Controversiële Abou Jahjah verdedigt Europese christelijke cultuur: 'Dit verloochenen is geen inclusie maar dementie'

Dyab Abou Jahjah, die als moslimfundamentalist een jaar of tien a vijftien geleden één van de meest controversiële figuren in België en Nederland was, maakt zich nu hard voor de Europese cultuur. Want, stelt hij op Twitter, Europeanen die deze geschiedenis verloochenen zijn niet "inclusief" bezig. Nee, ze lijden alleen maar aan dementie.

Het is zo triest gesteld met de christelijke cultuur in Europa dat moslimfundamentalisten zich gedwongen voelen het op te nemen voor dit fundament van de hele Europese beschaving. Of beter gezegd: mensen die tot een paar jaar geleden bekend stonden als fundamentalist, want Abou Jahjah lijkt werkelijk veranderd te zijn. Ooit had heel rechts een hekel aan de man, maar tegenwoordig is hij niet alleen 50 jaar (en dus ouder), en vader van vier meisjes, maar ook gewoon heel veel rustiger en genuanceerder. Hij omschrijft zichzelf nog altijd als "antiracist," maar dan niet eentje van de moderne lichting. Niet extreem, niet radicaal, niet doorgeslagen knettergek.

Abou Jahjah: de oude Christelijke Europese cultuur is best geweldig eigenlijk

Hoe dan ook, Abou Jahjah - die lange tijd bekend stond als een man die minstens de conservatieve islam en eigenlijk gewoon de fundamentalistische islam in Europa los wilde laten - heeft het nu opgenomen voor de Europese christelijke cultuur. Want hij ergert zich eraan dat wij Europeanen er niets meer mee hebben. En er zelfs afstand van nemen. Dit is dom en belachelijk, aldus Abou Jahjah.

"In elke Europese stad getuigen prachtige kathedralen en idyllische kerken van een christelijk erfgoed," schrijft Abou Jahjah op Twitter. "De voortreffelijke Europese kunst, of het nu klassieke muziek, schilderkunst, poëzie of literatuur is, is ermee doordrenkt. Dit verloochenen is geen inclusie, het is dementie."

https://twitter.com/Aboujahjah/status/1466048924427423745

Trots

Het is één van de belangrijkste eigenschappen die elk volk moet hebben om daadwerkelijk een volk te zijn: een trots op de eigen geschiedenis en cultuur. Op het moment dat die trots er niet meer is houdt het volk op te bestaan. Dat is al erg genoeg, maar nóg erger is dat dit ook op individueel niveau een enorme impact heeft op mensen. Zonder een degelijk fundament voelt ieder mens zich namelijk verloren. Onthecht. Ontworteld. En dat maakt mensen weer een gemakkelijke prooi voor volksmenners - zoals doorgeslagen politici die hun macht onbeperkt willen vergroten en angst gebruiken om dat doel te bereiken.

Een oproep van de redactie: door de coronacrisis heeft DDS het, net als veel andere websites, ontzettend lastig. Wij willen alles gratis leesbaar houden voor iedereen, waardoor we voor onze inkomsten afhankelijk zijn van reclame. Maar bedrijven hebben financiële zorgen, en hebben dus niet veel te makken. Daar merken wij de gevolgen ook van. Vandaar onze oproep aan u, onze lezers: steun ons alsjeblieft! Via het betrouwbare Nederlandse BackMe-systeem kunt u maandelijks óf eenmalig doneren. Doe dat alstublieft, en help DDS in de lucht te blijven!

Dus ja, Abou Jahjah heeft gelijk. En nee, je hoeft niet eens praktiserend christen te zijn om die oude christelijke cultuur te waarderen.