Onlangs heb ik er op gewezen dat er zich fascistoïde tendensen voordoen bij Het Financieele Dagblad en dat de naam van die krant in die richting aangepast kan worden. De cancel culture woekert bij deze krant. Bij nader inzien is echter Het Stupide Dagblad een betere benaming. De krant verkneukelt zich over het cordon sanitaire in de EU van rechtse partijen. Eigen schild, dikke bult, meen de krant. De krant is stupide. In een hoofdredactioneel commentaar “Cordon sanitaire cru maar begrijpelijk” laat de redacteur weten dat het cordon sanitaire voor “radicaal” (daar is ie weer!) rechtse partijen de “eigen schuld van die partijen is want ze hebben nooit enige inspanning verricht als het gaat om EU-wetgeving” en “ze respecteren EU rechtstatelijke principes niet”. “Dat klinkt ondemocratisch maar is vanwege historie en onrechtstatelijke principes van rechts radicaal volkomen begrijpelijk.” “Geef deze partijen niet een podium in een instituut dat ze willen afbreken.”
Hoe achterlijk wil je het hebben. Ja, de EU is veel te ver doorgeschoten in dwingende wetgeving en soevereiniteitsoverdracht. En de plannen die nu voorliggen voor een federaal EU (rapport Draghi isn) en drastische uitbreiding met acht straatarme en corrupte landen, zijn levensgevaarlijk en idioot. Daar komt bij dat we een DNB directeur Klaas Knot (wanneer worden we van hem verlost?) hebben die voorstander is van eurobonds. Er moet met kracht een halt aan deze ontwikkelingen toegeroepen worden.
De kwestie is dat als men meent dat de rechtstatelijke principes van de EU niet goed zijn ingestoken en de EU-wetgeving er anders dient uit te zien, dan is het geldende democratisch principe dat deze partijen daarover mogen meepraten en meebeslissen. Een cordon sanitaire van partijen, die nota bene de verkiezingen verloren hebben, is dan onrechtstateljk, ondemocratisch en volkomen onbegrijpelijk. Hoe stupide kun je worden? Denk je nu echt dat je met een cordon sanitaire de zaak droog kun houden? De verkiezingsuitslag in de EU was vertekend omdat veel rechtse kiezers thuis bleven, deels uit walging voor deze ondemocratische club, deels uit desinteresse. Maar eens komt de dag dat het buigen of barsten wordt. Een cordon sanitaire is onverstandig omdat het dan barsten wordt en dat doet onnodig vreselijke pijn. Medeverantwoordelijk maken voor het beleid is dringend noodzakelijk.
Irritant is dan men het steeds over rechtstatelijkheid heeft bij anderen en dan is de met een overweldigende meerderheid gekozen Victor Orban een dankbaar doelwit. Maar hoe zit dan de rechtsstatelijkheid bij ons. Dan kan ik daar nog wel een uur over doorgaan.
Het is duidelijk dat het Stupide Dagblad volstrekte minachting heeft voor een steeds groter aantal kiezers die graag een andere kant op willen met hun vaderland en de EU. Dat is een eerzaam en normaal streven. Dan horen ze niet voortdurend als “radicaal” en “extreem” te worden weggezet, zoals onder andere door Het Stupide Dagblad.
(Artikel gaat verder onder deze oproep) Bij DDS zijn we KLAAR met de politiek correcte verhalen van de mainstream media én de walgelijke politiek van het partijkartel. Wij zijn er voor JOU. Voor ons volk, ons land, onze cultuur. Maar om patriottisch verslag te kunnen doen van het nieuws hebben we JOUW STEUN nodig. Het kartel wil ons namelijk op elke mogelijke manier SLOPEN. Steun ons! Doneer aan DDS via BackMe en help ons pal te staan in dit politiekcorrecte medialandschap! ‘The bottom line’ is dit. Mensen die zich kwalificeren als links proberen al decennia uit volle macht de deur dicht te houden voor rechts door cancelling en cordon sanitaire. Er komt een moment dat dit niet lukt. Roderik Dudok de Wit verwijst naar wat er met het Ancien Régime is gebeurd. Ze gingen niet met hun tijd mee. Ze realiseerden zich niet dat de bordjes verhangen waren. Bloed ‘all over the place. Ze leven nu weer in een illusie, een tijd die achter ons ligt waar ze koste wat kost aan vast willen houden. Het is nostalgie in het kwadraat. Struisvogelpolitiek is levensgevaarlijk.
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kafkaistan.