-Frits Bosch- Aan ons de keuze: Collectief kapotgaan of armoede en ongelijkheid bestrijden

Het CPB komt met bericht dat er koopkracht herstel is van twee procent volgend jaar, maar de armoede neemt toe. Zes procent van de bevolking leeft in armoede en dit neemt toe omdat het prijsplafond om mensen te steunen afloopt. Minister Van Gennip maakt zich zorgen erover en “werkt er hard aan om die mensen wind in de rug te geven.” De ongelijkheid neemt toe. Goed dat Van Gennip zich er zorgen over maakt. Empatisch is ze!

Zijn we verbaasd dat de armoede en de ongelijkheid toeneemt? Nee. We horen de berichten uit de praktijk dat de voedselbanken het amper nog kunnen aanslepen. Dit is nog nooit vertoond in Nederland. We moeten ons schamen. De PVV profileert zich al sinds jaar en dag ermee dat dit gebeurt, maar de achtereenvolgende kabinetten lijken ziende blind erover. Bij mij leeft de vraag: hoe ziet die zes procent eruit qua samenstelling? We hebben honderduizenden straatarme immigranten binnengelaten waarvan een deel statushouder zijn geworden en velen zijn zonder baan. Als zij ook in die zes procent zitten dan is het getal deels verklaard. Graag duidelijkheid hierover, CPB. De informatie is nu te globaal. Dat de ongelijkheid sowieso toeneemt is duidelijk. De koopkracht neemt toe en “de duivel schijt altijd op de grootste hoop.” De have’s en de havenot’s. Op de Zuidas waar uurtarieven tussen 500 en 1.800 euro liggen zullen ze weinig last hebben van de inflatie.

De inflatie is hoog, de prijzen stijgen, er is krimpinflate, minder in de verpakking. Kinderen gaan zonder ontbijt naar school. Dat is verbazingwekkend en schandalig. Ik neem ‘s ochtends een bord pap, 0,60 eurocent en een glas melk 2 dl 0,33 eurocent samen 0,93 eurocent afronden op 1 euro per persoon. Alternatief: Twee boterhammen 0,16 eurocent uit een brood met 24 sneetjes met boter en met beleg, glas melk, is wat duurder. Is dat niet te doen? Is Nederland verzorgingsstaat zo afgetakeld dat zo’n ontbijt voor velen niet meer mogelijk is?

We worden doodgegooid met Klimaat en Stikstof, Stikstof en Klimaat. Sufgeluld erover. Als we daar niet heel rap wat aan doen, dan gaan we collectief naar de gallemiezen. Angst zaaien ‘is the name of the game’. Daar ligt de focus van de regering en linkse partijen. Het ligt niet op afname van armoede en ongelijkheid. Je hoort ze er niet over. Ooit Jesse Klaver erover gehoord? Of Attje Kuiken? De PvdA is helemaal de weg kwijt. Wat een trieste partij is dit geworden wat z’n heil moet zoeken bij ex communisten. Als je wel afname armoede wilt, stem dan rechts. Vroeger moest je dan links stemmen, maar de bordjes zijn verhangen.

Overigens hoor ik van gerenommeerde wetenschappers - die we niet mogen geloven - dat het helemaal niet zo’n vaart loopt met Klimaat en Stikstof. Het is een hype van ongekende proporties. Een religieuze indoctrinatie die zelden heeft plaatsgevonden. Het móet!!!! Dwang.

Het CPB maakt zich zorgen over de overheidsfinanciën op korte termijn. Het begrotingstekort ligt dan boven de 3% die is afgesproken in de EU. Dat komt volgens het CPB door de stijgende rente en parafraserend het ‘vele geld dat gebruikt is om de politieke verschillen in de coalitie weg te poetsen.’ Mooi is dat. Geld wordt gebruikt om politieke verschillen weg te poetsen, maar niet om de armoede en ongelijkheid te laten afnemen. Overigens blijkt met het overschrijden van de EU begrotingsnorm, zoals vele lidstaten dit standaard doen, hoe loos de kreet is dat we de grenzen niet kunnen sluiten vanwege ‘wat in de EU is afgesproken’. Selectief aan afspraken houden, doorhalen wat niet gewenst wordt. Hoe kun je de bevolking beduvelen is tot een hogere kunst verheven.

De keuze waarvoor we worden gesteld: willen we op korte termijn collectief kapot gaan vanwege Klimaat en Stikstof of willen we dat de armoede en ongelijkheid in dit land afneemt naar gangbare proporties? Het kabinet kiest duidelijk voor het eerste. Ze gooien hoge ogen om dat te verwezenlijken, want het gros van de bevolking verkeert niet in armoede en profiteert zelfs van koopkracht herstel. Men stemt naar de eigen portemonnee. We zijn solidair, maar in het stemhokje even niet. De armoede en ongelijkheid neemt dan toe. Op 15 maart kunnen we meer duidelijkheid verschaffen welke kant we opwillen.

Frits Bosch, econoom en socioloog. Tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.