussen de Nederlandse bevolking en haar gekozen vertegenwoordigers.

De waarheid is dat de PVV en haar leiders simpelweg andere politieke prioriteiten hebben dan die welke door de linkse media worden geprefereerd. Wilders en Orbán delen een visie op nationale soevereiniteit en de bescherming van hun respectieve culturen en identiteiten. Dit mag onwelgevallig zijn voor de progressieve elite, maar het is een legitiem politiek standpunt dat in een democratie gehoord mag worden.

Het wordt tijd dat NRC stopt met deze verdachtmakingen en zich richt op eerlijke verslaggeving. Nederland verdient beter dan dit soort goedkope politieke aanvallen. De kiezers hebben recht op informatie zonder de doorzichtige agenda van een krant die duidelijk moeite heeft met het accepteren van politieke diversiteit.