De laatste minuten van Pim Fortuyn

Deze week is het twintig jaar geleden dat Pim Fortuyn op een laffe manier werd vermoord door Volkert van der Graaf op 6 mei 2002. Wat veel mensen niet weten hoe de laatste minuten waren van Fortuyn tot diens overlijden. Vandaag staat dit in een onthullend interview in de Telegraaf met destijds actieve beveiligingsmedewerkster op het Mediapark in Hilversum, Shirley Brefeld.

Veel media zullen hierbij stilstaan en wij van DDS kunnen natuurlijk niet ontbreken. Vrijdag zullen we daarom met een exclusieve reportage komen vanuit Rotterdam, de stad van Fortuyn. De Telegraaf heeft vandaag in een interview aan de hand van een getuigenverklaring van Shirley Brefeld opgeschreven hoe de laatste minuten van de levende Fortuyn waren. 

De beveiligingsmedewerkster Shirley Brefeld was aan het werk op het Mediapark als Pim Fortuyn op 6 mei 2002 wordt vermoord. Net na 18:00 uur wordt Fortuyn neergeschoten. Toen Brefeld hoorde van radiopresentatrice Isabelle Brinkman dat Fortuyn was neergeschoten holde Brefeld zonder er bij na te denken naar de plaats delict en knielde zij naast Fortuyn neer. Brefeld: „Hij lag in een rare houding”, Alsof hij eerst op zijn knieën gezakt was, en vervolgens achterover gevallen. Hij zag er klein uit, zo. Ik zag twee schotwonden in zijn hoofd en zijn ogen waren dicht. Ik pakte zijn hand en hij opende zijn ogen. Ik vertelde hem dat ik bij hem was, dat hij vol moest houden en dat we de ambulance gebeld hadden. ’Vecht Pim! Ik ben bij je!’ Maar ik zag het leven uit hem wegvloeien. Zijn huid werd grijzig en voor mijn gevoel duurde het uren voordat de ambulance kwam.”

Iedereen kent de beelden van Fortuyn die werd gereanimeerd door ambulancebroeders. Shirley Brefeld stond daarbij en hield zijn infuus vast. Brefeld: „Ik zag hem sterven, maar de ambulancemedewerkers bleven hem reanimeren. ’Ga maar door, voor de media’, hoorde ik een van hen zeggen. Ik weet niet of ik dit wel mag vertellen, eigenlijk, maar ik werd me toch boos! Wat was dit voor een poppenkast? Dood is dood, laat hem met rust, dacht ik.”

Dit ooggetuigenverslag is schokkend. Zelfs op het moment van overlijden van Fortuyn was beeldvorming belangrijker dan de mens Fortuyn en dat is echt iets om van te walgen.