Marianne Zwagerman gaat los op Europese controle dictatuur
Het begint met een app op je telefoon, maar waar eindigt deze waanzin? Dilan Yeşilgöz, staatssecretaris, leek deze week haast te dansen op de melodie van Brussel, vrolijk instemmend met de invoering van de eID, een digitale strop om de nek van de vrije burger.
Deze eID, vermomd als een onschuldig digitaal paspoort, is niets minder dan een digitale enkelband, een instrument van controle en macht. Het is de QR-code van de coronacrisis in een nieuw jasje, waarbij de overheid bepaalt wie wel en niet waardig is om deel te nemen aan de maatschappij. Dat is kort gezegd de visie van Marianne Zwagerman, in een nieuwe column voor De Telegraaf.
En nu, alsof dat niet genoeg was, gaat Zwagerman verder, wil Yeşilgöz ons ook nog eens opzadelen met de chatcontrole. Een groteske inbreuk op onze privacy en grondrechten, en wederom stoomt het kabinet door, ongeacht wat de Tweede Kamer of het volk ervan vindt.
En wat doet de gemiddelde Nederlander? Die slaapt, onwetend van het feit dat Brussel op het punt staat hun meest persoonlijke gegevens te doorzoeken. De talkshows zwijgen, de media berichten er nauwelijks over en zelfs de Kamerleden lijken het niet te willen weten.
Bert Hubert, voormalig toezichthouder op de geheime diensten, sprak klare taal: dit EU-voorstel is verwerpelijk, een aanval op onze vrijheid en privacy. Het is tijd dat we wakker worden en ons realiseren dat deze Europese machtsmachine te ver is gegaan.
Yeşilgöz moet nu opstaan en zich verzetten tegen deze waanzin, vindt Zwagerman. Het is tijd om de privacy van de burger te beschermen en een halt toe te roepen aan deze ongekende invasie van onze persoonlijke levenssfeer. Het begint met een app op je telefoon, maar als we nu niet ingrijpen, waar eindigt het dan? In een samenleving waar de overheid alles ziet, alles weet en alles controleert? Dat is een prijs die we niet kunnen en mogen betalen.
