-Michel Mulder- 'Het bereik van deze roverheid'

Ik als - achterlijke - Nederlander denk dat het vrij simpel is, één druk op de sysyeemknop van de belastingdienst, en het is inzichtelijk hoeveel iedere Nederlander, tot ongeveer 5 cijfers achter de komma, als - steeds meer interend - fooitje ontvangt.

Geld 'schenken' aan de Nederlander ligt nogal gevoelig in de Kaagalitie. Men geeft het liever aan de Azov bataljons van Zelinsky, de Taliban, terroristische hobbyclubjes in het Midden-Oosten of iedereen die zo zielig is om zijn plaggehut te moeten ontvluchten voor een luxe verblijf in een sterrenhotel in de Nederlandse polder. Maar een eurocent schuiven in de richting van noodlijdende Nederlanders... Computer says no.

Iedere dorpsgek in de polder heeft inmiddels genoeg simplistisch verstand om te begrijpen dat het onvermogen om de Nederlander te compenseren niet ligt aan 'onbereikbaarheid,' maar simpelweg aan de onwil van Akela Kaag, die Nederlanders enkel maar aanschouwt met dedain en de vraag: wie zijn die mensen?

Als deze roverheid nog één eurocent van je tegoed heeft - of denkt tegoed te hebben - dan vinden ze je zelfs nog in een buffelhuidentent in diep, donker Mongolië. Maar wee je gebeente als jij nog geld tegoed hebt, dan verdwijn je zelfs al van de roverheidsradar als je naakt zwemt in de Hofvijver.

Misser van financiën Kaag houdt dus haar bonige vingertjes stijf op de roverheidsknip, niet omdat je bij het openen daarvan tranen in de ogen krijgt van de leegte, maar omdat wij het verkeerde kleurtje, de verkeerde naam, het verkeerde geloof, de verkeerde heterosexualiteit en het verkeerde klimaatpetje dragen.

Zei ik dat nou echt? You betcha.