-Frits Bosch- De Europese wurgslang gaat definitief toeslaan

Wat is de kern van het EU integratieproces? De kern is dat politieke processen regeringen ertoe brengt om te ijveren voor de bouw van allerlei instituties, multilateraal en supranationaal, die de regeringen op een nooit vertoonde wijze beknot. Die integratie wordt gedragen en bezegeld door diverse verdragen. De EU wordt er door gekenmerkt niet te leveren wat burgers ervan verwachten. Het meest saillante voorbeeld vormt de massa-immigratie, zoals bekend moedwillig getraineerd door EC Immigratie ex-commissaris Timmermans.

Voor de gemiddelde burger is de EU de ‘ver van m’n bed show’. Dus laat ik de drie alles bepalende verdragen nog eens kort de revue laten passeren. Het Verdrag van Rome, 1957, de EEG werd opgericht voor economische samenwerking tussen Italië, Frankrijk, Duitsland, België en Nederland, voor meer handel en economische groei. Prima, maar het ging mis met het Verdrag van Rome, 1992, waarbij de EU werd opgericht voor gemeenschappelijk veiligheidsbeleid, Justitie, Binnenlands beleid. Dit betekende een forse soevereiniteitsoverdracht en inbreuk op de natiestaat. Euro is ondemocratisch geïntroduceerd in 2002.

Met het Verdrag van Lissabon 2009, werd de kers op de taart geplaatst. Het Europees Parlement krijgt nieuwe wetgevende bevoegdheden en het wordt gelijk geschakeld met de Raad van ministers over wat te doen met EU fondsen. Lissabon betekent ook dat een militaire aanval op één lidstaat ook een aanval op allen betekent. We worden dan de Oekraïne oorlog ingesleurd bij toetreding van dit land. Schengen overeenkomst 1991, betekent geen binnen controles, 2010. De conclusie is dat alles zuigt naar soevereiniteitsoverdracht en einde natiestaat. De wurgslang heeft toegeslagen, maar nog niet definitief. Dat komt nu en u legt gewillig het hoofd erbij neer.

Nu heeft een zekere Italiaan prof Enrico Letta een rapport geschreven ‘Much more than a market’, waarin hij een lans breekt over de ‘single market’ uitmondend in vergaande uniformering van regelgeving op allerlei gebied en als einde van het liedje, onuitgesproken, een federaal EU. Ik heb de eer deel te nemen in het Tweede Kamer overleg hierover in september.

We zijn ook in afwachting van het rapport van de Italiaan Mario Draghi en het zou me verwonderen als Draghi veel anders zal uitdragen dan Letta. Is het toeval dat dit twee italianen zijn? Nee. Italië wil automatisch aan de mem kunnen hangen van de rijke landen zonder de hand op te hoeven houden: federaal EU, grazia! Italië heeft zich nog nooit aan de opdracht gehouden te hervormen, bodemloze put.

In de politiek draait het om één ding en dat is Macht vergaren. Als je dat in handen hebt dan kun je bepalen wat de Waarheid is. Eenieder die daarvan afwijkt is radicaal en extreem, polariseert, controversieel en ‘houdt vooruitgang tegen’. Nu is het in EU verband nogal simpel macht te vergaren, want de doorsnee EU burger begrijpt en weet niet wat in de EU bekonkeld wordt. De hoogopgeleiden vinden het prima: een sterk en machtig Europa naar het voorbeeld van de Sovjet Unie, hoewel geklapt is in 1990/1991. We vinden Grieken, Portugezen en Italianen verdraait aardig, maar daar blijft het bij. Een federaal Europa werkt niet. Het betekent chaos en afbreuk van macht.

We worden met schrik wakker: hoe komen we hier nog in hemelsnaam uit? We hebben niet de Macht en bezitten dus ook niet de Waarheid. Dit verhaal is dus ook niet Waar! Ik zie het verkeerd. Ik polariseer, controversieel en ben radicaal. De lieden die de boel sturen hebben een immense, maar afbrokkelende groep volgers.

De EU is een ondemocratische, geldverslindende, deels corrupte (Von der Leyen!) club die de natiestaat kapot maakt. Nexit dan? Je kunt niet op een democratische manier iets verwijderen dat niet-democratisch tot stand is gekomen. Ik zie als enige mogelijkheid dat de hele club zichzelf opblaast. Dat gaat wel gebeuren. Zover is het nog niet. De slang gaat ons wurgen.