Frits Bosch: NRC Handelsblad is radicaal links, vervolg

Prof Ineke Sluiter, directeur van de KNAW, zwaait na twee jaar af. Ter ere daarvan heeft NRC Handelsblad een interview van twee pagIneke’s met een foto van de diva die de hele pagIneke beslaat. Het artikel heet “Het valt heel erg mee met het wantrouwen in de wetenschap”, 28-5-22.

Dat kan zo zijn, maar het wantrouwen van wetenschappers in Ineke Sluiter is levensgroot. Ze kunnen haar missen als kiespijn; ik kom daar zo op terug. Daar blijkt niets van in het artikel van NRC redacteur Coen Verbraak. Hij steekt haar zodanige veren in haar achterste dat ze moeite zal hebben met zitten. Hij noemt “Sluiter’s vrolijke energie als boegbeeld van de KNAW was meer dan noodzakelijk”. En zo kabbelt het stuk een pagInekelang door. Coen Verbraak heeft blijkbaar de eigen radicaal linkse NRC er niet op nageslagen, want Ineke Sluiter is hartstikke woke en activistisch. Ik ga Coen Verbraak’s geheugen wat opfrissen.

Prof. Ineke Sluiter "Woke gaat prima samen met academische vrijheid", NRC 28-1-21. Volgens mij niet. Intellectuele waarden worden gekenmerkt door rechtvaardigheid, waarheid en rede, waardevrij. Activisme is niet waardevrij. Activistische wetenschap mag geen wetenschap heten. Wetenschap is pas van intellectuele waarde als men naar waarheid zoekt omwille van de waarheid zelf, los van activisme. Activisme is onwetenschappelijk en zorgt voor polarisatie. Wetenschap is niet bedoeld voor activisme, het is verraad daaraan. Keep it clean en zo veel mogelijk waardevrij. Hoe kan de president KNAW menen dat wetenschap activistisch moet zijn?

Ik heb in mijn onderzoek over feminisme ervaren hoe ‘wetenschap’ misbruikt wordt om een feministisch doel te realiseren. De truc is telkens om wetenschap voor de niet-professionele lezer logisch en integer te laten lijken. Dat lukt helaas al te vaak. Het is een vorm van wijsmaken of liever gezegd, indoctrIneketie. Hoe mannen denken over dit soort activisme, laat zich raden.... ‘Gelijkheid’ en een ‘eerlijke uitkomst’, maar met dwang, gevoed door activistische wetenschappers, is de naam van het spel. Het is populair te denken dat we voor ‘gelijkheid’ en een ‘eerlijke uitkomst’ moeten gaan. Het lijkt zo logisch en empathisch. Dat is het echter niet. Degenen die dat denken, menen te weten hoe ‘gelijkheid’ en een ‘eerlijke uitkomst’ er uit ziet. Zij denken de wijsheid in pacht te hebben. Zij weten immers wat eerlijker is dan het vrije spel op de arbeidsmarkt. Bij hun spel komt dwang bij kijken via de quota, uitmondend in onvrijheid en discrimIneketie.

De Amerikaanse econoom prof. Milton Friedman (1912-2006): “een maatschappij die gelijkheid boven vrijheid stelt zal eindigen zonder beide.” Ineke Sluiter lijkt een blauwdruk te hebben voor het verhelpen van vermeend achtergestelde groepen, maar dit zal individuen onderdrukken en discrimineren. Dat zijn de utopisten, activistische wetenschappers, social justice warriors en cancellers. Ze doet dat onder voorwendsel van rechtvaardigheid en empathie. Ze zijn een ramp voor onze westerse beschaving.  

Ineke Sluiter richtte met collega-hoogleraren Eveline Crone, Judi Mesman en Naomi Ellemers de actiegroep Athena’s Angels op. Ze eisen gelijke kansen voor vrouwen in de wetenschap onder het motto: “wij zijn al hoogleraar, wij kunnen makkelijk onbeschaamd activistisch zijn”. ‘We willen meer kennis teruggeven aan de samenleving en die samenleving naar binnenhalen zodat we de relevante vragen van de samenleving kunnen beantwoorden’.

Ja, met zo’n tekst kun je een korst oud droog brood heerlijk laten smaken. Dr Steije Hofhuis en Niek Pas, UvA, schrijven ‘Woke bedreigt de academische vrijheid’, NRC 24-10-21. Impliciet wordt Ineke Sluiter aangeklaagd: “wetenschappelijke kwaliteitsstandaarden verdwijnen naar de achtergrond en maken plaats voor vage ideologisch geladen criteria. Neem een recent richtsnoer van de KNAW: begrippen als waarheidsvinding, objectiviteit en rationaliteit zijn vervangen door de nadruk op “diversiteit”, “inclusie” en “veilige cultuur” .... en dan de klap op de vuurpijl: “eerder toonde de KNAW zich onwetenschappelijk: in een briefadvies aan de Tweede Kamer werd gesteld dat er ‘geen signalen’ zijn van academische eenzijdigheid en zelfcensuur, maar empirische onderbouwing daarvan ontbrak.”

Dat mag Sluiter als KNAW baas zich aantrekken. Nu hoort ze het ook nog eens uit uw wetenschappelijke hoek. Het is een beroepsethos waarin Sluiter en anderen falen. Men kiest gewoon voor politiek, niet voor wetenschap, heel bedenkelijk. Het lijkt me uitstekend dat Steije Hofhuis en Niek Pas eens “boe” zeggen. Het is dapper. Uit mijn onderzoek blijkt dat de meeste mannen dat niet durven, “noem mijn naam niet, Frits”, terecht bang als ze zijn voor hun loopbaan. Ze worden gecancelled. Het zijn vooral vrouwen die woke zijn, een lange rij dames. Woke is feminien. Met behulp van diversity officers fietsen ze vrouwen naar binnen op topfuncties. Want daar draait het om: meer macht voor vrouwen, maar wel natuurlijk enkel de topfuncties. In hun selectie proces verdienen vrouwen de voorkeur. Dat Mesman de NWO Simon Stevinpremie van 2,5 miljoen euro uit belastinggeld ontvangen heeft (voordracht Ineke Sluiter?) is schandelijk want volgens Hofman en Pas is haar “onderzoek ondeugdelijk”. Dat lijkt plausibel, want als wetenschap in het teken staat van activisme, dan gaat wetenschap ‘down the drain’.

Ik schreef: “ik maak me sterk dat de heren Hofhuis en Pas “polarisatie” verweten wordt”. En inderdaad Mesman maakt beide heren het verwijt van ‘intolerantie’, een ander woord voor polarisatie. Mesman: “Woke is geen centraal gestuurde beweging”, NRC 27-1-21 45. Ieder die het niet met haar eens is “is intolerant en is niet mijn publiek”. Dat gebeurde in de Sovjet Unie: ga niet in discussie, maar zeg meteen monddicht “u bent intolerant”. Woke is inderdaad geen centraal gestuurde beweging. Het is een veel verraderlijker virus dan Corona. Het nestelt zich in het brein en je krijgt het er niet meer uit. Maar volgens Ineke Sluiter "Woke gaat prima samen met academische vrijheid”.  Daaaaaaag Ineke!

Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.