Vandaag herdenkt PVV-leider Geert Wilders een pijnlijke mijlpaal: het is precies twintig jaar geleden dat zijn leven voorgoed veranderde. Op 4 november 2004 werd hij met zijn vrouw uit hun huis gehaald, abrupt en onverbiddelijk, om te verdwijnen in een leven van beveiliging, safehouses en constante angst. Niet vanwege een misdaad die hij gepleegd had, niet omdat hij op de vlucht was voor gerechtigheid – nee, omdat hij in Nederland, het zogenaamde “vrije Westen,” niet veilig kan zijn. Wilders deelde vandaag op X zijn herinnering aan die fatale dag:
“4 november 2004. Vandaag precies 20 jaar geleden. Met mijn vrouw uit ons huis gehaald. Eerst naar een kazerne, toen naar een gevangenis, politiebureau en nu in een safehouse. Ik vecht voor de vrijheid van Nederlanders. Iedere dag opnieuw. Want ik weet hoe erg onvrijheid is.”
Wilders noemt zichzelf een “strijder voor de vrijheid van Nederlanders,” en of je het nu eens bent met zijn standpunten of niet – wat hier gebeurt is volkomen absurd. Een politicus in een democratisch land die continu moet vrezen voor zijn leven omdat hij andere denkbeelden uitdraagt? Hadden we dat in Nederland niet al achter ons gelaten, samen met die ouderwetse ideeën over censuur en repressie?
Wat nog krankzinniger is, is dat dit gebeurt hier in Nederland. Niet in een ver land waar religieuze fanaten met de scepter zwaaien. Niet in een land met een dictatuur die geen enkel tegengeluid duldt. Nee, in Nederland, een land dat zichzelf graag profileert als bakermat van vrijheid, recht en open debat.
Laten we eerlijk zijn: of je het nu leuk vindt of niet, Wilders zegt dingen waar een aanzienlijk deel van de Nederlanders het mee eens is. Hij zet zich in voor kwesties als immigratie, islamisering en de bescherming van de Nederlandse cultuur. Standpunten die in een vrij land zonder geweld of repressie gehoord zouden moeten kunnen worden. De bedreigingen en continue beveiliging onthullen echter de grote zwakte van onze samenleving: een groeiende intolerantie tegenover mensen die durven zeggen wat velen niet hardop willen horen.
Het feit dat Wilders al twintig jaar opgejaagd moet leven, onthult een diepgaande mislukking van de Nederlandse staat. De autoriteiten falen in het garanderen van de veiligheid van iemand die zich uitspreekt tegen de gevestigde ideologieën. Ze zeggen wel dat ze de vrijheid van meningsuiting beschermen, maar in de praktijk blijft het slechts bij woorden. Wat zegt het over Nederland als onze politici in angst moeten leven omdat hun ideeën onwelgevallig zijn?
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Het is tijd om PAL te staan voor elkaar. Voor rechts. Voor Nederland. Voor Ongehoord Nederland. Ja, JUIST in deze tijd. Daarom roepen wij al onze lezers op om NU lid te worden van Omroep ON!, de enige NPO-omroep die jouw en onze waarden deelt. We zien de aanvallen op ON! in de media, en zelfs in de politiek. Maar juist DAAROM moeten we ON! meer dan ooit steunen. Word daarom lid van ON! Vandaag nog. Samen staan we sterk. Als we ON! laten vallen gaan we uiteindelijk allemaal ten onder, DDS incluis! Laten we het benoemen voor wat het is: dit is een nationale schande. Nederland laat het er bij zitten terwijl een democratisch verkozen volksvertegenwoordiger twintig jaar na dato nog steeds van safehouse naar safehouse moet vluchten. Je hoeft het met Wilders niet eens te zijn om te begrijpen dat het onacceptabel is dat iemand in Nederland zijn leven niet zeker is door zijn mening.
DDS heeft een NIEUWE Dagelijkse Nieuwsbrief. Abonneer je GRATIS en voor niets op deze NIEUWE dagelijkse nieuwsbrief. Deze nieuwsbrief is beter dan de oude nieuwsbrief: 1) we doen het in house dus zijn niet afhankelijk van anderen en 2) de layout en indeling van deze nieuwsbrief is veel handiger. Abonneer je dus. Gratis. Vandaag nog!