-Frits Bosch- 'De pensioenroof zet door: houd je muil, ouwe!

Theo Kocken, hoogleraar risicomanagement aan de VU, en pensioenconsultant, is empatisch en een zééééér bekwame man. Dat blijkt alweer uit zijn FD artikel ‘Gebruik toekomstig rendement is greep uit kas jongeren’. Hij fakkelt in dat FD artikel (24.6.22) het FD stuk ‘Waarom spreken we de pensioenpot niet aan’? van hoogleraren Dirk Bezemer en Bernard van Praag (10.6.22) af. In dat laatste stuk pleiten beide hoogleraren ervoor om de pensioenpot van 1,8 triljoen euro (!) aan de spreken voor het verhogen van pensioenen op basis van verwachte rendementen. Dat moet je niet doen vindt Kocken, want dat gaat ten koste van de jongeren.

Heeft Kocken hier een valide argument te pakken? Driewerf nee. Laten we eens uitgaan van de periode vanaf 2008, de financiële crisis, 14 jaar. Toen zijn er twee dingen in economisch opzicht gebeurd: lage inflatie (die nu steigert) en riante beleggingsrendementen van gemiddeld 7% per jaar. Een pensioen van 800 euro per maand had met rendement en inflatie meegerekend een verdubbeling ondergaan naar 1600. Hosanna!! Maar wat kregen de pensionado’s? Ze kreeg nul, niete, nada erbij, sterker nog, ze werden gekort. Nu zijn er grote fondsen die ‘inflatie compensatie’ geven, althans zo noemen ze het. 1,29% wordt geïndexeerd. Dankbaar zijn pensionado’s! Je moet maar durven! Jarenlang is pensionado’s onthouden wat hen rechtens uit rendement toekwam en nu worden ze afgescheept met 1,29% ‘inflatiecompensatie’ terwijl de inflatie richting 10% gaat! Het is werkelijk godgeklaagd. En nu meent hoogleraar Kocken dat niets uitgekeerd moet worden omdat dit ten koste zou gaan van jongeren. Man, man, man… Kocken ken ik vanuit deze absurde denkrichting maar al te goed. Hoe kan een mens zo verknipt zijn. Inderdaad, ‘it’s deja vu all over again’ volgens Yogi Berra.

Om nog eens te schetsen uit welke idiotie ons pensioensysteem is opgetrokken: als de rente omhoog gaat gaan de beurskoersen doorgaans omlaag, het schaadt de beleggingsresultaten van de fondsen, de omvang van de fondsen gaan omlaag, maar de dekkingsgraden gaan dan omhoog. En omgekeerd. Begrijpt u het nog? Dat komt omdat we als jaren verstrikt zijn in foutieve disconteringsregels die ervan uitgaan dat er ieder moment voldoende in kas moet zijn op basis van liquidatie van het fondsen, de zogenaamde marktwaardering van niet alleen de activa, maar ook van de passiva van het fonds. Deze achterlijke methodiek leidt ertoe dat een op zich gezond stelsel, op basis van intergenerationele solidariteit, wordt afgebroken voor een systeem dat de risico’s bij deelnemers legt op een heel vervelend moment in financieel economisch opzicht. Vooral consultants als Theo Kocken zijn daar heel erg goed mee. Kassa ping!! Ik raad altijd iedere belegger aan goed te kijken naar waar het belang ligt van de betreffende adviseur en daar goed rekening mee te houden met wat de adviseur voorstelt…

Ik ben lang niet de enige die zich jarenlang hiertegen verzet heeft. Maar ex minister Wouter Koolmees was niet in voor enige ratio: doorzetten met oogkleppen op. En nu gaat boerendochter Carola Schouten, ex minister van landbouw, nu pensioenen, hiermee door. Schouten is op dit terrein een compleet onbeschreven blad, een complete nitwit, dit kabinet zo eigen. Het gaat wel ten koste van onze deelnemers. Het is allemaal zò absurd.

Kort en goed, de pensioenroof (term gemunt door Prof Jean Frijns) gaat onverminderd door en de greep in de kas van ouderen dus ook. De boeren gebruiken hun tractoren om hun belangen te verdedigen. Ik raad pensionado’s aan iets soortgelijks te overwegen. Het is echt de hoogste tijd. In de jaren zestig hadden we de opstand van studenten en arbeiders. Ouderen gaan binnenkort dood en die kun ja makkelijk snijden. En als ze hun vinger opsteken, dan knuppel je ze figuurlijk neer. Houd je muil ouwe l*l! Na de studenten en arbeiders, nu boeren en pensionado’s: waarom niet?

Frits Bosch, auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.