-Frits Bosch- Bommen op Rotterdam? Nexit móet! Take back control!

Er zijn vele zaken op economisch terrein die ertoe nopen dat Nederland er verstandig aan doet om uit de Europese Unie, EU, te treden. Ze zijn hier de afgelopen jaren regelmatig aan de orde geweest. Ik ga ze niet weer opsommen. Er is echter ook een politieke reden die het dringend nodig maakt om uit de EU te treden. De slotsom is: Nexit móet.

De EU ontwikkelt zich steeds meer in de richting van een politiek machtsblok. Het traditionele argument is dat deze wereld bedreigender wordt voor ons en dat wij (EU) daar politieke macht tegenover moeten plaatsen. Gewezen wordt op de aanval van Rusland op Oekraïne. De EU gaat oostwaarts uitbreiden en Oekraïne zit daar bij. Oekraïne is EU lidmaatschap beloofd. Mits aan allerlei voorwaarden wordt voldaan wordt erbij gezegd, maar lidmaatschap zit al in de knip. Wij knikken ja en amen. Die uitbreiding betekent dat het Europese continent machtiger wordt. Geweldig! Macht! Althans zo is de gedachte. Is deze lijn van redeneren verstandig? Ik meen dat dit niet het geval is. Neem het volgende in overweging.

In Europees verband zijn diverse verdragen relevant, zoals het Verdrag van Maastricht, het Verdrag van Rome en het Verdrag van Lissabon van 2007. Ik zet de focus op het Verdrag van Lissabon, met name artikel 42. Dit artikel kent de Mutual Defence Clause: “The treaty of Lisbon strengthens the solidarity between EU member-states in dealing with external threats by introducing a MDC. This clause provides that if a member state is the victim of armed aggression of its territory, the other member states have the obligation to assist and aid by all the means in its power in accordance with article 51. The obligation of mutual defense is binding on all member states. Etc.

Dit is een clausule naar een wereldoorlog. Dit is een soort artikel 5 verplichting zoals we kennen van de NAVO. Als er een lidstaat wordt aangevallen dan moeten allen automatisch meedoen in de strijd. In den blinde op weg naar een wereldoorlog. Het betekent dat als bijvoorbeeld Oekraïne als EU lidstaat wordt aangevallen de andere lidstaten sowieso verplicht zijn mee te vechten. Wij zijn dan in oorlog met Rusland of we het willen of niet. In mijn ogen zijn dit soort automatismen bloedlink. Een EU lidstaat heeft immers niet langer de ruimte om zelf te overwegen om al dat niet mee te doen in de strijd als een ander lidstaat aangevallen wordt. Nee, je móet meedoen, met troepen en je hele militaire rattaplan. Types als Mark Rutte en Jaap de Hoop Scheffer vinden dit geweldig. Ik niet. Ik heb het gevoel dat EU burgers niet doorzien welke onverantwoordelijke risico’s ze hier lopen. Niet alleen ons militaire gareel wordt ingezet en ook niet alleen onze zonen maar het gehele land wordt doelwit. Alweer bommen op Rotterdam? En de hele rest. Willen we een wereldoorlog? Lijkt me niet.

De EU zet in op politieke macht. Dat is ver verwijderd van ooit die goeie ouwe economische gemeenschap, de Europese Economische Gemeenschap, EEG. Het is een verderfelijke lijn van denken waar we naar mijn bescheiden mening niet langer aan mee moeten doen. Nexit móet! Ik spreek de hoop uit dat we een regering krijgen die de tijd en ruimte neemt om de talloze internationale verdragen tegen het licht te houden die ons binden. Ze dienen serieus beoordeeld te worden op de wenselijkheid om daar nog langer aan mee te doen omdat ze ons beroven van de bevoegdheid om een eigen beleid te voeren. Het zijn automatismen die ons solidair in de ellende storten. Ze móeten naar mijn mening de deur uit. Ik denk aan NAVO, Vluchtelingenverdrag, Dublin, VN, et cetera, et cetera, et cetera.

De Nederlandse bevolking dient verteld te worden welke gigantische risico’s we lopen, te beginnen met de EU. Vervolgens dient er een referendum gehouden te worden. 2024: we moeten zélf bepalen welk beleid we willen voeren. Take back control! Te beginnen met Nexit. Nexit móet!

Ik wens allen een vredig 2024 toe.

Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”. Zijn meest recente boek is Kafkaistan.