- Frits Bosch - Onze democratie strompelt voort. Hoog tijd voor een Great Reset!
Rutte-4 is gevallen. Het mag geen wonder heten. Dit kabinet was buitengewoon impopulair bij de kiezers. Onze democratie krijgt weer een dreun te verwerken. Het strompelt voort. Dit lijkt een goed moment om eens te bezien hoe het eigenlijk gesteld is met de democratie als bestuursvorm in het Westen.
De Britse premier Winston Churchill noemde democratie de slechtste bestuursvorm op alle andere bestuursvormen na. Democratie is de bestuursvorm die burgers vrijstelt van de verschrikkingen van tirannie en van de onderdrukking van autocratie. Democratie stelt burgers in staat zich te ontwikkelen binnen een vrijheid van meningsuiting. Bij autocratie en tirannie bestaat die vrijheid niet. Democratie komt de mensheid ten goede. De wereld is in de loop der tijden meer democratisch geworden in drie golfbewegingen volgens de Amerikaanse politicoloog Samuel Huntington, Harvard University, in zijn boek ‘Three waves of democratization, 1990’: Griekenland 1974, Spanje 1975, Portugal 1976, Argentinië 1984, Brazilië 1985, Chili 1990, Zuid-Korea 1997, Indonesië 1998. De Berlijnse Muur viel in 1989. Historicus, socioloog en politicoloog Francis Fukuyama, Stanford University, meende toen in zijn essay ‘The end of history’ (1989) dat de liberale democratie gewonnen had.
Hosanna! Dit moet een reden zijn tot diepe voldoening. Helaas is dat niet het geval. De polls onder alle westerse landen tonen aan dat het vertrouwen van burgers in politici en democratie ultiem laag is en steeds dalende is. Wat is er aan de hand? Hoe komt dit? Het promotie-onderzoek “Unequal policy responsiveness in the Netherlands”, 2020, van politicoloog Wouter Schakel, Universiteit van Amsterdam, werpt licht op de onderhavige kwestie. Schakel’s onderzoek toont aan dat de regering voortdurend een beleid voert dat niet ondersteund wordt door het gros van de wensen van burgers. Politici zeggen A maar doen B. Daarnaast blijkt dat het beleid vooral de wensen van hoger opgeleiden dient en niet die van midden en lager kader. Dat mag voor ons niet verbazingwekkend zijn. We zijn er al decennia getuige van dat rechtse partijen, die vooral de belangen van laatstgenoemd kader behartigt, niet aan bod komen. Er heeft een ommekeer plaatsgevonden, want vroeger behartigde links de belangen van arbeiders, nu zijn zij de behartigers van de belangen van de machthebbers, de elite. De rechtse partijen (oudlinks) zijn slachtoffer van een structureel cordon sanitaire. Ze worden koste wat kost buitengesloten van het politieke proces en verketterd. Een democratie mag op den duur niet langer democratie heten als een groot deel van het electoraat structureel buitengesloten wordt. Door zich links noemende partijen wordt het woord INCLUSIE in hoofdletters geschreven, maar hier is dat hoegenaamd niet aan de orde. Inclusie wordt dus slechts selectief toegepast in ‘doorhalen wat niet gewenst wordt’. Het is inmiddels onduidelijk wat de begrippen ‘links’ en ‘rechts’ inhouden. Maar wat inmiddels wel volkomen duidelijk is dat links meent dat er enkel rechts totalitarisme bestaat, terwijl de lieden die zich links noemen geprivigeerd zijn en discrimineren via woke. Ze houden er een in extreme mate links totalitair gedachtegoed op na en zijn anti-democratisch.
Schakel constateert daarnaast dat beroepspolitici van verschillende partijen elkaar telkens weten te vinden in een informeel netwerk. Het zijn veelal twee handen op één buik. Deze politici hebben meestal nooit buiten de poort van het Binnenhof gewerkt, wereldvreemd als zij zijn. Thierry Baudet heeft hieraan het woord Kartel meegegeven. Schakel toont in zijn belangwekkende (maar genegeerde) onderzoek aan dat deze benaming correct en treffend is. Er is inderdaad sprake van een kartel dat ondersteund wordt door wetenschap en media. Dit samenstel van elementen zorgt voor een giftig mengsel en een uiterst ongezond verloop van het democratisch proces. In feite is het geen wonder dat de democratie zo te lijden heeft. Het zou eigenlijk vreemd zijn als het anders was. Er wordt door politici onzorgvuldig mee omgesprongen en het kwalijke is dat alle signalen daarover genegeerd worden, waardoor de aftakeling van de democratie doorzet. Politici zijn daaraan schuldig en zij kunnen/moeten erop worden aangesproken. Om het in mensentaal te zeggen: “jullie maken er een puinhoop van!” Het is dus ook geen wonder dat politici door delen van de bevolking negatief tot zeer negatief bejegend worden. Betreurenswaardig is dit natuurlijk wel. Wat doet dit met de sfeer in het land?! Zou het verstandig zijn voor politici om de hand eens in eigen boezem te steken in plaats van steeds naar anderen te wijzen?
Daarnaast geef ik het volgende ter overweging. Wij kennen een veel partijenstelsel. Dat maakt het in de huidige tijd met complexe issues niet eenvoudig om tot een consensus te komen. Te vaak maken we mee dat een kleine partij een onevenredig grote hefboom vertegenwoordigt binnen de coalitie. Het lijkt absurd dat een splinterpartij het kabinet kan gijzelen op één issue, terwijl een grote partij die miljoenen burgers vertegenwoordigt amper directe invloed heeft op de gang van zaken in het land. De oplossing hiervoor is ofwel referenda houden of onderzoek te plegen (wellicht is een modus te vinden via internet) over cruciale vraagstukken om te weren te komen hoe boeren, burgers en buitenlui denken over belangrijke vraagstukken. Met andere woorden, het democratisch proces dient een impuls te krijgen van de ‘demos’.
Voorts is het volgende van belang. Onze politici, maar ook die van andere westerse landen, hebben al decennialang de massa-immigratie in het hart gesloten. Contre coeur is dit van de bevolking. Inmiddels heeft bij ons zo’n 25% ervan een allochtone herkomst uit landen met een gering of helemaal geen democratisch gehalte. Het woord ‘omvolking’ mag daarbij niet vallen, evenmin het woord ‘allochtonen’. Het gros van de allochtonen weet niet wat democratie voorstelt en het kan hen ook niet schelen. Sommigen zijn hoogopgeleid, maar velen zijn laag opgeleid of geheel onopgeleid. Doen zij mee met de democratie in het land van aankomst? Nee. Hebben zij enig idee van de issues die aan de orde zijn en stellen zij er enig belang in? Amper. Het merkwaardige feit doet zich voor dat zij de veiligheid van democratieën opzoeken maar bij navraag blijkt telkens dat zij aan de (kwalijke) bestuursvorm van het land van herkomst toch de voorkeur geven. Onze grondwet wordt aldus terzijde geschoven. Frappant is dit, want ze zijn hun land van herkomst ontvlucht vanwege oorlog en onderdrukking. De westerse democratieën zitten dus ‘opgescheept’ met een democratie-vreemd deel - soms zelfs democratie-tegenwerkend deel - van de bevolking. We merken dat uit het gegeven dat deze one-issue partijen slechts de woorden “discriminatie” en “racisme” te berde brengen in ons parlement zonder positief en constructief mee te denken ten gunste van ons land. Het zorgt tenminste voor een achteruitgang van het decorum plus de schandalige veronderstelling dat ons land gebukt gaat onder ‘institutioneel racisme’, nota bene ondersteund door onze premier. Afgezien van alle zaken rondom de massa-immigratie die ons land op tilt zetten, is dit een evidente kwestie die niet lijkt door te dringen. Onze democratie wordt door de massa-immigratie structureel en ernstig geschaad.
Help DDS deze moeilijke tijden door te komen. Help ons een vuist te maken tegen de mainstream media én tegen het partijkartel. Strijd zij aan zij met ons. Doneer op BackMe en strijd zij-aan-zij met DDS tegen het de globalistische elites.
De slotsom is dat het aantal democratieën in de loop der tijden weliswaar is toegenomen, maar de kwaliteit ervan is laag en het daalt voortdurend verder. Ons land is daarin geen uitzondering. Verontrustend is dat voornoemde oorzaken bekend mogen worden verondersteld. Ze worden echter ontkend, genegeerd of ondergesneeuwd door andere issues die vooral utopisch ideologisch gekleurd zijn en/of gericht zijn op machtsbehoud. Het is niet alleen zorgwekkend maar tevens buitengewoon treurig. Waar houdt dit afkalving proces op? De hemel mag het weten. Deze kwestie overziende lijkt mij als dwingend aangewezen maatregel om burgers een veel grotere invloed te geven op het politieke proces. Referenda is een mogelijkheid, maar een minder zware mogelijkheid is om een geïnstitutionaliseerd onderzoek te plegen onder een representatieve vertegenwoordiging van kiezers als universum. Burgers móeten weer mee gaan doen. Als dat niet gebeurt dan zal de democratie op den duur het loodje leggen. Mark my words. Het is hoog tijd voor een Great Reset! Voor lezers die nadere bijzonderheden wensen verwijs ik naar mijn boek Kafkaistan i.s.n., binnenkort te verschijnen bij Boekscout en aangekondigd in dit theater.
Frits Bosch is econoom en socioloog. Hij is tevens auteur van “Risico als obsessie”, “Dat is het risico”, “Wereld op een keerpunt” “Onbehagen bij de elite”, “Schaft ook Nederland zich af?” en “Feminisme op de werkvloer”.
