-Paul Cliteur- De NPO wil dat 20% van de Nederlanders meebetaalt aan het hooghouden van een systeem dat slechts 80% van de Nederlanders vertegenwoordigt
Wat zou u eigenlijk moeten lezen om een oordeel te vormen over de strafkorting van 93.000 euro of 2,5 procent van het jaarbudget aan omroep ON!?
Dat is dit:
Zienswijze ON! naar aanleiding van voorgenomen sanctiebesluit Raad van Bestuur NPO (7-7-2022)
Persbericht ON! over strafkorting NPO (7-7-2022)
Persbericht NOS: NPO legt Ongehoord Nederland boete op voor schenden journalistieke code (7-7-2022)
Onderzoek Ombudsman NPO naar schending van de Journalistieke Code
in publicaties van omroep ON
Verklaring bestuur ON! inzake onderzoek NPO-Ombudsman (7-6-2022)
Maar dat allemaal lezen, is een heel gedoe. En dat heb ik dus voor u gedaan. Voor die beoordeling is bovendien van belang dat de juiste vraag wordt gesteld. Is die vraag: vind ik de programma’s van ON! leuk? Ga ik kijken? Nee, dat is niet de vraag. De vraag is of het aantal mensen dat daarnaar wil kijken groot genoeg is om een plaats te verdienen in het mediabestel. Dat is, uiteindelijk, en van alle ruis gefilterd, waar het in deze kwestie om draait.
Ik ga niet kijken naar dat malle programma Zomergasten met Umberto Tan. Maar dat geeft niet, anderen willen dat wel zien.
Ik wil wel kijken naar de programma’s van ON! Maar dat mag niet van de NPO, want men wil mij dwingen naar Zomergasten te kijken.
Ook wil de NPO mij dwingen te blijven mee betalen aan het programma met Tan, want het publieke bestel wordt door ons allemaal betaald.
Hun argument: dat is nu eenmaal zo “afgesproken”. Het programma met Tan beantwoordt aan “kwaliteitsmaatstaven”, vindt de NPO. En wat die “kwaliteitsmaatstaven” zijn, bepaalt de NPO (bij monde van de Ombudsman).
Laten we even kijken naar de omvang van de politieke en ideologische minderheid die ON! vertegenwoordigt (en die de ombudsman wil uitsluiten).
Wanneer we stellen dat het publieke bestel een stelsel is waarin alle minderheden in de Nederlandse samenleving zich zouden moeten kunnen herkennen dient zich de vraag aan hoe groot de minderheid is die ON! vertegenwoordigt? ON! richt zich op een ongehoorde minderheid in de Nederlandse samenleving die meer rechts, sommigen zeggen “populistisch”, Nederland aan zich hoopt te binden. Dat zijn in eerste instantie de PVV-stemmers. De PVV is de grootste politieke oppositiepartij in de Tweede Kamer en die is in de Tweede Kamer vertegenwoordigd met 17 zetels.
Naast de PVV kunnen we dan wijzen op FVD. Deze is vertegenwoordigd met 5 zetels. PVV en FVD tezamen is goed voor 22 zetels.
Naast FVD bestaan nog afscheidingsbewegingen van FVD, namelijk JA21 die met 3 zetels in de Tweede Kamer zit en de Groep Van Haga, waarvoor hetzelfde geldt; ook die zit met 3 zetels in de TK. Dat levert dus in totaal 6 zetels op, en een totaalscore van 28 zetels voor het “rechterdeel” van de Nederlandse samenleving.
Een bijzondere positie levert verder op de SGP (3 zetels), die door sommigen ook tot het rechterdeel van de Nederlandse politiek wordt gerekend.
Dit alles bij elkaar opgeteld levert op: grofweg 30 zetels. Op 150 Kamerzetels in totaal kunnen we zeggen dat ongeveer 20% van de Nederlandse kiezers (1/5 deel) zou behoren tot het “ongehoorde” rechterdeel van de Nederlandse maatschappij.
Zijn zij werkelijk “ongehoord” in de zin van afwezig in de programma’s van de NPO (behalve ON!)? Dat kan men inderdaad wel stellen. In bijzonder voor PVVers geldt dat men deze zelden of nooit zal tegenkomen in een programma van de NPO (behalve ON!). Dat geldt voor de fysieke aanwezigheid van PVVers in praatprogramma’s, maar het geldt ook voor de door deze partij gewenste agendapunten. Kritiek op massamigratie, de negatieve invloed van de islam, de nefaste werking van de afspraken die in Davos worden gemaakt – het zijn allemaal punten die bij andere omroepen niet aan de orde komen.
Is dat vergeetachtigheid? Toeval? Het is realistisch te zeggen “nee”. Dat zijn onderwerpen die de overgrote meerderheid van de omroepen (behalve ON!) ook niet wil agenderen. Zelfs onfatsoenlijk acht om te agenderen. Op zichzelf is daar niets op tegen, als het dan maar niet zo is dat het voor geen enkele omroep mogelijk is die onderwerpen te agenderen. Immers, even uitgaand van de optelsom die hierboven is gepresenteerd, als geen enkele omroep de genoemde onderwerpen zou kunnen belichten, dan zou ongeveer 20% van de Nederlandse bevolking worden gedwongen mee te betalen aan een bestel waarin zij zich niet vertegenwoordigd weten. Dat is unfair: no taxation without representation.
