Druk neemt toe op Minister Christianne van der Wal (VVD) na snoeiharde profielschets in de Telegraaf
De druk neemt toe op de Minister van Natuur en Stikstof, Christianne van der Wal, na een snoeiharde profielschets in de Telegraaf. Van der Wal, die verantwoordelijk is voor de stikstofaanpak in Nederland, wordt beschuldigd van een onbesuisde bestuursstijl en een economische blik op de boerenstand. Dit heeft geleid tot een falende stikstofaanpak en een stilstand in het land.
Hoewel Van der Wal bekend staat om haar debattechniek en haar geliefdheid bij GL'ers, wordt ze door haar eigen partij aan haar stoelpoten gezaagd. Er klinkt nu zelfs de roep om een personele wisseling. "Het is tijd voor verandering", aldus een VVD-kopstuk vandaag in de Telegraaf. Als je geliefd bent als VVD'er bij GroenLinks dan doe je als VVD'er iets niet goed. We weten allemaal dat de communisten van GroenLinks ervan smullen dat van der Wal het liefst de boerenstand zou willen decimeren om zo het klimaat te redden.
Voor dat Christianne van der Wal minister werd was ze actief als raadslid en wethouder in Harderwijk en als provinciebestuurder in Gelderland. Daar blonk ze ook niet in uit als je de fractievoorzitter van de PvdA Harderwijk moet geloven. „Ik ken vooral dossiers die ze níet behandeld heeft. De gevoelige thema’s schoof ze altijd heel knap door. Ze werd ook wel de wethouder van lege dozen genoemd.” zegt hij tegen de Telegraaf. Het lijkt wel of ze erop worden geselecteerd bij de VVD. Dat je lastige dossiers doorschuift naar een ander zodat jij je politieke vege lijf redt. Politiek overleven lijkt het credo zijn geworden bij de VVD.
Steun DDS op BackMe: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en het mediakartel aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden.
De vraag die nu in Den Haag steeds vaker wordt gesteld is hoe lang het lachen van Van der Wal nog zal duren. Deze profielschets in de Telegraaf heeft de druk op de minister verder opgevoerd. Het is nu afwachten of er daadwerkelijk een verandering zal komen in haar aanpak van de stikstofproblematiek in Nederland of blijft ze stoïcijns op dezelfde voet doorgaan?
