“The world needs more Europe”, Ursula von der Leyen. Deze herfst gaat Ursula von der Leyen op
voor een nieuwe termijn als baas van de Europese Commissie. Moet zij herkozen
worden? Von der Leyen is in België geboren uit
Duitse ouders. Haar vader Ernst Albrecht was politicus en minister-president
van Nedersaksen voor de CDU. Ursula
studeert economie, politicologie en geneeskunde. Zij wordt minister van Sociale
Zaken en daarna minister van Defensie onder Angela Merkel. Zij promoveert op
een medisch onderwerp, maar haar proefschrift blijkt deels plagiaat. Merkel
komt haar te hulp: “het was niet opzettelijk”. Ze wordt ‘Von der Liar’ genoemd.
Ze komt ermee weg. Als minister van Defensie voor de CDU heeft ze volgens de
Duitse Onderzoekscommissie de reguliere aanbestedingsregels voor militair
materieel aan haar laars gelapt. Ze pleegt de aanbesteding a titre personnel.
Ze komt er mee weg.
Duitse politici danken de hemel
dat ze de Duitse politiek verlaat in 2019. Ze geldt als de zwakste minister van
CDU huize. Als minister van Defensie huurde ze eigenhandig consultants in
waarbij een bedrag van 200 miljoen euro gemoeid zou zijn. Het wordt het
‘Berater schandaal‘ genoemd. Vooral McKinsey profiteert van de opdrachten.
Vriendjespolitiek. Het inhuren wordt niet openbaar gemaakt en de reguliere
aanbestedingsregels lapte ze aan haar laars, maar ze komt ermee weg.
Vervolgens is er de Pfizer
affaire, wat het grootste corruptieschandaal ooit genoemd wordt. Von der Leyen
doet eigenhandig de aanschaf van 4,5 miljard doses aan Pfizer vaccins zonder
dat iemand het weet wat er in zit. De reguliere aanbestedingsregels lapt ze aan
haar laars. Ze weigert haar communicatie met Pfizer baas Albert Boudan openbaar
te maken. De smsjes delete ze. De New York Times klaagt haar juridisch aan. Het
is corrupt, maar ze komt er (voorlopig) alweer mee weg.
Laten we haar op beleid in de EC
afrekenen. Ze is baas van de EC sinds 2019. Ze beloofde (glunderend) Oekraïne
het lidmaatschap van de
EU te verschaffen. Mark Rutte moet dit nadien
‘downplayen’. Von der Leyen wil zeven corrupte failed nations bij de EU
betrekken, mede omdat ze meent dat de EU daarmee machtiger wordt. Het tegendeel
is echter het geval. Haar coronabeleid was niet succesvol. Haar
immigratiebeleid is een ramp. Wij plukken daarvan de wrange vruchten. De massa
gelukzoekers concentreren zich in de rijkere lidstaten en zorgen voor getto’s
en omvolking. Haar stikstof- en klimaatbeleid is een kwelling. Het RRF
(Recovery and Resilience Facility) bepaalt wat het nationale beleid dient te
zijn onder andere wat betreft het behalen van de klimaatdoelen in 2050. Het is
een instrument voor subsidies en leningen ter ondersteuning van hervormingen en
investeringen in de EU lidstaten. Het EU industriebeleid komt niet van de grond
waardoor de EU concurrentiepositie mondiaal omlaag dendert. Dwang en soevereiniteitsoverdracht
kenmerken het beleid. Zij ondermijnt de natiestaat.
Ze komt overal mee weg. Hoe komt
dat? Komt het door haar stralende glimlach? Het doet denken aan overlever Mark
Rutte. Hij kwam ook overal mee weg totdat het niet meer lukte. De hush hush
omgeving van de Europese Unie lijkt geschikt voor een dame als Von der Leyen.
Maar goed is dit niet. Bij het ontbreken van krachtige politieke leiders in
Europa, is Von der Leyen de machtigste politieke figuur in de regio. Zij
ambieert een nieuwe termijn, maar ze lijkt niet de geschikte persoon op deze
belangrijke plek. Ze behoort naar mijn mening geen nieuwe termijn te krijgen
maar het zal me niet verbazen als het haar toch lukt.
Nederlanders lijken niet
enthousiast zoals de Europese Unie zich ontwikkeld heeft: te veel dwang en
soevereiniteitsoverdracht. Wij hebben in het verleden tegen de Europese
Grondwet en Associatieverdrag gestemd in referenda. Een referendum over Nexit
zou wellicht positief uitvallen. Een referendum daarover komt er dus niet.
Ursula von der Leyen kan op weinig steun rekenen alhier, dunkt me. De nieuwe
baas van de EC dient wat mij betreft uit een minder dwingend vaatje te tappen.
Von der Leyen wil door als Commissievoorzitter. Dat is geen vreugdevolle
mededeling maar een dreigement.
Zeg Ursula, jij krijgt geen
nieuwe termijn. Je bent ontslagen!
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kafkaistan.