-Frits Bosch- Waar blijft onze stellingname inzake de nieuwe As van het Kwaad? Haat en handel gaan niet samen

The Economist schenkt er aandacht aan in het artikel “A new quartet of chaos threatens America.” Antony Blinken, Secretary of State, zegt dat een van de redenen dat Rusland de agressie in Oekraïne kan voortzetten is dat het land geholpen wordt door China. China is de grootste leverancier van geld, machinale instrumenten en micro electronica. Rusland voorziet China van onderzeeërs, raketten en militaire technologie.

Iran zendt Rusland honderden ballistische raketten. “We zijn terug naar de As van het Kwaad” zegt de Amerikaanse admiraal John Aquilino. Noord Korea zendt de landen raket technologie. Het is een vorm van kwartetten. Ze werken ook samen in de ontwikkeling van ruimtevaart. Iran staat op de rand van een nucleaire projectiel. Gaat Israel daarop de aanval openen, zoals dit Trump suggereert?

De vier landen hebben een zeer verschillende ideologische visie. Maar in één dingen stemmen ze overeen: ze willen het Westen domineren en terugdringen en vooral gericht op de Verenigde Staten zoveel mogelijk van de kaart vegen. Alle vier zijn het walgelijke autocratieën die de mensenrechten met voeten treden. Vooral China is verraderlijk. Dit land treedt hypocriet naar voren als vermeend bemiddelaar in de mondiale conflicten, maar staat centraal in dit As van het Kwaad.  

Dit doet de vraag rijzen of het Westen voldoende doorziet welk gevaarlijke doelstelling China heeft: verdienen aan het Westen, maar tegelijkertijd het Westen haten en willen domineren. Het domineren gaat vooral met economische infiltratie en diefstal van geestelijk eigendom gepaard. De dollar moet weg als sleutelvaluta.

Daarnaast komt het land militair sterk opzetten. Dienen wij ons niet af te vragen of het nog wel gezond is om met China zaken te doen waar dit land ons zo slecht gezind is? Dienen wij niet alle betrekkingen met dit land te beëindigen? Het gaat ten koste van de koopman, maar China speculeert erop dat wij zaken willen blijven doen.

The Economist stelt deze vragen niet, maar meent dat deze trend zeer beangstigend is. Het artikel sluit aldus: “The risks posed by the quartet’s ever-closer alignment do not need to be vastly exaggerated, nor fastly into the future, to be the cause of concern. They are worryingly enough as they are.” De EU, maar ook ons kabinet moet duidelijk stelling nemen ten aanzien van deze ontwikkeling. De EU gaat straftarieven heffen op de import van Chinese elektrische auto’s. Dat is te weinig. “Too little, too late.” Het moet China duidelijk gemaakt worden dat haat en handel wat ons betreft niet samengaan.