-Michel Mulder- De klittenband-coalitie

Soms begeven de verschillende acteurs zich even op een zijpad - wie herinnert zich nog de H.J. Schoo-lezing van Kaag - om daarna, als de rekbaarheid van het klittenband dreigt te 'breken,' weer braaf terug te keren aan de boezem van de coalitie der vernietiging.

Deze fijn geregisseerde toneelstukjes moet in de polder de indruk doen ontstaan dat het in de coalitie - zoals het hoort - af en toe flink kan knetteren, terwijl de werkelijkheid is dat als Sigrid Kaag haar beide vuisten balt, de lippen van Hoekstra en Rutte gaan bewegen, sprekend in een taal die slechts die-hard D666'ers als de eigen beschouwen.

Of ze het nu willen of niet - denk hierbij vooral aan koorknaap Segers - deze bende van ellende is tot elkaar veroordeeld als de belastingdienst tot de Nederlander. Het is een verstandshuwelijk from hell, dat krampachtig in leven wordt gehouden omdat de kinderen - lees: alle crises - nog niet de deur uit zijn.

Voornamelijk Rutte en Kaag hebben wederzijds evenveel respect voor elkaar als een hyena voor een huppelend hertje. Als ze zonder (politieke) kleerscheuren - de val van het kabinet - elkaars bloed hadden kunnen drinken, dan was de film Rambo uit 2008 goedgekeurd voor onder 10 jaar, in vergelijking met dit politieke drama.

Het verstandshuwelijk tussen Kaag en Rutte zal de geschiedenis in gaan als zo ongeveer het meest rampzalige kabinet ooit, maar tevens het kabinet dat door onderlinge politieke chantage levend werd gehouden, terwijl de patiënt al in comateuze toestand verkeerde.