Toespraak Sid Lukkassen - Pim Fortuyn: de verweesde samenleving twintig jaar later

Pim Fortuyn: de verweesde samenleving twintig jaar later

Sid jongen, je bent weer opgetrommeld voor een speech, daarvoor moet je helemaal naar Breda. Uit beleefdheid en ontzag voor de goede zaak kun je het eigenlijk niet afslaan. De vraag is in hoeverre het zoden aan de dijk zet, en eigenlijk weet je wel beter.

Dat is een eerste mogelijke intuïtie bij dit verzoek. Het verzoek om te spreken ter herdenking van Pim Fortuyn, zijn leven en nalatenschap – zijn legacy. Over Pims strijd, zijn politieke programma voor Nederland, en alles wat hij in beweging zette voor de natie en de politiek. Pim Fortuyn, de man die miljoenen mensen uit hun politieke desinteresse wakker schudde. En nu, twintig jaar na zijn dood, sta ik in deze lijn, is mijn speech een deel van de keten die hij in gang zette. Als voortzetting en verwerking van het momentum Fortuyn. Ik was als jongen van dertien met mijn ouders op weg naar huis van Disneyland Parijs. Op de radio hoorden we dat Pim Fortuyn was doodgeschoten. Ik vond het heel erg, want ik had eerder de aflevering met hem bij Robert Jensen gezien.

Het is dus niet niks, het is een hoogst eervolle opgave, en sterker nog: in Breda is het gelukt om mensen twintig jaar nadien opnieuw op de been te krijgen voor de Lijst Pim Fortuyn en in de gemeenteraad te komen. Het bewijst dat de toorts die Pim aanstak, nog altijd brandt. En als je kijkt naar de pijnpunten die Pim aankaartte, en de koers overziet die ons land na zijn dood is ingeslagen, dan is alles alleen maar verergerd.

Want waar ging het Fortuyn om? In de kern om drie zaken. Ten eerste, de voortwoekerende invloed van de islam op het straatbeeld en de omgangsvormen. Ten tweede, het gevoel dat Nederland zijn identiteit kwijtraakte: het was taboe geworden om het voor die identiteit op te nemen. Ten derde, de overheid had het gevoel voor gepaste vorm en schaal verloren – de privatisering, de globalisering en het openstellen van grenzen gingen te snel. Op dit vlak en op andere vlakken is er bestuurlijk weinig gerealiseerd, sterker nog: VNG laat zich in met EU ideologie en klimaat ideologie, en zulke denkbeelden die samenhangen met een onvermijdelijke verdere bestuurlijke schaalvergroting. Op deze terreinen is er niets verbeterd sinds Volkert zijn moord pleegde. Dus heeft Volkert gewonnen en met hem het partijkartel.

Twee gedachten dienen zich hieruit aan. Ten eerste, dat ‘the powers that be’ het dus écht niet zagen zitten dat Pim Fortuyn een blijvende invloed in de politiek zou worden. Hij was een obstakel voor hun plannen – in het licht van vandaag is dit overduidelijk. Met ongebreidelde immigratie, verdergaande eenmaking van de EU en verplichte QR codes. Denk ook aan bestuurlijke schaalvergrotingen die burgers niet willen en digitale identiteiten op EU-niveau met social credit.

Ten tweede zijn cancel culture en het deplatformen van afwijkende – lees: niet linkse – meningen vandaag genormaliseerd. Zie de rechtszaak tegen Geert Wilders op aandringen van het ministerie, zie de willekeurige arrestatie van Willem Engel, zie het demoniseren van FvD, zie het feit dat AIVD en MIVD buiten alle mandaten om, gekozen volksvertegenwoordigers bespioneren, tot op het punt dat de advocaat Bart Maes hierdoor zó geïntimideerd raakte dat hij zijn verzet tegen de coronamaatregelen moest staken. In dit licht is het niet te pruimen dat de recente serie over Pim Fortuyn wordt gepresenteerd alsof het geschiedenis is, een afgesloten historisch feit. Demonisering wordt dagelijks erger!

Want juist die veiligheidsdiensten die Pim Fortuyn hadden moeten beschermen, waar waren ze? Negen dagen voor de Tweede Kamerverkiezingen in mei 2002 werd Pim Fortuyn op het Mediapark in Hilversum doodgeschoten door de milieuactivist Volkert van der Graaf. Wat had Fortuyn nu precies misdaan, dat het Volkert noodzaakte om zijn wapen leeg te schieten op Fortuyn: eerst kogels door de ruggengraat – zodat Pim direct verlamd raakt en niet meer kan vluchten – en daarna, om het karwei af te maken, een aantal kogels door hoofd, hals en borst…

Fortuyn agendeerde zaken die de reguliere politiek niet goed uitkwamen. Zoals de mislukte integratie van gastarbeiders, waarvan hij zich afvroeg of deze ‘gast’ arbeiders nu hier waren om te arbeiden of om uitkeringen op te souperen en te dienen als stemvee voor de gevestigde partijen. Hij legde het economische verband bloot tussen politieke correctheid en de prijs die de samenleving daarvoor betaalt. Niet alleen in termen van geld, maar vooral ook in termen van teloorgang van de specifieke Nederlandse en moderne kenmerken: van de Nederlandse moraliteit. Zowel de conservatieve tradities als de ideeën en idealen van de Verlichting zijn door de elite bij het grof vuil gezet. Ook beschreef Pim pijnlijk nauwkeurig in zijn boek De Verweesde Samenleving (1995) hoe de Nederlandse politiek sinds de sixties de burgers als weeskinderen heeft achtergelaten en een geheel eigen koers volgt die beslist niet is gebaseerd op de volkswil.

Die verweesdheid is tegelijk de paradox van het moderne bestaan, om nu een filosofisch punt te maken. Volgens het moderne denken van bijvoorbeeld Spinoza moeten mensen vooral hun eigen autoriteit zijn, zo autonoom mogelijk denken en handelen. Ons gedrag is niet goed omdat we regels volgen die anderen ons hebben opgelegd, maar omdat we begrijpen waarom die nuttig zijn voor onszelf. Je leven moet zo min mogelijk het gevolg zijn van anderen – en zo veel mogelijk worden veroorzaakt door jezelf.

Het eerste deel van deze paradox is, dat de mens die zo autonoom mogelijk probeert te zijn, de hedonistische mens is van de laat-liberale samenleving. Je nergens op laten vastpinnen, flexibele banen en vrijblijvend rond daten. Je hebt niemand écht nodig, je kunt het heel leuk hebben met iemand en die ander vervolgens loslaten – even goede vrienden. Deze verweesde mens past in de verweesde samenleving: hij is onthecht en gaat geen beklijvende banden aan. Maar juist deze mens is in denken niet autonoom. Omdat hij niet geworteld is, is hij extreem gevoelig voor de deugcultuur van de deughegemonie. Hij of zij bewijst steeds lippendienst aan de politiek-correcte ideologie.

Zo bleek wel toen Joost Eerdmans als voorman van JA21 bij WNL te zien was. Hij blikte terug op Pim Fortuyn, en nam daar afstand van Pim’s vileine humor, in het bijzonder diens grap “mens, ga koken”. Eerdmans noemde Fortuyn “vrouwonvriendelijk” en “heel bruut”. Dit is hogere deugkunde: je politieke loopbaan bouwen op het graf van Fortuyn om vanaf die springplank vervolgens te deugpronken. Alles om maar ‘deugdzaam rechts’ te zijn in de ogen van het kartel…

Deze moderniteit is een nepmoderniteit: allemaal liberale, zelfstandige individuen, maar waag het eens dat autonome denken toe te passen in de praktijk! Dan ga je hetzelfde lot als Fortuyn tegemoet. En daarnaast, wat is die autonomie waard als bijna iedereen een sociaal baantje heeft, waar alles staat en valt met impressie management en relatiebeheer, of een staatsbaantje? We kunnen moeilijk zeggen dat we autonoom zijn als de overheid de helft of meer bestiert van het Bruto Nationaal Paradox. In theorie zijn we autonoom, in de praktijk totaal niet.

Rechts stelt waarden als productiviteit en efficiëntie voorop, links wil meer geld en tijd voor maatschappelijk activisme. Het gevolg van linkse beleidskeuzes is dat zelfs als jij als persoon economisch productief wil zijn, er daarvoor minder kansen zijn. Daarnaast stijgen de belastingen en de bureaucratie. Dit heeft tot gevolg dat als je vijftig jaar keihard werkt, dat er daarvan dan veertien jaar of meer gaat naar anderen die op je rug zitten. Rationeel gezien kun je dan beter een andere afweging maken en minder hard werken. Je hebt een kleiner inkomen maar die veertien jaar zijn dan wel jouw eigen vakantie, en dit zullen jouw veertien meest krachtige levensjaren zijn. Dit alles heeft tot gevolg dat ook rechts zich aanpast aan deze nieuwe maatschappelijke werkelijkheid. Dus zelfs als rechts ooit aan de macht komt, zal die productiviteit niet zomaar kunnen worden hersteld.

De VVD-stemmer vindt het kennelijk prima dat zijn belastinggeld in een bodemloze put wordt gesmeten van mondkapjesdeals, vogelversnipperende windmolens, gesubsidieerde theehuizen en het slaan van nóg meer bodemloze putten in Afrika. Het is zó krankzinnig, dat ik deze ervaring moet delen van Udo Kelderman. Hij bezocht een theaterstuk van Shakespeare. Halverwege kwamen er plots genderfluïde acteurs en Afrikanen het podium op. Het deel wat toen volgde was ‘woke’ en had geen enkel verband met het theaterstuk. Udo wilde opstaan en weggaan, maar toen werd door een acteur letterlijk gezegd: “Sorry publiek, dit moeten wij doen anders krijgen we geen subsidie, de rest van de voorstelling gaat zo verder.” Dus iemand die nog voor iets anders leeft dan alleen maar te pronken met zijn sociaaleconomische status, zal denken, fuck it, hiervoor ga ik niet meer werken.

Waarom vertel ik u dit alles, over de uitholling van de moderniteit en de productiviteit? Omdat het past in een opeenstapeling die ook voortvloeit uit het oeuvre van Pim Fortuyn en die nu leidt tot de onvermijdelijke ineenstorting van de maatschappij. Die ineenstorting is van vermijdbaar tot onvermijdbaar geworden nu Fortuyn’s waarschuwingen twintig jaar bestuurlijk zijn genegeerd.

Daarvoor gaan we terug naar die inlichtingendiensten, de AIVD en de MIVD, die ik eerder aanhaalde. Uit een onlangs verschenen rapport weten we dat de veiligheidsdiensten vinden dat PVV, FvD, DENK en BIJ1 de samenleving radicaliseren, en vermoedelijk zullen ze hetzelfde vinden van de LPF. Wat morbide is, gezien politici als Wilders en Baudet mede afhankelijk zijn van beveiliging door deze diensten. Het is nogal wat – ook deze diensten faalden toen Pim werd omgelegd, en nu doen ze mee aan het demoniseren van andersdenkenden.

Maar de vraag is of de AIVD ook onderzoek doet naar hoe de snelheid waarmee mensen als ‘nationale dreiging’ worden gekwalificeerd van invloed is op de daadwerkelijke groei van onvrede en dus nationale dreigingen. ‘Radicalisering’ kan er dus niet mee van doen hebben dat het referendum is afgeschaft omdat de uitkomsten de elite niet bevielen? Hoe bevalt het burgers als vredelievende demonstranten worden neergeknuppeld door de politie?

Het is domweg een kwestie van wal en schip. Mensen kunnen niet sparen, geen huis vinden, geen partner aan zich binden, en krijgen ondertussen wel woke, immigratie en islam door de strot geduwd evenals peperdure energierekeningen. Dit gaat ploffen en waarschijnlijk sneller dan veiligheidsdiensten in kaart kunnen krijgen. Politie en leger zijn gedemoraliseerd. De elite moet nu heel snel toe naar social credit en de inzet van robotdrones die opstandige medeburgers kunnen afknallen zonder gewetensbezwaren, anders is het ‘game over’ voor het kartel.

Komen we terug op de verweesde samenleving. Wie een partner heeft, heeft iets om voor op te komen en te beschermen, een duurzaam belang in stabiliteit. Heb je dat niet, dan is gang land chaos ook prima. Als man alleen heb je in die situatie aardig goede kansen, want je bent mobiel en wendbaar. Dit is de natuurwet, en een Afrikaans gezegde luidt dan ook: je moet jonge mannen opnemen in je stam, anders branden ze later de stam plat.

Nu is een partner vinden is steeds moeilijker doordat veel vrouwen in versnipperd contact via appjes de validatie vinden die normaliter in een relatie ligt, door een gebrek aan vaderfiguren, waarvoor Fortuyn al waarschuwde. Door dating apps waarin te veel eenzame mannen klaar staan om vrouwen overvloedig veel aandacht te geven, en door de eerder genoemde sociale baantjes waardoor vrouwen ook economisch geen man meer nodig hebben. Uit alle statistieken van datingsites blijkt dat vrouwen niet willen downdaten, maar tegelijk zijn ze gemiddeld hoger opgeleid dan mannen.

Dan volgt de financiële onmogelijkheid van de paarvorming. Zelfs als je snoeihard zou werken – jezelf echt het graf in zou werken voor 4000 euro bruto per maand – dan nog zal het nooit lukken om naar een huis te sparen. De inflatie en woningprijzen stijgen harder dan een doorsnee man kan sparen. Geen huis, dus geen gezin. Wat doet de elite? Immigranten importeren om het arbeidsreservoir op peil te houden. Met als gevolg het stijgen van de woningprijzen en een exponentiële vergroting van alle problemen die Pim Fortuyn aankaartte.

Ook het COVID-beleid heeft de verweesde samenleving definitief beklonken. Want Nederland vergrijst, ontgroent en ontkerkelijkt. Wat betekent dit? Steeds meer oude mensen die niet geloven in een leven na de dood en die zich krampachtig vastgrijpen aan elke snipper levensverlenging die ze kunnen krijgen. Ze hebben veel tijd om stil te staan bij hun teruglopende vitaliteit en vrezen voor hun eigen kwetsbaarheid. Nieuwsberichten over een ‘killer virus’ leiden dus tot een gigantische doodsangst die binnen een paar dagen een enorm deel van het electoraat beheerst. Wat zijn de keuzes van dat electoraat?

Scholen op slot. Nachtclubs dicht. Kinderen en tieners ophokken. Adolescenten vereenzamen. Alles kapotmaken wat mensen nodig hebben om zich sociaal te ontwikkelen. In zijn boeken beschreef Pim Fortuyn in geuren en kleuren hoe al zijn sociale contacten als puber bepalend waren voor zijn vorming. De grijze golf bleek bereid om tieners en adolescenten maatschappelijk te isoleren. Dit levert schade op aan de zenuwbanen en hersenconnecties van het individu, en aan het maatschappelijk weefsel als geheel. Klassikaal onderwijs en samen spelen en samen leren werden teruggebracht tot beeldbellen. Voor velen in de jongere generatie is een relatie ook goed als het blijft bij foto’s en video’s delen en elkaar appen. Fysiek afspreken en samen dingen doen is voor velen te ontwennend. Dit is een essentieel deel van de fysiologische vorming van een mens, en de afwezigheid ervan laat een permanente afdruk af op ons sociaal weefsel.

Hiermee zijn we definitief tot weeskinderen van de samenleving gemaakt. Alles wat je nodig hebt om duurzame relaties aan te gaan die je een blijvend belang in de samenleving geven, is onherstelbaar ondermijnd. Niet alleen op romantisch en biologisch gebied maar ook qua verenigingsleven.

Daarbij speelt het verdwijnen van de middenklasse als factor die normaal de samenleving stabiel houdt. Hoe voorkom je radicalisering? Door met twee benen in de samenleving te staan en een middenklasse bestaan op te bouwen. Maar juist dit soort banen worden weggeflexibiliseerd, gecompartimentaliseerd en geautomatiseerd. Mensen houden inmiddels het hoofd boven water via de drugshandel binnen de narcostaat. Dan zijn er nog alle jonge immigranten die hierheen komen, lekker gemaakt met de hoop om de nieuwe Messi of Pelé te worden. De realiteit gaat zijn: anoniem dozen stapelen in een magazijn.

Al deze factoren samen leveren te veel jonge instabiele mannen op met niets te verliezen. Tegelijkertijd spraken we al over de slinkende productiviteit: de elite moet de boel aan de gang houden met AI's en immigratie uit de Maghreb en Afrika met een lagere arbeidsproductiviteit, terwijl Rusland en China ons afknijpen op brandstof en schaarse grondstoffen.

De elite zal dit alles nooit kunnen erkennen – laat staan genezen – en dus is repressie hun enige weg voorwaarts. Maar hoe harder ze drukken op de bevolking, hoe meer er wakker worden. Een escalerende geweldsspiraal ligt voor de hand. Misschien kan het beter eerder klappen dan later – dan behouden we nog iets van de maatschappelijke herinnering aan Pim Fortuyn, aan het gezellige, gemoedelijke Nederland van onze jeugd, aan de maatschappelijke vrijheid die toen normaal was. Dan kan die herinnering nog worden meegenomen in de wederopbouw.