Dr. Pieter Omtzigt van de nieuwe politieke partij Nieuw Sociaal Contract neemt stelling tegen PVV en FVD. Hij sluit ze uit. Waarom? “Zij gaan voor syteemwijziging”. Is uitsluiten vooral een christelijk ding? Welnee, het is hier aan de orde van de dag, op de uni’s, de politiek, de arbeidsmarkt in een toxische polarisatie.
Omtzigt zegt in Tubantia: “partijen moeten voldoen aan rechtsstatelijkheid. Als dat er niet is dan kunnen we niet samen in een coalitie. Daarom zie ik een samenwerking met PVV en FVD niet gebeuren.” De rechtsfilosoof prof Paul Cliteur laat mij weten dat “deze twee partijen juist de redders zijn van de rechtsstaat”.
Dan wat betreft systeemwijziging. Als we de historie beschouwen dan zien we dat grote systeemwijzigingen samenhangen met sterk toenemende armoede wat tot het instorten van het bestaande verkokerde hiërarchische systeem leidt. Duitsland is in dit verband altijd boeiend. We zien nu dat de financieel-economische positie van Duitsland achteruitholt. Dat komt door achteruitgang van de ooit zo sterke industriële positie, de abominabele infrastructuur, zowel digitaal als concreet, de hogere energiekosten en de vergrijzing op de arbeidsmarkt. De inflatie en rentestand zorgen voor problemen in de financierbaarheid van nieuwe projecten. De automobiel industrie treft zware EV concurrentie uit de VS (Tesla!) en China. De economische groei van belangrijk exportland China werkt ook niet mee. Aanbodlijnen verschuiven. Duitsland en Nederland zijn beiden uiterst economisch afhankelijk van autocratieën. Dat treft ons vanuit Duitsland op termijn ook. Danke sehr, auf Wiedersehen! De Duitse regering blijkt weinig slagvaardig. De bureaucratie van het land is ontstellend, veel erger dan Italië en Griekenland. De voortgaande immigratie zorgt voor tweespalt en tribalisering, met dank aan Merkel, Schäuble en Timmermans, een onzalig ideologisch gedreven drietal wat mij betreft. De ontevredenheid daarover treft vooral het oosten van Duitsland. Het land gaat nog steeds gebukt onder destructieve WO 2 schuldgevoelens. Bij ons geldt dat ook, maar hier over slavernij en kolonialisme. De AFD maakt logischerwijze snelle opgang. De AFD wordt uitgesloten. Wanneer hebben we dat eerder gehoord? We herinneren ons de neergang van de democratische Weimarrepubliek van 1918 tot 1933 aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog en de komst van fascisme. Dat was een ‘echte’ systeemwijziging. Daar zijn we ver van verwijderd maar het is wel uitkijken geblazen. De ontwikkeling in Duitsland is bedenkelijk en zorgelijk. Duitsland heeft dringend een ingrijpende systeemwijziging nodig. Het land moet lean & mean worden, maar de regering denkt “nein, danke!” SPD politicus en ex Bundesbank rvb Dr Thilo Sarrazin kwam in 2010 met de bestseller “Deutschland schafft sich ab”. Hij werd verguist en uitgesloten. Hij krijgt gelijk, maar het duurt wat langer dan gedacht. Is de Duitse elite blind? Nee, maar wel machtsbehoudend. Don’t rock the boat! Conservatieve partijen gelden als ‘behoudend’. Nu juist niet. Elite is behoudend. Duitsland is het summum, maar dat gaat mis.
Wat Forum voor Democratie beoogt zou ik het bijsturen van het bestaande systeem willen noemen, niet om de democratie te ondermijnen, maar om dit juist te behouden en te verbeteren. Is het democratisch systeem aan een grondige renovatie toe? In mijn ogen wel en kiezers lijken dat in de polls te bevestigen. Nederland heeft dringend een wijziging van het institutionele systeem nodig. “Schaft ook Nederland zich af?” Hoe mooi zou het zijn als Baudet en Omzigt daarover gaan praten, een bakkie doen.
Bij PVV beluister ik geen systeemwijziging. Deze partij stelt de gewettigde belangen van onze belastingbetalers voorop. De PVV meent dat politici, zowel lokaal als landelijk, eraan gehouden zijn deze belangen voorop te stellen. Omzigt zegt herhaaldelijk dat hij “bestuur en bestaanszekerheid” voorop stelt. Dat ligt in het verlengde van de doelstelling van FVD en PVV. Wat is zijn probleem? Er lijkt mij een basis voor overleg.
Omtzigt: “ik sluit PVV en FVD uit.” Niet doen, Pieter, ga het gesprek aan!
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”