-Michel Mulder- De democratie der ongehoorden

Volgens politiek Den Haag, en de Eurofiele deugers, leven wij hier nog steeds in een democratische rechtsstaat, of zoals Il Duce Rutte het zou zeggen: een gaaf land.

Het zou erg makkelijk moeten zijn om de definities van een democratische rechtsstaat in beton te gieten, ware het niet dat het beton van Rutte alleen keihard is voor zijn tegenstanders, maar bij eigen interpretatie van de wet en regels als pap-achtige gelei.

In een democratie, die tevens voor een rechtsstaat doorgaat zou het een onmogelijkheid moeten zijn dat verantwoordelijken voor onwettelijk, crimineel, misdadig en onmenselijk handelen voor deze feiten hun ontslag indienen, om daarna weer in precies dezelfde samenstelling door te gaan met wederom onwettelijk, crimineel, misdadig en onmenselijk handelen.

In een rechtsstaat zou het recht blind moeten zijn voor o.a. politieke voorkeur, maar toch leven wij in een rechtsstaat die o.a. Tjeerd de Groot laat wegkomen met de adressering van fascisten aan het adres van ON-verslaggevers, terwijl een Wilders wordt veroordeeld voor het stellen van een meer of minder vraag. (en dit is slechts één van de vele voorbeelden van de linkse D66-rechtspraak)

In een daadwerkelijke democratie zou er niet alleen beleid gevoerd moeten worden aan de hand van kamer stemmingen, maar zou er ook een dermate voeling met de maatschappij moeten zijn, dat men weet wanneer men geen volksmandaat meer heeft, ook al ligt dat inzicht tussen de twee 4-jaarlijkse ijkpunten in.

Ware democratie leeft niet in een zaaltje in het bastion van de macht, maar leeft op de straat, in de huiskamers en in het gevoel van het volk, en dat zou voor de politiek meer leidend moeten zijn, dan hun 'goedkeuring' eens in de 4 jaar.

In ieder bedrijf kan een disfunctionerende medewerker bijna op dagelijkse basis weggestuurd worden, maar hoe corrupt, disfunctionerend of ronduit crimineel vak K ook is, men kan enkel door de eigen incestueuze inner circle weggestuurd worden........ het meest zichtbare geval van 'de slager keurt zijn eigen vlees' en 'wij van wc-eend adviseren wc-eend.'

Democratie is niet jezelf de absolute macht toeëigenen, omdat je daar jaren geleden een keer als partij toestemming voor hebt gekregen - om daarna als winnaar direct anderen uit te sluiten en al je verkiezingsbeloften te verbreken - democratie hoort een dagelijks proces van zelfreflectie te zijn, met daarbij het gezonde verstand aan te voelen wanneer je de steun van de meerderheid van het volk kwijt bent....... en daarnaar te handelen.

Moet dit handelen dan altijd bestaan uit aftreden, om de definitie van een democratische rechtsstaat eer aan te doen? Nee, uiteraard niet.

Het democratische besef bestaat ook uit het feit van erkenning van verkiezingsuitslagen, door geen controversiële wetten snel nog door te drukken, voordat de nieuwe - veranderde - samenstelling van een kamer aantreedt.

Rechtsstatelijk gevoel bestaat ook uit het morele besef dat je niet in exact dezelfde samenstelling aantreedt, als waarin je voor je corruptie en misdaden bent afgetreden, daarmee de slachtoffers van jouw misdaden een extra trap nagevend.

Het geloof en het vertrouwen in de politiek, en specifiek in Rutte IV ligt op een historisch dieptepunt, maar toch blijven zij over hun graf heen regeren, met zéér ingrijpende zaken als de WPG, de nieuwe pensioenwet en de klimaathysterie, die ons allemaal volledig leeg zullen plukken en tot slaven van de staat zullen degraderen.

Mag je, ondanks je 'mandaat' van 4 jaar beslissen over dergelijke zéér belangrijke zaken voor de toekomst, terwijl je draagvlak onder het volk tot een absoluut minimum is gereduceert?

De voorstanders van het huidige kiessysteem zullen uiteraard zeggen van ja, want dat is nou eenmaal het systeem waar wij voor 'gekozen' hebben, maar wat als dat systeem nou overduidelijk faalt?

Blijven we dan aanmodderen, en van crisis naar crisis wandelen omdat het systeem dat nou eenmaal wil? Of breken wij een keer radicaal met dit systeem, om de zichtbare sloop van Nederland een keer een halt toe te roepen.

Zegt u het maar.