-Michel Mulder- Kom maar op met dat vuurwerkverbod!

Kerstmis? Het mag ingeruild worden voor het suikerfeest. Sinterklaas? Ach wat maken die roetveegpietjes nou uit. Maar kom niet aan onze heilige twee-eenheid ons vuurwerk en onze vakantie, want dat gaan we op standje apeshit.

Ik kots op de hypocrisie die de vuurwerkjunkies jankend ter tafel brengen, bij de mogelijkheid van een vuurwerkverbod, want het draait niet om de pracht van het vuurwerk, maar wat men er allemaal mee kan vernielen en ontwrichten.

Als het puur en alleen om de 'schoonheid' van het vuurwerk zou gaan, dan zou iedere ware liefhebber onmiddellijk instemmen met een algeheel verbod op knalvuurwerk… maar uiteraard hoef je daar niet mee aan te komen, want men wil de hele samenleving kunnen blijven terroriseren met vuurwerk dat inmiddels een oorlogsstatus heeft bereikt qua explosieve kracht.

Dat ieder jaar miljoenen huisdieren van angst niet meer weten waar ze het moeten zoeken maakt uiteraard niet uit, zolang de egoïstische mens maar zijn verniel- en terreuruurtjes heeft aan het eind van het jaar, want dat is de tendens van de jaarwisseling geworden... kijken hoeveel we kunnen slopen, en met zoveel mogelijk nevenschade bij de hulpverleners.

Oud en nieuw draait niet meer om een volksfeest waarin we onze medemens het beste wensen voor het nieuwe jaar. Nee, het is een purge-achtig sloopfeest geworden, waarbij niet alleen de verkoopcijfers record na record breken, maar ook de cijfers van de slooporgie, die de belastingbetaler na de jaarwisseling weer mag ophoesten.

Ik heb niets tegen de viering van oud en nieuw met (sier)vuurwerk, ik heb het zelf jarenlang verkocht. Ik heb wel iets tegen de degeneratie van het menselijk fatsoen, wat tijdens oud en nieuw het meest zichtbaar boven komt drijven, met explosieven die in een oorlogsgebied niet uit de toon vallen, en bijna even sloopzuchtig zijn als het afgevuurde oorlogsmateriaal.

Als wij als mensheid niet het morele besef hebben dat oud en nieuw met vuurwerk een feestje voor iedereen moet zijn, dan kan er in mijn optiek niet een beroep gedaan worden op de rechten van slechts een deel van de samenleving, die niet eens aan tafel willen verschijnen om een 'knalloze' optie van oud en nieuw te bespreken.