-Frits Bosch- Power to the people! Politici terug in hun hok!

We hebben kennis genomen van de jongste peiling en we rollen van de ene verbazing in de andere. Is de Nederlandse bevolking helemaal achterlijk geworden of hoe zit het?

Het is nog niet zo lang geleden dat Sigrid Kaag op de tafel uitzinnig ging dansen vanwege de geweldige stembusuitslag. Daar is niets meer van over en nu vertrekt ze met de staart tussen de benen, ja, waarheen? Van de euforie is niets meer over en van haar “nieuw leiderschap” evenmin. Wat een afgang! Ze dacht premier te worden, een lachertje. Wat een vernedering voor haar, voor haar partij, maar ook voor al die kiezers die blind achter haar aan liepen in diepe bewondering voor haar praatjes. Kaag weg, Van der Plas kwam. Caroline van der Plas’ BBB deed het geweldig in de Provinciale Staten verkiezingen maar de ballon loopt leeg, weg euforie. Caroline weg, Pieter komt. Pieter Omtzigt is de nieuwe verlosser: 31 zetels virtueel! “Wat goed is komt snel. Hij gaat het doen. Hij helpt ons land weer op het goede spoor.” En burgers stinken er weer in! Pieter weg, wie komt dan?

Hoe komt dat toch? Hoe dom kan de massa zijn? Ik heb net de verbijsterende biografie van de Italiaanse premier Benito Mussolini (1883-1945) gelezen van Hans Woller. De Italiaanse bevolking bleef deze idiote dictator door dik en steunen, zelfs toen hij het land ten gronde richtte. De Duitse bevolking deed idem met Adolf Hitler (1889-1945). Ze adoreerden hem tot het laatst. De Russische bevolking deed hetzelfde met ‘vadertje’ Stalin (1878-1953), massamoordenaar, en hij is nog steeds populair aldaar. Aan Petronius of Sebastian Franck toegeschreven: “De wereld wil bedrogen worden, dus wordt zij bedrogen.” Het Nederlandse volk past helaas wel erg goed in dit adagium. Telkens laten we ons in de luren leggen, nu weer met ‘Nieuw Sociaal Contact’. Wat een idiote naam voor een politieke partij. Het is een geschikte naam voor een sociale instelling, maar heeft niets met een politieke partij. En hoewel we enkel weten ‘bestuur en bestaanszekerheid’ hollen we er weer achteraan. “Pieter Omtzigt is zo’n integere figuur die ons geen leugens zal verkopen en ook geen last heeft van z’n geheugen.” Is dat de reden om achter hem aan te lopen? Omtzigt blijkt volgens prof Paul Cliteur niet te begrijpen waar een rechtsstaat voor staat, maar rekent anderen daar wel op af. Dat is schrikken, zó onnozel. Bovendien weten we totaal niet welke kant hij op wil. We hebben enkel vermoedens. Mijn vermoeden is dat het CDA een compleet nieuwe herstart maakt, maar nu onder een andere naam: NSC. Zoals het er nu naar uitziet gaan we naar een hernieuwde Rooms-Rode coalitie, zoals kort na de Tweede Wereldoorlog zes kabinetten. Premier Mona Keijzer of premier Frans Timmermans? Minister Attje Kuiken! Veel gekker moet het toch niet worden in dit land.

Terug naar manipulatie van de massa. Een bekende uitspraak van nazi Joseph Goebbels (1897-1945) was: “Vertel een grote leugen vaak genoeg, luid genoeg, lang genoeg en het volk zal je gaan geloven.” Ik denk dat er nu minder nodig is dan dat. De massa laat zich tegenwoordig zó makkelijk manipuleren. Wordt dat meer of minder? Ik denk meer, veel meer via AI en Chat GPT. We zullen niet meer weten wat waar en wat een leugen is met dank aan de dataverzamelaars. De weerbaarheid is gering, men is goed van vertrouwen, weinig kritisch. Als een politicus een verkeerde uitlating doet, kan kiezersvoorkeur weer de andere kant op zwiepen. Filosofe Hannah Arendt zei: “Politieke kwesties zijn veel te belangrijk om aan politici over te laten.” Dat pleit voor referenda, maar politici zullen wel gek zijn om macht af te staan aan burgers. Politici geven er de voorkeur aan om burgers te manipuleren.

Als NSC een lege huls blijkt te zijn, welke politicus werpt zich dan op: “volg mij, want dan wacht u de heilstaat!” We schenken politici veel te veel vertrouwen! Geef ons meer macht via referenda en laat minder ruimte voor manipulatie door politici. Politici terug in hun hok! Power to the people! John Lennon, 1971.

Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”