In de wondere wereld van kunst en cultuur, waar de lucht zwanger is van creativiteit en de geest van 'vrijheid' oppermachtig lijkt, is er een alarmerende ontwikkeling aan de gang. BBB Tweede Kamerlid Claudia van Zanten heeft onlangs de nagel op de kop geslagen met haar kritiek op de lauwe, om niet te zeggen, ontwijkende houding van de culturele sector tegenover het oprukkende monster van Jodenhaat in Nederland. Laten we wel wezen: het heeft lang geduurd voordat de sector zich überhaupt uitsprak. En wanneer ze dat uiteindelijk deden, was het in de typische stijl van politieke correctheid en vage algemeenheden, zonder het echte probleem bij de naam te noemen.
Antisemitisme - laten we het beestje bij de naam noemen - wordt in de verklaringen van instanties als de VSCD, NAPK, en VNPF verzwolgen door een zee van andere 'issues', van xenofobie tot genderdiscriminatie.
De waarheid is dat de culturele sector, met al zijn pretenties van inclusiviteit en veiligheid voor iedereen, faalt om het groeiende antisemitisme op onze podia en in onze culturele huizen te erkennen en te bestrijden. Door het probleem te verdrinken in een oceaan van andere zorgen, verliezen ze de focus op wat momenteel een van de meest urgente bedreigingen is voor de Joodse gemeenschap en, bij uitbreiding, onze maatschappij.
Van Zanten's teleurstelling is terecht. Het is een treurige dag wanneer zelfs de staatssecretaris van Cultuur en Media moet ingrijpen om de sector aan te moedigen iets te doen aan de veiligheid - een basisbehoefte die schijnbaar uit het oog verloren was. Dat er een veiligheidsprotocol nodig is, toont aan dat er erkenning is van het probleem. Maar waarom zo terughoudend? Waarom niet met volle overtuiging antisemitisme veroordelen en bestrijden?
De oproep tot inclusiviteit en het vieren van artistieke expressie klinkt hol wanneer men niet de moed heeft om specifieke haat en discriminatie aan te pakken. Het is alsof men zegt: "We zijn tegen alle slechte dingen" zonder daadwerkelijk stappen te ondernemen tegen de slechte dingen die er echt toe doen.
Deze houding van de culturele sector is niet alleen een gemiste kans; het is een regelrechte schande. Een sector die zichzelf ziet als de voorhoede van de maatschappij, als de verdedigers van de vrije expressie en het vrije woord, zou beter moeten weten. Ze zouden een voorbeeld moeten zijn in de strijd tegen haat en intolerantie, in plaats van weg te duiken achter algemeenheden en goede intenties.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) DDS en EerlijkEten zijn een ontzettend belangrijke PETITIE begonnen. Waarom? Om ervoor te zorgen dat producenten duidelijk moeten maken op etiketten dat er INSECTEN in hun voedselproducten zitten als dat het geval is. Want momenteel is dat NIET zo. Walgelijk! Je kunt dus per ongeluk meelwormen en andere viezigheden naar binnen werken. Teken onze petitie voor Betrouwbaar Voedsel! Het wordt tijd dat de culturele sector wakker wordt en de strijd aangaat met antisemitisme met dezelfde spirit waarmee ze andere maatschappelijke kwesties aanpakken. Artistieke expressie en vrijheid zijn pas echt vrij wanneer iedereen, ongeacht religie of achtergrond, zich veilig en welkom voelt in de tempels van onze cultuur.