Column Frits Bosch: De overheid is een steeds driester dwingeland, richting autocratie

De Sovjet Unie was het afschrikwekkend voorbeeld hoe het niet moet. Als je de motivatie van burgers doodt, dan zal het economisch systeem vroeg op laat instorten. De Berlijnse Muur viel in 1989. Het kapitalisme en democratie hadden gewonnen. Einde autocratie, de wereld zou nu democratisch worden, quod non.

Economen zijn het over veel zaken oneens, maar niet over het nut van een open economie met een liberale arbeidsmarkt. Als we de economieën in de wereld overzien dan zijn de liberale kapitalistische economieën het beste systeem voor welvaart en welzijn. De immigratiestromen gaan van dictatoriale en autocratische landen naar liberale landen, westerse landen. Immigranten doen dat vooral om hun welvaren en welzijn te verhogen. Geef ze eens ongelijk, want ‘de wereld is van iedereen’, quod non.

We ontwaren nu dat de ooit zo liberale landen autoritaire trekjes krijgen. Ze lijken besmet met autocratie. Voorbeelden. In ons landen pleegt de regering een Coronabeleid dat de middenstand platlegt, het brengt jonge burgers tot zelfmoord en de economie wordt zware schade berokkend. Het draagvlak bij burgers blijkt te ontbreken, hetgeen leidt tot burgerlijke ongehoorzaamheid en burgemeesters die niet willen handhaven. Uit onderzoek blijkt dat burgers in meerderheid vinden dat de versoepeling van de lockdown onvoldoende is. Discriminatie treedt op via QR code. De regering luistert niet en lijkt het gevoel tot burgers en landsbelang kwijt. Men doet blind de wil van een verzameling medici. Het gaat van kwaad tot erger.

We zien dat de overheid drastisch inzet op energietransitie via windturbines en zonneweiden, hetgeen tot protest leidt vanwege de geestelijke schade en milieuschade die dat oplevert. De regering luistert niet en gaat er blind mee door. Het mòet!!

Van de ooit zo liberale benadering van de economie door de overheid lijkt steeds minder over te blijven. Men kan praten als Brugman en legio feiten aandragen, maar men luistert niet.

De vraag is of een zo stringente overheid een vloek of een zegen is. Uit voorgaande blijkt dat de overheid veelal contra het ‘gezonde volksgevoel’ optreedt. Nog een paar voorbeelden. De bevolking is klaar met immigratie, het loopt compleet vast in dit super overbevolkte land, maar het gaat gewoon door. Daar komt bij de Toeslagenaffaire en de Groninger affaire en de wijze waarop door de regering gereageerd wordt, zonder verantwoordelijkheid te nemen, met een afhandeling die beneden peil is. Het vertrouwen wordt alweer geschaad.

De overheid treedt stringent op, maar blijkt de beloften niet waar te maken en schade te berokkenen. Bovendien worden politieke partijen ter rechterzijde structureel buitengesloten, cordon sanitaire, want rechts is extreem rechts en moet verdwijnen. De democratie wordt willens en wetens kapot gemaakt. Cancel culture met fascistoïde trekjes, maar de main stream media doen vrolijk mee.

Op de achtergrond speelt ook de Europese Unie als dwingeland. Steeds meer wordt die richting op geschoven, hush hush, burgers doorzien niet wat er gebeurt in Brussel, nu qua klimaat, inclusie, financiële integratie. De EU is op zoek naar de eenheidsworst, de federatie. Ons land is in basis een unit dat tot ontplooiing is gekomen door competitief te opereren vanuit de natiestaat als ‘wij’ versus ‘zij’. Wij zullen ze een poepje laten ruiken, dat was de motivatie. En dat hebben ‘wij’ uitstekend gedaan, zie onze fantastische multinationals die nu bij bosjes ons land verlaten. Dat is niet vreemd want het bedrijfsleven wordt steeds meer door de overheid ingekapseld qua duurzaamheid en personeelsbeleid. Het bedrijfsleven moet zich steeds richten tot de overheidsvoorschriften en rechters. Er is amper meer sprake van vrije marktwerking, maar van een centraal geleide volkshuisvesting. Dit gaat ten koste van de dynamiek en de ervaring na de Tweede Wereldoorlog leert dat het tot hoge inflatie en stagnerende welvaart leidt.

We hebben daar narco, getto’s en verloedering voor teruggekregen. Nederland, narcostaat aan de Noordzee is om trots op te zijn, quod non.

Mogen we vertrouwen hebben in het huidige kabinet waarvan een meerderheid van de bevolking zegt geen vertrouwen te hebben in de voorman en de overigen vooral gekozen lijken vanwege macht, geslacht en kleur? Lijken we een beetje de weg kwijt?

De conclusie is dat de overheid telkens niet luistert naar de bevolking. De kloof wordt steeds breder. De regering meent steeds driester qua beleid te moeten ingrijpen in het reilen en zeilen van diverse sectoren van de samenleving. Het doel heiligt de middelen. De marktwerking is daarmee de dupe. Merkwaardigerwijze vindt dit plaats onder het gezag van een premier die liberaal heet te zijn. Uit onderzoek blijkt dat het politieke vertrouwen van burgers op een alle tijden laagtepunt is aanbeland. Het zou in feite vreemd zijn als het anders was bij zo’n overheid als dwingeland. De ooit zo luid bezongen democratie legt helaas het loodje richting autocratie.

Men kan zich afvragen hoe het in hemelsnaam kan dat een bevolking zich al zo lang laat ringeloren. Dat kan omdat we in een presentatie- en beeldmaatschappij leven. Degenen die zich het beste weten te presenteren - ‘nieuw leiderschap’- winnen en mogen op het hoogste pluche zitten.