-Paul Cliteur- Niets nalaten om te voorkomen dat Wilders aan de macht komt
“Mensen, onze taak is helder. Wij zullen niets nalaten om te voorkomen dat Wilders in dit land aan de macht komt”, zei Frans Timmermans tijdens het congres van het afgelopen weekend.
Wilders reageerde op X met: “Niets nalaten? Niets? Dus ook geen geweld? Ik ga aangifte doen”. Wilders spreekt van “levensgevaarlijke linkse ophitserij” en hij roept mensen op eveneens aangifte te doen tegen Timmermans.
De reddingsboei: niets of niet?
De Volkskrant gooit een reddingsboei uit naar Timmermans door erop te wijzen dat in de tekst die vooraf was gedeeld met journalisten niet staat “niets nalaten”, maar “niet nalaten”.
Dat maakt de tekst inderdaad iets minder sinister, maar tegelijkertijd is het “niets” uitgesproken tijdens het congres. En niet teruggenomen ook. Zoals te verwachten was ontwikkelt zich op de socials dan een discussie over de vraag of Wilders zélf ook niet met grote regelmaat dingen beweert waar wat op aan te merken valt. En ja, dat klopt. Toch hoop ik dat het OM overgaat tot vervolging van Timmermans.
Waarom?
Waarom vervolging van Timmermans gepast is
Omdat we in Nederland afmoeten van een malle preoccupatie waar we door geteisterd worden. Die preoccupatie heet woke, met daarbij behorende woke-justitie.
Woke is gebiologeerd door “onrecht” dat wordt aangedaan aan allerlei minderheidsgroeperingen en dat vertaalt zich vooral in steeds meer beperkingen op de vrijheid van gedachte (art. 9 EVRM) en de vrijheid van expressie (art. 10 EVRM). Kortweg, niets mag meer gedacht worden of gezegd worden zonder dat een storm opsteekt, aangeblazen door deugneuzen. En die willen acties, ook acties ten aanzien van de vervolging.
Drie preoccupaties, één punt ondergewaardeerd
Juridisch vertaald leidt dat tot een preoccupatie met:
- Belediging (art. 137c Sr.)
- Aanzetten tot haat (art. 137d Sr.)
- Aanzetten tot discriminatie (art. 137d Sr.)
Maar niet tot 4.: aanzetten tot gewelddadig optreden (art. 37d Sr.).
Met andere woorden: een enorme nadruk komt te liggen op dingen die worden gezegd. Maar tevens een onderwaardering van dingen die worden gedaan. Een overwaardering van beledigende uitspraken. Een obsessie met wat men noemt “aanzetten tot haat”. Een obsessie ook met “discriminatie”. Maar een onderwaardering van oproepen tot het plegen van geweld of daadwerkelijk plegen van geweld.
Terug naar de vervolging van geweld en aanzetten tot geweld
Daadwerkelijk geweld en het oproepen tot geweld moeten weer leidend worden in niet alleen de publieke waardering van uitspraken, maar ook van het vervolgingsbeleid. Niet waaraan iemand “aanstoot kan nemen”. Waardoor iemand beledigd kan worden. Of denkt dat te moeten zijn.
Aanzetten tot geweld ondergewaardeerd
Nu klinkt het bovenstaande aannemelijk en men zal zeggen: “dat gebeurt toch ook? Aanzetten tot geweld is toch óók strafbaar? En daarop wordt toch ook vervolgd?”. Dat is naar mijn smaak veel te weinig het geval. De vier punten die ik hierboven noem, worden door het OM steeds meer als min of meer gelijkwaardig beschouwd. Als even belangrijk. En in de woke-ideologie wordt aan 1 tot en met 3 zelfs voorrang verleend boven 4. Het meest bizarre gevolg daarvan is dat 4 (geweld) wordt gebagatelliseerd wanneer de persoon tegen wie dat geweld wordt aangewend wel eens iets gezegd heeft dat valt onder 1 tot en met 3. Dus: “Wilders heeft het er zelf naar gemaakt”.
Wat ik hier schrijf wordt mede bepaald door wat ik denk dat een realistische taxatie is van waar we in Nederland mee te maken hebben op het terrein van de veiligheid.
De rangorde in de veiligheidsrisico’s
Wat we nooit moeten vergeten, is dat Nederland drie veiligheidsriciso’s kent: 1. Jihadisme, 2. Extreemlinks, 3. Extreemrechts. In Nederland heeft 1 zich gemanifesteerd in 2004 (in de moord op Van Gogh), 2 in 2002 (in de moord op Fortuyn) en 3 in … Nee, in niks dus.
Toch is alle propaganda van woke erop gericht de volgorde om te gooien.
Over 2 wordt niet gepraat.
Over 1 zo min mogelijk.
En over 3 wordt de Noor Breivik van stal gehaald of een schutter in Nieuw-Zeeland met een frequentie en een hardnekkigheid die zo langzamerhand propagandistische trekjes begint te vertonen.
Het opsporingsbeleid en vervolgingsbeleid moet anders
De onderwaardering van geweld en dreiging met geweld (4 dus) in vergelijking met de andere drie punten zoals hierboven genoemd (belediging, haat, discriminatie) vertaalt zich in een niet te rechtvaardigen opsporingsbeleid en vervolgingsbeleid door de Nederlandse justitie.
Dit betreft niet alleen Wilders. Baudet met een paraplu op zijn hoofd getimmerd in Gent? Niets meer van vernomen. Baudet met een bierfles geslagen in Groningen? Geen enkele aandacht meer voor. Althans, niet voor de follow-up. In het Dagblad van het Noorden moet ik lezen dat deze “jongen” (16) pas in het najaar voor de rechter zou komen, waarbij de zaak tegen zijn tweelingbroer reeds is geseponeerd.
De manifestaties van de door mij gesignaleerde trend, zijn overweldigend. Daarom zou het goed zijn dat het OM nu ook eens een linkse coryfee zou vervolgen vanwege het aanzetten tot geweld.
“Niets nalaten? Niets? Dus ook geen geweld?”, leg het maar eens uit, Frans. Dat moest Wilders toch ook met minder, minder, minder?
Paul Cliteur is de schrijver van Bardot, Fallaci, Houellebecq en Wilders (2016): https://ap.lc/VxEx5
