-Sid Lukkassen- 'De ultieme beschouwing op Gino Luurssen, de huilende raadsleden en de genderideologie'

Gino ken ik niet anders dan als een man die zijn woorden zorgvuldig afweegt en bedachtzaam formuleert. Het debat ging over de vergoeding van geslachtsregistratie bij transgenders. In dat debat benoemde hij dat we, onder invloed van de genderideologie, nu in de bizarre situatie zitten dat kinderen tussen één en vijf jaar oud op school worden gevraagd of zij als jongen of als meisje worden opgevoed, en waarom. De reactie van de huilende raadsleden kan in dit licht niet anders worden geduid dan als ‘ophef om de ophef’, waarvan – oh ironie – juist FvD zo vaak beschuldigd wordt. Zodra het inhoudelijk wordt, loopt men weg, daarmee de eigen taak als raadslid verzakend.

De VVD stuurde na afloop een email met daarin: “Voor ons is het belangrijk dat we dit soort beleid niet exclusief voor één specifieke groep optuigen, maar het breder trekken, ook voor andere mensen die zwaarwegende redenen hebben om gegevens te wijzigen in de basisregistratie. Voor deze twee aanpassingen hebben wij verandervoorstellen gemaakt samen met het CDA, PvdA en Arnhem Centraal. Wij hebben er als fractie voor gekozen om in debat te blijven en vanzelfsprekend zo ver als mogelijk afstand genomen van de inbreng van FvD.”

Oftewel: hun standpunt ligt best dicht bij dat van FvD, maar men laat Gino Luurssen de kolen uit het vuur halen zodat zij veilig kunnen blijven deugen. Het is laag en laf dat zij meegaan in het extreemlinkse frame dat Gino’s voordracht zo ‘kwetsend’ en ‘polariserend’ zou zijn. Het woordje ‘vanzelfsprekend’ bewijst hun karakterzwakte, omdat zij de ideologische discussie niet durven te voeren uit angst voor deughaat en cancelling.

De inbreng van het CDA, die Marcouch opriep om FvD min of meer het woord te ontnemen, moet ook in dit licht worden gezien. CDA heeft zelf een halfzacht conservatieve achterban die op zijn zachtst gezegd ambivalent staat tegenover de genderideologie, maar stookt wél anderen op om een concurrerende partij te verketteren. Het is walgelijk, en de einduitkomst is dat zij slechts wat praktische bezwaren inbrengen tegen het beleid, zónder de genderideologie inhoudelijk te durven bespreken. Zodoende blijft extreemlinks de marsrichting van de mainstream partijen bepalen. Men is nu boos op FvD, maar niemand heeft het er bijvoorbeeld over dat de NPO illegale websites promoot waar hormoonremmers te koop zijn.

Dit is het juiste moment om een meta-reflectie in te bouwen op hoe het nu verder moet met het politieke bestuurssysteem. Een competentie waarop een politicus gekozen wordt, is het rationeel in discussie gaan, elkaar proberen te begrijpen, ook standpunten die je verwerpt, en in het algemeen belang te zoeken naar een redelijk compromis. Als je jezelf onttrekt aan het debat, geef je daarmee te kennen dat je niet meer gelooft in discussie als middel om politieke doelen te bereiken, en onttrek je jezelf aan de competentie waarop je bent gekozen. Door zich af te sluiten van argumenten en beschouwingen, geven de weglopers het democratisch debat op als middel om maatschappelijke conflicten te kanaliseren. Hiermee keren de conflicten terug in een directe en fysieke vorm.

Met deze wegloop-actie is zodoende een nieuw dieptepunt bereikt. De Arnhemmers kiezen hun raadsleden om mensen met andere standpunten te woord te staan en te zoeken naar een redelijk compromis. Niet om als huilende kindjes met nul incasseringsvermogen weg te lopen. Tegenover de pers verklaarde FvD dan ook dat als raadsleden huilend weglopen, zij waarschijnlijk niet in het juiste beroep zitten. De samenleving verhardt als gevolg van het gevoerde beleid en we kunnen niet verwachten dat deze spanningen geen politieke vertolking krijgen.

Het is sowieso een immens probleem aan onze ‘democratie’, dat wij vertegenwoordigers kiezen op grond van uiteenliggende in-elkaar-gefrommelde competenties. Je kiest een politicus omdat diegene [1] representatief is voor je eigen woonlocatie/economische klasse/maatschappelijke identiteit, [2] een breed netwerk heeft om daarmee jouw belangen te dienen, [3] een bevlogen spreker is die de ideeën die jij koestert goed kan verwoorden, [4] een scherp debater is, [5] een kundig onderhandelaar is, enzovoorts.

Ooit zei Thierry Baudet in de Tweede Kamer: “Ik zal eens nadenken over wat u zegt, voordat ik met een reactie kom.” Hij werd onmiddellijk uitgelachen. Het liet zien, wat een schapen dat zijn, want zij lachen hem uit, omdat zij niet anders kunnen dan voorgeprogrammeerde slagzinnen uitspuwen, terwijl een politicus óók wordt gekozen op de competentie om verschillende belangen tegen elkaar af te wegen en dan een strategisch goede beslissing te maken. En eventueel een compromis te vinden tussen tegengestelde standpunten. Men kán niet verder afdrijven van wat het betekent om een volksvertegenwoordiger te zijn, dan wanneer men wegvlucht van een debat.

Daarmee zijn we er nog niet, want zoals sommigen weten heeft FvD Arhem een transgender persoon op de lijst en er is over het onderwerp intern beraadslaging gevoerd. De conclusie uit dit gesprek was dat iedereen de ruimte moet krijgen om te ontdekken wie zij zijn, eventueel met begeleiding. Dit is echter een individueel proces en moet niet via een ‘genderideologie’ worden opgelegd. Scholen moeten zich bezighouden met lesstof en dienen geen ideologie op te dringen. Als er iets speelt op het vlak van gender, volstaat het om dit kort te benoemen en verder te gaan met de orde van de dag.

Wat bezielt toch zoveel politieke partijen, maar ook individuele politici als Mark Rutte, Sigrid Kaag en Nilüfer Gündoğan, om nu zo hard in te hakken op FvD en de genderideologie juist op het schild te hijsen? Zelfs Pim Lammers verdedigen zij met hand en tand, die seks tussen volwassenen en kinderen levendig beschreef. De kartelpartijen zijn duidelijk de band kwijt met het traditionele gezin, de doorsnee Nederlander, die hier écht niet op zit te wachten. Qua seksualiteit en pedagogiek laten de kartelpartijen zich informeren door een kliekje doorgeslagen progressieven die in intellectueel én moreel opzicht aan de absolute rand verkeren. We zullen zien of deze partijen op 15 maart de verkiezingen zullen manipuleren, om zo de schijn te vestigen dat een meerderheid van Nederlanders deze ideeën steunt.

De meta-reflectie zou echter niet compleet zijn, zonder een laatste woord over de ophef-dynamiek. Want dat ‘woke’ totaal is doorgeslagen, dat gender overal door de strot wordt geramd, en dat de voordracht van Gino Luurssen nu wordt aangegrepen om fophef te scheppen en gespeelde morele verontwaardiging te projecteren, dat doorzien we inmiddels wel. Mijn boek Wees Afgrondelijk schreef ik om deze waan van de dag te overstijgen. Ik wil transcendentie, precies om niet gevangen te blijven in het dagelijks ophefje.

Het doel van dit alles, het weglopen, het huilen, het verketteren, is om mensen te vangen in een dynamiek van nonsens. En zelfs al ben je het er niet mee eens en spuug je op sociale media je gal over de genderideologie, dan nóg ben je niet in staat om die ideologie scheppend te overstijgen en een eigen wenkend panorama te bieden. Je komt dan niet verder dan VVD en CDA, die ik eerder omschreef. Zij willen de genderideologie ook niet, maar durven deze niet te confronteren, waardoor zij zich er, gedwongen door de stroom van beleidsfeiten, alsnog aan conformeren.

Daarom gaat Wees Afgrondelijk over scheppen. Want je kunt óf blijven reageren, óf zelfs iets maken dat mensen dat hele woke-gebeuren snel doet vergeten. Schep je eigen paradigma, waarin je zelf de heersende waarden bepaalt – je steeds boos laten maken door gespeelde linkse woede, is het domste wat een mens kan doen!