-Paul Cliteur- Hoe hou je die woke-onzin buiten de universiteitsmuren?

“Woke waanzin bereikt nieuw hoogtepunt in VS”, staat als kop boven een artikel van Winny Matheeussen in Doorbraak. Het artikel gaat over de Amerikaanse Hamline University (Saint-Paul, Minnesota) waar Dr. Erika López Prater, hoogleraar kunstgeschiedenis, eruit werd gewerkt. Waarom? Omdat zij tijdens een college over islamitische kunst een afbeelding van de profeet Mohammed had getoond.

Goed om even vast te stellen: het ging dus niet om het tonen van een hedendaagse cartoon (wat vaak, enigszins misleidend, een “spotprent” wordt genoemd). Dat laatste deed Samuel Paty, leraar maatschappijleer, die een van de Franse cartoons tijdens zijn les had laten zien en waarvoor werd onthoofd werd in 2020. In het geval van Hamline ging het om een afbeelding die afkomstig is uit een manuscript van Rashid al-Din, een 14de eeuwse Perzische historicus en ook zelf moslim. We zien daarop de profeet Mohammed die zijn eerste openbaring ontvangt van aartsengel Gabriël.

Wat beoogde de hoogleraar kunstgeschiedenis met het tonen van de afbeelding? Zij wilde laten zien dat het in de 14e eeuw kennelijk mogelijk was een afbeelding van de profeet te tonen. De docent toonde daarmee aan dat het verbod op afbeeldingen van de profeet waarover tegenwoordig zo veel te doen is kennelijk niet algemeen aanvaard was in de islamitische cultuur door de eeuwen heen. Volgens haar is er niet één enkele lezing van de islam.

Er gebeurde wat tegenwoordig zoveel gebeurt rond dit soort kwesties. De aanwezige voorzitster van de Muslim Student Association beweert te zijn “gekrenkt” doordat de afbeelding tijdens het college getoond was. Dit was haar reactie: “As a Muslim, and a Black person, I don’t feel like I belong, and I don’t think I’ll ever belong in a community where they don’t value me as a member, and they don’t show the same respect that I show them.” (Als moslim en persoon met donkere huidskleur voel ik me alsof ik er niet bijhoor. Ik denk niet dat ik ooit kan passen in een gemeenschap die me niet als lid naar waarde schat en me niet hetzelfde respect betoont als ik voor hen aan de dag leg).

Voor een goed begrip van woke is het van belang die woorden goed op ons te laten inwerken. Deze dame is dus 1. Moslim. Op basis daarvan verzint zij voor zichzelf een mindere status. Die wordt nog versterkt door 2., zij is Zwart. Zij is een zwarte moslim en denkt op basis daarvan dat zij vast en zeker zal worden gediscrimineerd. Dat woord “discrimineren” gebruikt zij overigens niet. Om een claim van “discriminatie” te bewijzen, moet je argumenteren: je moet bewijzen dat een ander jou op een onterechte wijze ongelijk behandelt. Iets “voelen” is veel gemakkelijker. Deze dame heeft het “gevoel” dat zij er niet bij hoort. “I don’t feel like I belong”.

Wat moet je daarmee?

Zij heeft zich ingeschreven voor een studie kunstgeschiedenis aan een universiteit. Dan zou je zeggen dat je een risico aanvaardt dat je bepaalde afbeeldingen uit vroeger eeuwen te zien krijgt. Maar dat doet deze dame kennelijk niet. Zij probeert “haar probleem” (gesteld dat men dit überhaupt als een “probleem” bereid is te erkennen) tot een probleem voor de opleiding te maken, voor de docent te maken, voor de Universiteit.

Dat doet zij onder andere door haar eigen wonderlijke gevoel te proclameren tot een gevoel van de hele groep. Die groep heet: de “community”. “I don’t think I’ll ever belong in a community where they don’t value me as a member, and they don’t show the same respect that I show them.”

Zij gaat er dus maar vanuit dat haar hele gemeenschap, de moslimgemeenschap, dezelfde houding aanneemt tegenover het tonen van een afbeelding van Mohammed uit de 14e eeuw dan zij doet. Alleen: die veronderstelling is nu net door de docent onderuit gehaald door het tonen van die afbeelding. Kennelijk had men daar in de 14e eeuw heel wat minder moeite mee dan deze woke-activiste heeft.

Het probleem is alleen: argumenteren helpt niet met een woke-activist. Je hoort van een woke-activist ook nooit iets terug. Men “voelt” zich uitgesloten en zegt dat. Ga je proberen om een gesprek te voeren over waarom een 14e eeuwse afbeelding die je bij een studie kunstgeschiedenis toch echt zal tegenkomen getoond moet worden tijdens de studie dan ontkent de activiste dat en zij herhaalt precies de mantra die ik hiervoor heb aangehaald. En het wonderlijke is: de universitaire bestuurders springen in het gelid. Zodra deze dame zich meldt met haar klachten zijn universitaire bestuurders in paniek. In die paniek gaan ze Dr. Erika López Prater ontslaan. Ze sturen niet de woke-activiste naar huis. Dat durven ze niet. Immers, racisme, vreemdelingenvrees, islamofobie, fascisme, nazisme en ga zo maar door. De universiteitsbestuurders sidderen als een rietje voor wokies. Dus offeren ze hun eigen personeel op. Hun eigen opleiding. Ja, de universiteit zelf. De universiteit als een plaats waar men vrij onderzoek kan doen.

“Dit zette de DEI-mallemolen (Diversity, Equity and Inclusion) van de universiteit in gang”, schrijft Matheeussen. Hoe? Zo: “David Everett, associate vice president for inclusive excellence aan de Hamline universiteit, noemde het incident ‘undeniably inconsiderate, disrespectful, and Islamophobic’ (ontegenzeggelijk onattent, respectloos en islamofoob).”

Daar zien we dus de functionaris die dit soort cancel-culture wind zeilen blaast. David Everett is “Vice President Inclusive Excellence”. Dit soort mensen helpt mee aan de verbreiding van de woke-ideologie die Erika López Prater de kop kost (nou ja, figuurlijk dan, nog niet letterlijk, zoals bij Paty).

Steun DDS op BackMe: alleen via uw maandelijks of eenmalige gift kunnen we de website draaiende houden en het mediakartel aanpakken. Deze steun is keihard nodig in deze zware economische tijden.

Nu zullen mensen zeggen: “ja, maar dit zijn excessen”. Net als dat weghalen van het schilderij van sigaar-rokende witte mannelijke bestuurders in het Leidse Academiegebouw. Nee, dit zijn geen excessen. Dit is core-business. De DEI-mallemolen leidt tot de ondergang van de universiteit. Is daar al mee bezig. Tenzij bestuurders moed verzamelen en weerstand gaan bieden.

Hoe kan je dat doen, weerstand bieden? Bijvoorbeeld door te stoppen met fake-functies te creëren voor mensen als Everett. Ook moet de woke-activiste worden bijgeschoold. Niet de docent scholen, maar de woke-student. Of laat studenten bij de aanvang van de studie een document ondertekenen dat zij niet gaan opponeren tegen het bekijken van schilderijen uit de 14e eeuw.

Paul Cliteur is de schrijver van Bardot, Fallaci, Houellebecq en Wilders (2016): https://ap.lc/VxEx5